به گزارش شهدای ایران، در ماه‌های پایانی سال ۱۳۶۵ قرار بر این شد که عملیات کربلای۴ در رودخانه کارون روبروی منطقه ابوالخصیب عراق با حضور یکسری از غواصان والفجر ۸ انجام شود. اما با توجه به وجود چندین جزیره در اروندرود و خطوط پدافندی دشمن، کار غواصان بسیار پیچیده‌ بود. چرا که آن‌ها باید اول می‌رفتند، خطوط دشمن در جزایر را متوقف می‌کردند و بعد راهی آن سوی اروند در خاک عراق می‌شدند. همچنین بعضی از یگان‌ها قرار بود از جایی به نام تنگه در میان جزایر عبور کنند و به آن طرف اروند بروند. هم‌زمان با آن‌ها نیز نیروهایی به خطوط دفاعی دشمن در جزایر ام‌الرصاص حمله کنند و در نهایت همه نیروها به آن سوی اروند برسند و خطوط اصلی دشمن را شکست دهند.

اما نکته قابل توجه این بود که دشمن نسبت به عملیات کربلای ۴ هوشیار بود؛ چون اطلاعاتی از طریق آمریکایی‌ها در اختیار عراقی‌ها قرار گرفت. به همین خاطر رژیم بعث، تقریباً منطقه عملیات، زمان و محورهای آن را متوجه شد و زمانی که رزمندگان اسلام به خطوط دشمن زدند، نیروهای عراقی آمادگی کامل برای مقابله با رزمندگان را داشتند. به همین خاطر بسیاری از نیروهای غواص به شهادت رسیدند. بنابراین می‌توان بیان داشت که باعث و بانی اصلی شهادت غواصان در کربلای ۴ آمریکا بود.

بسیاری از پیکر شهدای غواص در میان خروش رودخانه کارون باقی ماند و بسیاری دیگر در آن سوی رودخانه، زنده زنده دفن شدند.

مادری که بعد از شهادت پسرش لب به ماهی نزد

یکی از این شهدای غواص، شهید جاویدالاثر محسن جاویدی است. او اهل روستای خیرآباد شهرستان فسا بود که پیکرش هنوز بازنگشته است.

مادرش در آن اوایل که خبر شهادت فرزند رشیدش را شنید، بسیار بی‌قراری می‌کرد و بهانه محسنش را می‌گرفت تا اینکه به او گفتند پسرت را ماهی‌ها خورده‌اند و دیگر قرار نیست برگردد! از آن موقع دیگر مادر، لب به ماهی نزد.

این روایت در مستند «چشم به راه» به کارگردانی اسماعیل اکسیری‌فرد و تهیه‌کنندگی مسعود گواهیان به تصویر کشیده شده است.