یک روزنامه منطقه‌ای با تأکید بر اینکه اسرائیل عاجز از درگیری نظامی با ایران است، مصرف این تهدید‌ها و بلوف‌های نظامی را در مذاکرات برجامی عنوان کرد.
به گزارش شهدای ایران، روزنامه رأی‌الیوم نوشت: خبرگزاری رویترز هفته گذشته از قول یک مقام
آمریکایی که نامش را فاش نکرده، از رایزنی با اسرائیل درخصوص انجام حمله
علیه تاسیسات هسته‌ای ایران در صورت شکست مذاکرات وین خبر داد. روزی هم
نیست که رسانه‌های اسرائیل، متنی را منتشر نکنند مبنی بر اینکه رژیم
اسرائیل در حال برنامه‌ریزی در این زمینه است. اما از سوی دیگر می‌بینیم
زمانی که مقاومت فلسطین در اعتراض به تعلل اسرائیل در تداوم آرامش، تهدید
به تشدید تنش کرد، یائیر لاپید وزیر خارجه رژیم اسرائیل به قاهره شتافت تا
از مقامات مصری بخواهد، جهت متقاعد کردن فلسطینی‌ها برای ادامه آرامش تا
رسیدن به توافق، میانجی‌گری کنند.
همچنین بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر سابق اسرائیل در دو سال گذشته بیش از 10 بار از مسکو بازدید کرد و هدف اصلی این سفرها دعوت از روسیه برای میانجی‌گری با ایران بود تا نیروها و مقرهای نظامی خود در سوریه را چند کیلومتر از مرزهای سرزمین‌های اشغالی فلسطین دور نماید. این دو نمونه نمایانگر میزان رعب و وحشت اسرائیل از ایران و مقاومت و هرگونه اقدام احتمالی اتخاذ شده از سوی آنها است. علاوه بر همه اینها نیروهای اسرائیلی از زمانی که سید حسن نصرالله، پس از کشته شدن یکی از اعضای حزب‌الله در سوریه، تل‌آویو را تهدید کرد، صهیونیست‌ها در حالت آماده‌باش قرار گرفته‌اند.
اسرائیل برای بازداشتن دوستان ایران از انجام حمله علیه خود، همه‌گونه اقدامی انجام می‌دهد تا چه رسد به اینکه خود بخواهد به‌صورت محدود و یا گسترده علیه ایران حمله نظامی انجام دهد.اگر اسرائیل تا این اندازه عاجز و ناتوان است، پس چرا هراز چندگاهی، ایران را تهدید می‌کند؟
علل و عوامل و اهداف متعددی وجود دارد. اول، بالا بردن روحیه سربازان و شهرک‌نشینان اسرائیلی است. اسرائیل می‌خواهد وانمود کند که نه تنها می‌تواند از آنها حمایت به عمل آورد، بلکه دشمن شماره یک آنان را مورد تهدید قرار می‌دهد.
دوم، تحت فشار قرار دادن ایران به منظور ارائه امتیازات در مذاکرات هسته‌ای، و سوم، تحت فشار قرار دادن آمریکا تا به خواسته‌های مالی، فنی، فناوری، تجاری و یا اقتصادی اسرائیل پاسخ مثبت دهد. همچنان که «ایهود اولمرت» نخست‌وزیر سابق اسرائیل خاطرنشان کرد که تهدیدهای اسرائیل علیه ایران بیش از هر چیزی با آمریکا در ارتباط است.
چهارم، حفظ دستاوردهای دوران ریاست ترامپ و از جمله ازسرگیری روابط با برخی از کشورهای عربی از طریق ایران‌هراسی.
ترامپ رفت و به همراه وی فشارهایی که بر برخی از کشورها برای برقراری روابط با اسرائیل اعمال می‌کرد نیز رفت و همچنین وعده‌هایی که به سایر کشورها همچون مغرب و سودان برای برقراری روابط با اسرائیل داده بود، نیز رفت.
همچنین بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر سابق اسرائیل در دو سال گذشته بیش از 10 بار از مسکو بازدید کرد و هدف اصلی این سفرها دعوت از روسیه برای میانجی‌گری با ایران بود تا نیروها و مقرهای نظامی خود در سوریه را چند کیلومتر از مرزهای سرزمین‌های اشغالی فلسطین دور نماید. این دو نمونه نمایانگر میزان رعب و وحشت اسرائیل از ایران و مقاومت و هرگونه اقدام احتمالی اتخاذ شده از سوی آنها است. علاوه بر همه اینها نیروهای اسرائیلی از زمانی که سید حسن نصرالله، پس از کشته شدن یکی از اعضای حزب‌الله در سوریه، تل‌آویو را تهدید کرد، صهیونیست‌ها در حالت آماده‌باش قرار گرفته‌اند.
اسرائیل برای بازداشتن دوستان ایران از انجام حمله علیه خود، همه‌گونه اقدامی انجام می‌دهد تا چه رسد به اینکه خود بخواهد به‌صورت محدود و یا گسترده علیه ایران حمله نظامی انجام دهد.اگر اسرائیل تا این اندازه عاجز و ناتوان است، پس چرا هراز چندگاهی، ایران را تهدید می‌کند؟
علل و عوامل و اهداف متعددی وجود دارد. اول، بالا بردن روحیه سربازان و شهرک‌نشینان اسرائیلی است. اسرائیل می‌خواهد وانمود کند که نه تنها می‌تواند از آنها حمایت به عمل آورد، بلکه دشمن شماره یک آنان را مورد تهدید قرار می‌دهد.
دوم، تحت فشار قرار دادن ایران به منظور ارائه امتیازات در مذاکرات هسته‌ای، و سوم، تحت فشار قرار دادن آمریکا تا به خواسته‌های مالی، فنی، فناوری، تجاری و یا اقتصادی اسرائیل پاسخ مثبت دهد. همچنان که «ایهود اولمرت» نخست‌وزیر سابق اسرائیل خاطرنشان کرد که تهدیدهای اسرائیل علیه ایران بیش از هر چیزی با آمریکا در ارتباط است.
چهارم، حفظ دستاوردهای دوران ریاست ترامپ و از جمله ازسرگیری روابط با برخی از کشورهای عربی از طریق ایران‌هراسی.
ترامپ رفت و به همراه وی فشارهایی که بر برخی از کشورها برای برقراری روابط با اسرائیل اعمال می‌کرد نیز رفت و همچنین وعده‌هایی که به سایر کشورها همچون مغرب و سودان برای برقراری روابط با اسرائیل داده بود، نیز رفت.
