محمدرضا حکیمی، اندیشمند دینی و نویسنده، که به دلیل ابتلا به کرونا چندی پیش در بیمارستان بستری شده بود و همچنان دچار ضعف جسمی شدیدی بود و در روزهای اخیر هم در بیمارستان بستری شده بود یکشنبه، ۳۱ مرداد ماه، درگذشت.

محمدرضا حکیمی، اندیشمند دینی و نویسنده در ۱۴ فروردین ۱۳۱۴ در مشهد متولد شد. او در سال ۱۳۲۶ وارد حوزه علمیه خراسان شد و تا ۲۰ سال در این حوزه به تحصیل پرداخت. محمدتقی ادیب نیشابوری، شیخ مجتبی قزوینی خراسانی، سیدمحمدهادی میلانی، احمد مدرس یزدی، اسماعیل نجومیان، حاج سیدابوالحسن حافظیان و حاجی‌خان مخیری از مهم‌ترین استادان حکیمی بوده‌اند. از آثار محمدرضا حکیمی می‌توان به «الحیاة»، «خورشید مغرب»، «عقل سرخ»، «عاشورا: مظلومیتی مضاعف»، «شیخ آقا بزرگ تهرانی»، «تفسیر آفتاب»، «فریاد روزها»، «سپیده باوران»، «گزارش (برگرفته از الحیاة)» و ... اشاره کرد.

در پی درگذشت محمدرضا حکیمی بسیاری از شخصیت‌های دینی، فرهنگی و سیاسی کشور در پیام‌هایی رحلت این اندیشمند دینی را تسلیت گفتند.