به گزارش سرویس سیاسی پایگاه خبری شهدای ایران؛ در ششمین دور از مذاکرات وین در خرداد  ۱۴۰۰ تیم مذاکره‌کننده وقت به سرپرستی عباس عراقچی تعهداتی را پذیرفته بود که در مواردی حتی در تعارض و تناقض با متن اصلی برجام است.

مثلا در متن برجام در  بخش مرتبط با اقدامات داوطلبانه ایران و گروه ۱+۵، به تعداد سانتریفیوژهای ایران اشاره شده و برای فعالیت‌های مرتبط با سانتریفیوژهای ایران از واژه کیپ(keep) استفاده شده است. مطابق معنای این واژه ایران حق دارد در فعالیت‌های هسته‌ای‌اش سانتریفیوژهای خود را حفظ کرده و غنی‌سازی مثلا ۳.۶ درصدی داشته باشد.

در سند مرتبط با  مذاکرات وین ۶ این بند برجام مجددا نقل شده است، اما با یک تفاوت مهم، در متن وین ۶ به جای کیپ از واژه  returnبه‌معنی بازگشت برای سانتریفیوژها استفاده شده است؛ به‌عبارت ساده‌تر، مطابق این بند اصلاحی ایران اگر غنی‌سازی ۶۰ درصدی انجام داده است، باید اورانیوم ۶۰ درصد غنی‌شده خود و همچنین سانتریفیوژهای پیشرفته IR۸ خود را Destroy (نابود) کند و بازگردد به غنی‌سازی  ۳.۶ درصد.

درصورتی‌که طبق بند برجامی ایران می‌توانست تاسیسات خود را نهایتا تعطیل کند، بدون آنکه دست به نابودی اورانیوم ۶۰ درصد غنی‌سازی‌شده خود بزند.