در این میان اگرچه واکنشهای مجازی محمدباقر قالی باف (رئیس مجلس) و محمدجواد ظریف (وزیر خارجه) در محکومیت فوری این اقدام وقیحانه شایسته تقدیر بود، اما لازم است بدانیم که پاسخ درخور به این قبیل اهانتهای دیپلماتیک، باید همسنگ و برابر با همان جسارت باشد و این بدین معنی است که نباید با یک عذرخواهی صوری قضیه را فیصله یافته قلمداد کرد؛ چراکه تنها با اخراج سریع سفرای انگلستان و روسیه میتوان تاحدودی این بداخلاقی را جبران نمود.
متاسفانه طی هفتهها و ماههای اخیر، کشور بحدی درگیر نارساییهای داخلی و معضلات ناشی از همه گیری کرونا است که مقوله کنشگری فعال در عرصه دیپلماسی بکلی فراموش شده و هر اجنبی شُغال صفتی به خود این جسارت را میدهد که با خالی دیدن میدان از شیران شرزه، عرصه را برای خوش رقصی هموار ببیند!
در این بین اگرچه دست انگلیس خبیث با سابقه آن همه خیانت و جنایت، از مدتها پیش برای ایرانیان رو شده است، اما از کشوری همچون روسیه بعید بود که علیرغم همکاریهای استراتژیک گسترده با کشورمان، سفیرش اینچنین با حضور در معرکه مسخرهای مثل بازسازی کنفرانس تهران، نمک نشناسی کند!
متاسفانه مماشات و خویشتنداری بیش از اندازه با کشوری همچون روسیه در قضایایی مثل بدقولی در تحویل بموقع واکسنهای اسپوتنیک وی، توهین آشکار پوتین در نپذیرفتن دیدار حضوری با رئیس مجلس یازدهم و یا حتی جنجال کاپیتولاسیون «حق حجاب» برای کارمندان زن روسی شاغل در نیروگاه اتمی بوشهر، چنان نوادگان تزارها را گستاخ کرده که به خود اجازه انجام بدون تاوان هر اقدامی، علیه منافع ایران و ایرانی را میدهند!
واکنش قاطع و بی اغماض جمهوری اسلامی در برابر چنین تحرکات سخیفی، نه تنها برای انگلستان و روسیه عبرت آموز خواهد بود بلکه موجب خواهد شد تا هیچ کشور بیگانه ای، جرأت جریحه دار کردن غرور ملی ایرانیان را نداشته باشد؛ در غیراینصورت هیچ بعید نیست که در آیندهای نه چندان دور، بجای بازسازی تصویر کنفرانس تهران، بازنویسی معاهده پاریس یا قرارداد ترکمانچای دیگری را شاهد باشیم!