به گزارش شهدای ایران به نقل از «خبرگزاری دانشجو»، بسیج دانشجویی دانشگاه شهید بهشتی ضمن انتقاد از عدم فرصت دهی به تشکل های دانشجویی برای طرح سوالات خویش در حضور رییس جمهور در مراسم 16 آذر، سوالات خود را به صورت مکتوب در هفت بند از  حجت السلام روحانی در قالب یک نامه مطرح کرد.

 

متن نامه به شرح ذیل می باشد:

 

بسمه تعالی

 

 

«کلکم راع و کلکم مسئول عن رعیته» پیامبر اکرم(ص)

 

جناب آقای حجت الاسلام دکتر روحانی رییس جمهور محترم، ابتدا از این که دانشگاه شهید بهشتی را به عنوان نماد دانشگاهی ایران برگزیدید و برای گرامیداشت روز دانشجو به این مکان مقدس تشریف آوردید موجب مسرت ماست و تشکر و سپاس خود را از حضرتعالی اعلام می داریم.

 

همانطوریکه حضرتعالی مستحضرید ویژگی بارز روز دانشجو استکبارستیزی و مبارزه با هرگونه سازش و کرنش در مقابل ظالمان زمان است. آن دانشجویان که با خون خود این روز را بنام خود مزین نمودند یک حرف بیش نداشتند و آن این بود که کشور باید در سایه استقلال و بدور از هر گونه وابستگی امورات خود را اداره کند و با هر گونه عملی که عزت و کرامت مردم مسلمان ایران را خدشه دار می کند ایستادگی باید کرد.

 

آرمان های آن سه آذر اهورایی و تلاش جنبش دانشجویی پس از آن با خروش مردم مسلمان ایران به رهبری امام خمینی (ره) با پیروزی انقلاب اسلامی محقق شد. اینک پس از گذشت سه دهه از انقلاب اسلامی، این تجربه تازه بشری که در جمهوری اسلامی متبلور شده است توانسته با پایان دادن استبداد داخلی و خارجی، تهدیدی برای استکبار جهانی به سرکردگی آمریکا و صهیونیسم بین الملل و الگویی برای ملت های مسلمان و مستضعفان دنیا باشد که پایه های پوشالی نظام سلطه را با بیداری اسلامی که در خاورمیانه و شمال افریقا به راه افتاده به لرزه در آورده است.

 

با این وجود گفتنی است این انقلاب در کنار هجمه دشمنان قسم خورده اش و با همه مشکلاتی که برایش پیش آوردند توانست با رهبری های پیامبر گونه حضرت امام خمینی (ره) و خلف صالحش حضرت امام خامنه ای و نیز تلاش مسئولان دلسوز، به پیشرفت ها و سربلندی هایی برسد که موجب تعجب همگان شود. البته این به معنای دست از تلاش کشیدن نیست بلکه این فتح بابی برای پیشرفت های آتیه است که همت مسئولان و دولتمردان را می طلبد که باز با مجاهدت در همه عرصه ها موجبات سربلندی هر چه بیشتر این نظام الهی را فراهم کنند.اینک که حضرتعالی سکان مدیریت اجرایی کشور را در دست گرفته اید، بسیج دانشجویی به عنوان بخشی از جنبش دانشجویی کشور که پاسدار اصول انقلاب و ارزش های آن است نکاتی را با گذشت بیش از 100 روز از شروع ریاست جمهوری تان، در جهت تحقق آرمانهای انقلاب و پایمال نشدن خون شهدا، به محضر حضرتعالی میرساند تا عملکرد مطلوب این دولت، هرچه بیشتر آشکار شده و مورد تحسین ملت قرار گیرد:

 

اول: برابر وعده حضرتعالی مبنی بر اینکه ما دنبال تخریب کسی نیستیم، اما در گزارش 100 روزه تان به جای اینکه به اقدامات عینی دولت در این مدت بپردازید یا کار هایی که می خواهید انجام بدهید،35 دقیقه از وقت تان را اختصاص به انتقاد از دولت­ گذشته دادید و انتظار داشتیم  از اقدامات تحول­آفرینی که قرار بوده در این مدت انجام پذیرد صحبت بفرمایید و قفل­های گشوده شده با کلید تدبیر را برای مردم نام ببرید. در فرمایشات حضرتعالی طوری القا می شد که دولت قبلی 8 سال کشور را ویران کرده و به دست بیگانگان سپرده است!. این در حالی بود که مسکن مهر، طرح هدفمندی، سفرهای استانی، خدمات گوناگون عمرانی به نقاط محروم، صرفه­جویی چندهزار میلیاردی از طریق سهمیه­بندی سوخت و... اقداماتی بودند که بارها مورد تحسین مردم و رهبری قرار گرفتند. البته ما نمی گوییم که دولت قبلی بدون نقص و اشتباه بوده و یا همه کارهایی که انجام داده مثبت بوده است و این همان چیزی است که مقام معظم رهبری فرمودند:«دولت آینده باید تمام نقاط قوت دولت فعلی، منهای نقاط ضعف آن را داشته­باشد.»   حال سوال ما از حضرتعالی این است که در این مدت تا چه حد در جهت رفع این نواقص در عرصه های سیاسی ، فرهنگی و اقتصادی گام برداشتید.؟

 

دوم: در گزارش 100روزه خود عنوان کردید تحریم­هایی که باعث اوضاع وخیم اقتصادی در ایران شد، ناشی از دیپلماسی نامعقول و نابخردانه دولت گذشته و کاغذپاره نامیدن تحریم­ها توسط احمدی­نژاد می­باشد. اما درست فردای صحبت­های شما، جناب ظریف در مجلس، تحریم­های امریکا را کاغذپاره نامید! سوال اینجاست که اگر این دیپلماسی نابخردانه نبود، دولت شما می­توانست در ژنو با پشتوانه چندهزار سانتریفیوژ و غنی­سازی 20% به توافق با غرب دست یابد و این موفقیت را به نام خود ثبت کند؟ یا باید مانند 10 سال پیش تمام فعالیت­ها را تعلیق می­کردیم؟ آقای دکتر! اگر این دیپلماسی نبود، آیا ممکن بود محبوبیت انقلاب اسلامی در قلب افریقا و یا در همسایگی ایالات متحده در امریکای جنوبی نفوذ کند؟

 

سوم: در ایام انتخابات صریحا می­گفتید کلید حل مسائل در تدبیر دولت من وجود دارد و حتی آن کلید را به مردم نشان می­دادید. حالا پس از گذشت 100 روز می­گویید کلید، مردم اند. پس چرا تنها از یک قشر خاص از مردم، یا به قول وزیرتان، ژنرال­ها و رفقایشان در دولت استفاده کردید و از افراد جوان استفاده نکردید؟ آقای رییس­جمهور! آیا توجه زیاد دولت به بیرون مرزها و عدم تکیه بر نیروهای جوان داخلی و عدم پیگیری راهبرد اقتصاد مقاومتی و تکیه بر نفت­فروشی را جزو نقص­های عملکرد 100 روزه دولت نمی­دانید؟ آیا همچنان لازم می­دانید برای حل مشکلات، باید با کدخدا ملاقات کنیم؟ و به این علت بود که با اوباما صحبت کردید که از جانب رهبری، «اقدامی که بجا نبود» خوانده شد؟ حالا پس از سابقه سیاه کودتا علیه دولت مصدق، حمایت از پهلوی، حمله نظامی به طبس، حمایت از صدام، حمله به هواپیمای مسافربری، تهدیدات هرروزه، تحریم علیه ملت ایران و حتی عهدشکنی­های مختلف در زمان ریاست جنابعالی، آیا می­توانید به امریکا اعتماد کنید؟. البته ما تلاش فراوان جنابعالی و تیم دیپلماسی دولت و جلب رضایت جبهه غرب برای ادامه فعالیت­های هسته­ای را که ناشی از مقاومت همه­جانبه ملت و نظام اسلامی در سال­های گذشته بودرا تماما می­ستاییم. اما چند سوال اساسی در زمینه این قرار داد: اول آنکه: در متن آمده ایران باید نگرانی‌های شورای امنیت سازمان‌ملل درباره برنامه هسته‌ای ایران را از طریق پرداختن به قطعنامه‌های شورای امنیت برطرف کند. آیا 1+5 نمی­تواند در شورای امنیت قطعنامه­ای صادر کرده، ایران را از غنی­سازی 5درصد (که بر سر آن توافق کرده­ایم) هم منع کند؟ و ایران نیز ملزم به اجرا شود؟ دوم آنکه: در بند دیگری قید شده ایران می‌تواند نهایتا یک برنامه غنی‌سازی داشته باشد.مشروط بر نیازهای عملی خود، آیا این معنایی جز این دارد که 1+5 می‌تواند در مذاکره نهایی ادعا کند ایران به دلیل نداشتن رآکتوری که تامین سوخت نشده باشد،عملا هیچ نیاز عملی به غنی‌سازی ندارد و باید آن را برچیند؟سوم آنکه: با وجود تعلیق غنی­سازی 20%، از بین بردن هرآنچه در سطح 20% غنی­سازی شده و تعلیق غنی­سازی بالای 3.5% و عدم فعالیت راکتور اراک تا شش ماه، و اطلاعاتی بی­سابقه­ و... دربرابر دریافت تنها 7میلیارد دلار از مجموع 100میلیارد دلار اموال بلوکه شده­مان، آیا برگ برنده مهمتری برای مذاکرات مهمتر پیش رو برای ما باقی مانده؟ وقتی می‌دانیم طرف مقابل برگ‌های برنده اصلی‌اش را که همان تحریم‌های نفتی و بانکی است برای آن مذاکرات نگه‌داشته، چرا باید در گام اول تقریبا همه داشته‌های خود را روی میز بگذاریم؟!

 

چهارم: در زمینه فرهنگی که به گفته شما، همیشه مظلوم واقع می­شود، سخنانی نگران کننده از زبان وزیر فرهنگ می­شنویم درباره حذف ممیزی قبل از چاپ، رفع فیلترینگ، آزادی تک­خوانی زنان بر خلاف فتوای مستقیم مراجع و... آیا شما این اظهارات را تایید می­کنید؟ اگر نه، هدف شما از اینکه مرتبا می­گویید فضای امنیتی را در حوزه فرهنگ از بین می­بریم چیست؟ آیا این اظهارات موجب شکسته شدن قبح برخی خلاف­ها و در نهایت استحاله فرهنگی در طولانی­مدت نمی­شود؟ یا اینکه حضرتعالی فرمودید ممنوع القلم را سریع القلم کرده ام، آیا بکارگیری جناب آقای دکتر سریع القلم در دولت باید بهانه ای برای متهم کردن دولت های گذشته به ممنوع القلم کردن باشد؟ و اگر اینطور نیست تعدادی از ممنوع القلم ها را معرفی کنید، اگر چه ما به خوبی به یاد داریم خیلی از کسانیکه جنابعالی ممنوع قلم قلمداد می کنید به راحتی مقاله های تند انتقادی در نشریات و خبرگزاری ها منتشر می کردند.فی المثل جناب آقای دکتر سریع القلم.

 

پنجم: اما آنچه برای ما دانشجویان مهم است و آینده کشور با آن گره خورده است وزارت علوم و سیاست های آن است. به همین خاطر افرادی که برمسند آن می نشینند باید دغدغه اسلامی شدن دانشگاه ها و تحول علوم انسانی و نیز پیگیر مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی باشد تا از حرکت دانشگاه به سمت سکولاریزاسیون در گام اول جلوگیری کند و در گام بعدی زمینه پیشرفت کشور را با تربیت نیرو های کارآمد و متعهد فراهم نماید. و این مهم در فضایی آرام و بدور از تنش ایجاد می شود که لازمه اش مدیرانی هستند که سابقه ای در تنش آفرینی در دانشگاه نداشته باشند. اما متاسفانه در دولت تدبیر و امید این مهم رعایت نشده و افرادی امور را در دست گرفته اند که در جهت خدشه دار کردن فضای امن دانشگاه گام بر می دارند و می خواهند این محیط مقدس را ابزاری برای فعالیت های سیاسی خود کنند و هر آنچه که می خواهند دانشگاه را به انحراف بکشانند. حال سوال ما از حضرتعالی است چرا اجازه می­دهید افرادی در وزارت علوم فعالیت کنند که سابقه خدشه­دار کردن فضای علمی در دانشگاه­ها را با ایجاد تنش در سال 78 و 88 داشته­اند امور این وزارت را در دست بگیرند؟

 

ششم: این روز ها می شنویم و مشاهده می­شود که عده­ای در سایه مدیریت اعتدالی شما، دوباره ساز تنش را در کشور کوک می­کنند. و می­گویند از حق خود در سال 88 گذشتیم! و خواهان آزادی سران فتنه می­شوند. کسانی که کشور را 8ماه به لبه پرتگاه کشاندند و به گواهی رهبری، حتی یک بار ابراز پشیمانی و توبه نکردند. آقای رییس­جمهور! آیا اصلا عبارت فتنه را که توسط مقام معظم رهبری برای وقایع سال 88 استفاده می­شود را مدنظر دارید؟ قطعا جوابتان مثبت است. اما چرا اجازه جولان به حامیان فتنه و کسانی که تا دیروز به دنبال فتنه افروزی علیه نظام بوده اند می­دهید؟ و حتی اجازه می­دهید به آنان در دولت پست و منصب داده­شود که در قسمت های نرم، فکری و استراتژیک نظام به سیاستگذاری و برنامه ریزی (مانند وزارت علوم و مرکز بررسی های استراتژیک ریاست جمهوری) بپردازند؟ و مهمتر از همه به خود اجازه می دهند که شکستن حصر سران فتنه را مطرح می کنند؟.

 

هفتم: در نهایت، از این که در مراسم روز دانشجو، مجالی بر سخن گفتن دانشجویان داده نشد و رییس جمهور متکلم وحده بود تاسف خود را ابراز می داریم و از جناب روحانی می­پرسیم که آیا این روند نشان از عدم آزادی بیان در دانشگاه­ها نیست؟ و آیا این، همان فضای امنیتی حاکم بر دانشگاه­ها نیست؟ بهانه جنابعالی برای نداشتن فرصت شنیدن سخنان دانشجویان و اینکه بایستی در جلسه نهایی کردن بودجه شرکت کنید، با این سخن تان که گفتید« دولت جمعه حاضر بود بودجه را تقدیم مجلس کند» قابل پذیرش نبود.

 

البته از بی احترامی ها ، توهین مجری برنامه به شعور دانشجویان و نمایشی کردن برنامه سخنی به میان نمی آوریم ولی امید داریم دیگر شاهد چنین مراسمات دانشجویی که جایگاه دانشجو نادیده گرفته می شود نباشیم.

 

امام حسین^(ع) که فرمودند:

 

«مَن اَحَبَّکَ نَهاکَ وَ مَن اَبغَضَکَ اَغراک.«
کسی که تو را دوست دارد، از تو انتقاد می کند و کسی که با تو دشمنی دارد، از تو تعریف و تمجید می کند.