سرویس سیاسی  شهدای ایران: پنجشنبه گذشته سی ام دی ماه سالروز درگذشت مهدی بازرگان رئیس دولت موقت بود.

مهدی بازرگان از تحصیل کردگان در دوران طاغوت است وی برای تحصیلات تکمیلی به فرانسه رفت و 7 سال در آنجا اقامت داشت؛ وی پس از فراغت از تحصیل برای تدریس به ایران و دانشگاه تهران رفت.

دکتر مصدق وی را به سمت های متعددی رساند از جمله در سال 1330 به عنوان ریاست هیات مدیره و مدیریت عامل شرکت ملی نفت ایران منصوب کرد.

مهدی بازرگان در زمان مصدق پست های متعددی دریافت کرد و در پروژه های شهری شرکت جست اما در سال 1332 با اعتراض به انتخابات مجلس از دریافت پست های دولتی محروم شد و به کار خصوصی رفت و تا انقلاب اسلامی در حکومت طاغوت فعالیت نداشت.


وی به مطالعات اسلامی علاقه نشان می داد و سخنرانی های مختلفی با موضوعات اسلامی ایراد کرد؛ همچنین کتاب هایی در این زمینه تالیف کرد.

مهدی بازرگان از پایه گذاران نهضت آزادی ایران است که این نهضت در سال 1340 شکل گرفت و به مبارزه با حکومت پهلوی پرداخت؛ به همین جهت به ده سال زندان محکوم شد که به خاطر اعتصاب غذا از زندان آزاد و به تبیعد رفت.

با شکل گیری انقلاب اسلامی ایران، بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی ایران امام خمینی(ره) وی را به سمت رئیس دولت موقت منصوب کرد.

انتصابی که حاشیه ها و مخالفت هایی در پی داشت اما به خاطر شرایط ابتدایی انقلاب کسی مخالفت علنی با آن نکرد.

در هر صورت این سمت چندان برای وی دوام نداشت و با تصرف لانه جاسوسی آمریکا در تهران؛ مهدی بازرگان به مخالفت تمام قد با امام و ملت ایران ایستاد و تهدید کرد که اگر کارکنان سفارت آزاد نشوند استعفا خواهد کرد، تهدیدی که بارها قبل از این نیز به بهانه های مختلف مطرح کرده بود اما دیگر این بار این تهدید شنیدار نداشت.

از این رو وی استعفای خود را عملی کرد و دو مرتبه از صحنه سیاسی خارج شد اما اینبار در انقلاب اسلامی؛ در حقیقت این خروج از صحنه سیاسی آخرین بار بود و دیگر هیچگاه نتوانست به پست سیاسی بازگردد هر چند بعدها در سال 1364 برای ریاست جمهوری خواست ورود کند اما با سد قاطع شورای نگهبان رد صلاحیت شد.

در هر حال وی در سال 1373 به قصد درمان به سوئیس رفت اما کارساز نبود و در 30 دی ماه دارفانی را واع گفت.

امام خمینی(ره) به طور کلی نسبت به تفکرات نهضت آزادی بیان می کنند:در موضوع نهضت به اصطلاح آزادی مسائل فراوانی است که بررسی آن محتاج به وقت زیاد است. آنچه باید اجمالاً گفت آن است که پرونده این نهضت و همین‌طور عملکرد آن در دولتِ موقتِ اولِ انقلاب شهادت می‌دهد که نهضت به اصطلاح آزادی طرفدار جدی وابستگی کشور ایران به امریکا است، و در اینباره از هیچ کوششی فروگذار نکرده است...



در هر صورت، به حسب این پرونده‌های قطور و نیز ملاقاتهای مکرر اعضای نهضت، چه در منازل خودشان و چه در سفارت امریکا و به حسب آنچه من مشاهده کردم از انحرافات آنها، که اگر خدای متعال عنایت نفرموده بود و مدتی در حکومت موقت باقی مانده بودند ملتهای مظلوم بویژه ملت عزیز ما اکنون در زیر چنگال امریکا و مستشاران او دست و پا می‌زدند و اسلام عزیز چنان سیلی از این ستمکاران می‌خورد که قرنها سر بلند نمی‌کرد، و به حسب امور بسیار دیگر، نهضت به اصطلاح آزادی صلاحیت برای هیچ امری از امور دولتی یا قانونگذاری یا قضایی را ندارند؛ و ضرر آنها، به اعتبار آنکه متظاهر به اسلام هستند و با این حربه جوانان عزیز ما را منحرف خواهند کرد و نیز با دخالت بی مورد در تفسیر قرآن کریم و احادیث شریفه و تأویل های جاهلانه موجب فساد عظیم ممکن است بشوند، از ضرر گروهکهای دیگر، حتی منافقین این فرزندان عزیز مهندس بازرگان، بیشتر و بالاتر است.[1]

در این که چرا رهبر کبیر انقلاب وی را با وجود این سوابق و نگاه سیاسی به این سمت گماشت دارای مباحث مفصلی است اما بد نیست به جملات کوتاه حضرت امام خمینی(ره) که درباره مهدی بازرگان و نهضت آزادی در منشور روحانیت بیان داشته اند، رجوع کنیم:من امروز بعد از ده سال از پیروزی انقلاب اسلامی همچون گذشته اعتراف می‌کنم که بعضی از تصمیمات اول انقلاب در سپردن پست ها و امور مهمه کشور به گروهی که عقیده خالص و واقعی به اسلام ناب محمدی نداشته اند، اشتباهی بوده است که تلخی آثار آن به راحتی از میان نمی رود. گرچه در آن موقع هم من شخصا مایل به روی کار آمدن آنان نبودم ولی با صلاحدید و تایید دوستان قبول نمودم و الان هم سخت معتقدم که آنان به چیزی کمتر از انحراف انقلاب از تمام اصولش و حرکت به سوی آمریکای جهانخوار قناعت نمی کنند، در حالی که در کارهای دیگر نیز جز حرف و ادعا هنری ندارند. امروز هیچ تاسفی نمی خوریم که آنان در کنار ما نیستند چرا که از اول هم نبوده اند. انقلاب به هیچ گروهی بدهکاری ندارد و ما هنوز هم چوب اعتمادهای فراوان خود را به گروه ها و لیبرال ها می‌خوریم.

بنابراین حضرت امام با روی کار آمدن مهدی بازرگان مخالفت داشتند اما دخالت های برخی خواص منجر به اتخاذ این تصمیم شده است.

رهبر انقلاب نیز درباره مهدی بازرگان عنوان می کند:از روز اول، یکی از مسائلی که برای ما مطرح بود، نحوه برخورد با آقای بازرگان بود و ما ۹ ماه تمام یعنی در طول دولت موقت، دهانمان را بستیم و سخنی نگفتیم... این بار اولی است که من حقایق را افشاء می کنم. ما می گفتیم وزرا باید افرادی باشند صددرصد انقلابی... ضد امپریالیست باشند و هم مسلمان و عمیقا معتقد به اسلام باشند... ما می گفتیم مثلا فلان وزیر را قبول نداریم و مواجه می شدیم با یک پاسخ که پیوسته با آن رو به رو بودیم و آن این بود که رئیس دولت موقت [مهندس بازرگان] به ما می گفت اگر این ها را شما قبول نکنید، من ناچارم استعفاء بدهم. حالاشما ببینید وضعیت ما را در مقابل تهدید به استعفاء از طرف رئیس دولت موقت؛ آن هم بیست روز پس از تشکیل دولت.[2]



در هر حال این اتفاق افتاد و مهدی بازرگان و نهضت آزادی برای همیشه از دایره انقلاب خارج شد؛ اما با گذشت زمان و در کمال تعجب بهمن 99 در یک میتینگ انتخاباتی، نهضت آزادی به همراه اصلاح طلبان در حسینیه جماران شرکت می کنند.


کسانی که به تعبیر حضرت امام، ضررشان از منافقین بیشتر است پایشان به جماران و حسینیه امام باز می شود!

واقعا جای تاسف دارد آقایانی که ادعا دارند قرار است از آثار و اندیشه های امام حراست و پاسداری کنند این چنین مخالف آرمان های امام حرکت می کنند.


نهضتی که به وضوح و گفتار صریح امام تکلیف شان روشن است؛ و به تعبیر امام صلاحیت هیچگونه کار سیاسی در کشور را ندارند و به خاطر حفظ ظواهر اسلامی فریبنده و گمراه کننده برای جوانان هستند.

نکته دیگر و جالب توجه تبدیل اموال بیت المال و میراث امام خمینی(ره) از جمله حسینیه جماران به میتینگ انتخاباتی است که قطعا سوء استفاده از بیت المال است و خلاف حفظ آثار امام خمینی(ره) شمرده می شود.


حفظ آثار امام خمینی(ره)، تنها به چاپ کتاب نیست بلکه پاسداری عملی مهم است؛ متاسفانه پس از سال ها برای مطرودان امام فرش قرمز پهن شد تا به حسینیه جماران بیایند.

به هر حال به نظر می رسد برخی برای جمع اعتبار و آبرو حاضر اند مطرودان انقلاب را دور خود جمع کنند تا که حداقل محبوبیت شان از تعداد بیت شان فراتر برود.