امام جواد (ع) با وجود سن کم عالم به همه علوم بود و در شجاعتش همین بس که در کودکی در برابر مأمون عباسی چند بار با اقتدار ایستاد و پاسخش را داد.
به گزارش شهدای ایران، به نقل از فارس، امام جواد (ع)، آن سلاله پاک رسول خدا (ص) است که در سن هفت سالگی به امامت رسید و با این حال، همه مدعیان علم و قدرت را در برابر خود به کرنش واداشت، زیرا علم، قدرت و شجاعت از صفات امام (ع) به شمار می‌رود.
علیرضا رضازاده کارشناس مذهبی در گفت‌وگو با فارس درباره دوران امامت، امام محمد تقی (ع) گفت: امام جواد (ع) در سن کودکی به امامت رسید؛ اما باز از علم، قدرت و شجاعت بی‌نظیری برخوردار بود.
علم، سرچشمه قدرت و شجاعت
وی علم را مقدمه قدرت و توانایی برشمرد و گفت: خداوند متعال در آیات فراوانی به این نکته اشاره کرده است که سرچشمه قدرت و توانایی، علم است. یکی از آن موارد، ماجرای حضرت سلیمان و ملکه سبأ است. زمانی که حضرت سلیمان دستور داد قبل از اینکه ملکه برسد، کسی تخت او را بیاورد؛ «قَالَ الَّذِى عِنْدَهُ عِلْمٌ مِّنَ الْکِتَابِ أَنَا آتِیکَ بِهِ قَبْلَ أَنْ یَرْتَدَّ إِلَیْکَ طَرْفُکَ؛ (سوره نمل، آیه ۴۰) کسى که علم و دانشى از کتاب داشت گفت: من پیش از آن که چشم بر هم زنى، آن را نزد تو خواهم آورد!» پس آن کسی که قدرت و توانایی بر آوردن تخت بلقیس را دارد همان کسی است که علم به او داده شده است.
این کارشناس مذهبی افزود: جالب اینجاست که مقدار کمی از علم، به آصف بن برخیا داده شد و او چنین قدرتی پیدا کرده است، با اینکه خداوند متعال علم تمام کتاب را به اهل بیت (ع) داده است و امام جواد (ع) نهمین آنهاست. (سوره رعد، آیه ۴۳) در روایات مراد از «وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتاب؛ و کسی که نزد او علم تمام کتاب است» را اهل بیت (ع) دانسته‌اند. (بصائر الدرجات، برقی، ج۱، ص۲۱۴)، پس وقتی خداوند کل علم را در اختیار امام (ع) قرار داده است، به طریق اولی قدرت و شجاعت را نیز در اختیار آن‌ها گذاشته است؛ زیرا ریشه قدرت، علم است. نمونه آن تحیر و سردرگمی یحیی بن اکثم از جواب‌های امام جواد (ع) است. (تفسیر قمی، ج۱، ص۱۸۲؛ تفسیر عیاشی، ج۲، ص۱۲۸)
شجاعت حضرت در کودکی
رضازاده با بیان اینکه بر اساس آنچه که در مورد علم و قدرت بیان شد؛ شجاعت نیز که برخاسته از قدرت است، گفت: این موضوع درباره امام جواد (ع) از مسلمات است.
روزی مأمون، خلیفه عباسی، به قصد شکار سوار اسب شد. در میانه راه به جمعى از کودکان برخورد کرد که در وسط راه ایستاده بودند. چون کودکان ابهت مأمون و اطرافیانش را مشاهده کردند، همگی پراکنده شدند مگر امام جواد (ع) که با نهایت وقار در مکان خود ایستاد تا آن که مأمون به نزدیک او رسید.
اقتدار حضرت جواد (ع) دربرابر مأمون
وی ادامه داد: مأمون از آثار متانت و وقار او تعجّب کرد و پرسید: اى کودک! چرا مانند کودکان دیگر از سر راه دور نشدى؟ حضرت فرمود: اى خلیفه! راه بر تو تنگ نبود که آن را گشاد کنم و جرم و خطایى نداشتم که از تو بگریزم و گمان ندارم که تو کسى را بدون جرم در معرض عقوبت قراردهى! مأمون از نام او سؤال کرد، حضرت فرمود: پسر على بن موسى الرضا (ع) هستم. مأمون چون نسبش را شنید، بر پدرش صلوات و رحمت فرستاد و روانه شد.
این کارشناس مذهبی با اشاره به سؤال مأمون از امام جواد (ع) گفت: مأمون در راه بازگشت، از امام جواد (ع) سؤال کرد چه چیزی در دست من است؟ حضرت با بیانی شیوا فرمودند: خداوند به خواست خود در دریاى قدرتش ماهى‌‌هاى کوچکى را مىآفریند و باز شکارى سلطان، آن را صید مىکند و پادشاهان آن را در میان دست پنهان مىکنند تا فرزندان اهل بیت نبوت را با این وسیله امتحان کنند. مأمون با شنیدن این مطلب گفت به راستی که فرزند علی بن موسی الرضا (ع) هستی. (نور الابصار، شُرَّاب، ج۱، ص۳۲۶)
رضازاده در پایان گفت: هر چند امام جواد (ع) در سن پایین به امامت رسیدند، اما همچنان تمام صفات یک امام معصوم را دارا بودند. همین امر باعث شد تا بزرگان از علم و قدرت به زانو در آیند، اگر چه بعضی از روی لجاجت، به حضرت ایمان نیاوردند.
علیرضا رضازاده کارشناس مذهبی در گفت‌وگو با فارس درباره دوران امامت، امام محمد تقی (ع) گفت: امام جواد (ع) در سن کودکی به امامت رسید؛ اما باز از علم، قدرت و شجاعت بی‌نظیری برخوردار بود.
علم، سرچشمه قدرت و شجاعت
وی علم را مقدمه قدرت و توانایی برشمرد و گفت: خداوند متعال در آیات فراوانی به این نکته اشاره کرده است که سرچشمه قدرت و توانایی، علم است. یکی از آن موارد، ماجرای حضرت سلیمان و ملکه سبأ است. زمانی که حضرت سلیمان دستور داد قبل از اینکه ملکه برسد، کسی تخت او را بیاورد؛ «قَالَ الَّذِى عِنْدَهُ عِلْمٌ مِّنَ الْکِتَابِ أَنَا آتِیکَ بِهِ قَبْلَ أَنْ یَرْتَدَّ إِلَیْکَ طَرْفُکَ؛ (سوره نمل، آیه ۴۰) کسى که علم و دانشى از کتاب داشت گفت: من پیش از آن که چشم بر هم زنى، آن را نزد تو خواهم آورد!» پس آن کسی که قدرت و توانایی بر آوردن تخت بلقیس را دارد همان کسی است که علم به او داده شده است.
این کارشناس مذهبی افزود: جالب اینجاست که مقدار کمی از علم، به آصف بن برخیا داده شد و او چنین قدرتی پیدا کرده است، با اینکه خداوند متعال علم تمام کتاب را به اهل بیت (ع) داده است و امام جواد (ع) نهمین آنهاست. (سوره رعد، آیه ۴۳) در روایات مراد از «وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتاب؛ و کسی که نزد او علم تمام کتاب است» را اهل بیت (ع) دانسته‌اند. (بصائر الدرجات، برقی، ج۱، ص۲۱۴)، پس وقتی خداوند کل علم را در اختیار امام (ع) قرار داده است، به طریق اولی قدرت و شجاعت را نیز در اختیار آن‌ها گذاشته است؛ زیرا ریشه قدرت، علم است. نمونه آن تحیر و سردرگمی یحیی بن اکثم از جواب‌های امام جواد (ع) است. (تفسیر قمی، ج۱، ص۱۸۲؛ تفسیر عیاشی، ج۲، ص۱۲۸)
شجاعت حضرت در کودکی
رضازاده با بیان اینکه بر اساس آنچه که در مورد علم و قدرت بیان شد؛ شجاعت نیز که برخاسته از قدرت است، گفت: این موضوع درباره امام جواد (ع) از مسلمات است.
روزی مأمون، خلیفه عباسی، به قصد شکار سوار اسب شد. در میانه راه به جمعى از کودکان برخورد کرد که در وسط راه ایستاده بودند. چون کودکان ابهت مأمون و اطرافیانش را مشاهده کردند، همگی پراکنده شدند مگر امام جواد (ع) که با نهایت وقار در مکان خود ایستاد تا آن که مأمون به نزدیک او رسید.
اقتدار حضرت جواد (ع) دربرابر مأمون
وی ادامه داد: مأمون از آثار متانت و وقار او تعجّب کرد و پرسید: اى کودک! چرا مانند کودکان دیگر از سر راه دور نشدى؟ حضرت فرمود: اى خلیفه! راه بر تو تنگ نبود که آن را گشاد کنم و جرم و خطایى نداشتم که از تو بگریزم و گمان ندارم که تو کسى را بدون جرم در معرض عقوبت قراردهى! مأمون از نام او سؤال کرد، حضرت فرمود: پسر على بن موسى الرضا (ع) هستم. مأمون چون نسبش را شنید، بر پدرش صلوات و رحمت فرستاد و روانه شد.
این کارشناس مذهبی با اشاره به سؤال مأمون از امام جواد (ع) گفت: مأمون در راه بازگشت، از امام جواد (ع) سؤال کرد چه چیزی در دست من است؟ حضرت با بیانی شیوا فرمودند: خداوند به خواست خود در دریاى قدرتش ماهى‌‌هاى کوچکى را مىآفریند و باز شکارى سلطان، آن را صید مىکند و پادشاهان آن را در میان دست پنهان مىکنند تا فرزندان اهل بیت نبوت را با این وسیله امتحان کنند. مأمون با شنیدن این مطلب گفت به راستی که فرزند علی بن موسی الرضا (ع) هستی. (نور الابصار، شُرَّاب، ج۱، ص۳۲۶)
رضازاده در پایان گفت: هر چند امام جواد (ع) در سن پایین به امامت رسیدند، اما همچنان تمام صفات یک امام معصوم را دارا بودند. همین امر باعث شد تا بزرگان از علم و قدرت به زانو در آیند، اگر چه بعضی از روی لجاجت، به حضرت ایمان نیاوردند.
