«برنامه ۱۰۳۳» به عنوان برنامه‌ای فدرال بخشی از قانون مجوز دفاع ملی سال ۱۹۹۷ است که به وزارت دفاع آمریکا اجازه می‌دهد تا به سازمان‌های پلیس سراسر این کشور تجهیزاتی شامل سلاح و مهمات که ارتش دیگر به آن نیازی ندارد، ارائه بدهد.

شماری از این تجهیزات مانند دستگاه‌های فکس، فایل‌های سازماندهی، ... کاملا جدید و بی ضرر هستند اما برنامه مذکور به پلیس محلی وسایل نقلیه زرهی، بالگرد و سلاح‌هایی که از آن‌ها علیه افراد استفاده می‌شود مانند سرنیزه، تِیزر، تفنگ‌های خودکار، نارنجک انداز برای پرتاب گاز اشک آور و ... نیز ارائه می‌کند.

نظامی سازی پلیس آمریکا از چه زمانی آغاز شد؟
آغاز این برنامه در سال ۱۹۸۸ در پی پایان یافتن جنگ سرد و کوچک شدن ارتش بود؛ آن هم در شرایطی که پلیس خود را غرق در مبارزه با مواد مخدر می‌دید؛ همین موضوع سبب شد تا در سال ۱۹۹۷ ماده‌ای جدید در قانون مجوز دفاع ملی ایجاد شود.

 

ماده جدید در بیش از ۲۰ سال گذشته پلیس آمریکا را واجد شرایط دریافت میلیاردها دلار سخت افزار نظامی کرد که عمدتا به صورت خاص برای میدان‌های جنگ در افغانستان و عراق در نظر گرفته شده بودند اما ارائه این تجهیزات به پلیس آمریکا به جای سودمندی، زیان و خسارت در پی داشت.

پیامدهای نظامی سازی پلیس آمریکا چه بود؟
در حالی که پلیس آمریکا مدعی است که تجهیزات نظامی برای آماده شدن برای بدترین سناریوها، ضروری هستند، شواهد نشان می‌دهند که اداره‌های پلیس دریافت کننده تجهیزات نظامی از آن‌ها در موقعیت‌های نامناسب استفاده می‌کنند و حتی برای استفاده از آن‌ها به اندازه کافی آموزش نمی‌بینند.

بر اساس تحقیقات انجام شده توسط «اتحادیه آزادی‌های مدنی آمریکا»، «برنامه ۱۰۳۳» اغلب اداره‌های پلیس دریافت کننده تجهیزات را ملزم به استفاده از آن‌ها حتی در صورت قرار نگرفتن در موقعیت جدی، می‌کند.

بررسی‌های انجام شده در مورد نظامی سازی پلیس آمریکا نشان می‌دهد که کشتار غیرنظامیان در آن دسته ادارات پلیسی که براساس «برنامه ۱۰۳۳» بیشترین تجهیزات نظامی را دریافت کرده اند، در بازه زمانی یک ساله پس از دریافت این تجهیزات، دو برابر بیشتر از آن دسته ادارات پلیسی بود که کمترین تجهیزات نظامی را دریافت کرده بودند.
نظامی سازی پلیس آمریکا نه تنها سبب کاهش جرم و جنایت یا افزایش امنیت افسران پلیس این کشور نشد، بلکه اعتماد غیرنظامیان به پلیس را نیز کاهش داد.

 

به عنوان مثال، بررسی‌های انجام شده نشان داد که طی پنج سال گذشته، افسران پلیس آمریکا بیش از ۴۰۰ راننده یا مسافری را اسلحه گرم یا سرد نداشته و برای جنایت خشونت آمیز تحت تعقیب نبودند، با شلیک گلوله کشته اند؛ این میزان یعنی بیش از یک کشته در هر هفته.

اما نکته مهم بی مجازات ماندن بیش از ۹۰ درصد افسران پلیس مرتکب قتل‌های اجتناب ناپذیر مذکور، است.

براساس داده‌های جمع آوری شده توسط «واشنگتن پست» و گروه تحقیقاتی «Mapping Police Violence and Fatal Encounters»، افسران پلیس آمریکا از آخر سپتامبر ۲۰۱۶ تاکنون بیش از ۵ هزار غیرنظامی آمریکایی را در جریان تهاجم به خانه، تماس برای خشونت خانگی، تیراندازی‌های خیابانی و ... کشته اند. دستکم هزار و ۵۰۰ نفر از این افراد نیز در هنگام تعقیب و گریز توسط افسران پلیس کشته شدند.

از دیگر پیامدهای نظامی سازی پلیس آمریکا می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- تاکید پلیس بر استفاده از زور در حل مشکلات و تقویت رویکرد و استراتژی تهاجمی پلیس
- استفاده مکرر و بی رویه از آن‌ها به دلیل عدم هزینه بر بودنشان
- تشدید رویکرد تهاجمی پلیس آمریکا در قبال جوامع رنگین پوست و غالبا سیاهپوست
- افزایش تعداد مرگ‌های غیرمنطقی توسط پلیس آمریکا
- خشونت بیشتر پلیس آمریکا

 

پلیس آمریکا چه اندازه تجهیزات نظامی دریافت کرده است؟
سوابق فدرال در مورد میزان تجهیزات نظامی ارائه شده به پلیس آمریکا، متناقض، ضعیف و در بسیاری از موارد مفقود است.

با وجود این مشخص است که در سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۴ بیش از ۱.۴ میلیارد دلار تجهیزات به پلیس آمریکا ارائه شده است.

در عین حال باید توجه داشت که اگرچه «برنامه ۱۰۳۳» اصلی‌ترین منبع تجهیزات نظامی برای پلیس آمریکاست، اما آن‌ها می‌توانند از برنامه کمک‌های مالی ایالتی و فدرال نیز بهره‌مند شوند.

این کمک‌ها که دربردارنده بودجه‌های هنگفتی برای تجهیزات محسوب می‌شوند، به پلیس آمریکا این امکان را می‌دهند که سخت افزارهای درجه نظامی خریداری کنند.
ارائه تجهیزات نظامی به پلیس آمریکا همان قدر که خشونت پلیس علیه غیرنظامیان و بی اعتمادی غیرنظامیان به پلیس را افزایش داده، نتوانسته است، در حفاظت جان افسران پلیس کارآمد باشد.