وی در آغاز این بحث گفت: اگر چه سخت است که دولت در بین گزینه هایی همچون کار تیمی، میزان وقت‌گذاری، میزان تخصص و دانش تخصصی و توانایی فرد و مقوله تعارض منافع، یکی را به عنوان مهمترین فاکتور انتخاب وزیر انتخاب کند؛ اما همان طور که یکی قصد دارد  خودروی را خریداری کند؛ قاعدتاً اول باید به "امنیت خودرو" فکر کنند و راحتی و سرعت خودرو در مقام بعدی اهمیت باشد؛ بنابراین اگر خودرو امنیت نداشته باشد، هرچقدر هم این خودرو راحت و نرم و سریع باشد، قطعاً نمی تواند سرنشین خود را به مقصد برساند و احتمال آسیب رسانی به سرنشین در چنین انتخابی زیاد است.

 

معاون تحقیقات و فناوری دانشگاه علوم پزشکی تهران در ادامه خاطر نشان کرد؛ با وجود آنچه که گفته شد، به نظر من نداشتن "تعارض منافع" مهمترین خصیصه‌ای است که باید وزیر بهداشت از آن برخوردار باشد و به عنوان اولین اصل و اولین خصیصه در این شرایط از آن برخوردار باشد.

 

یونسیان اضافه کرد: به این معنا که تعارض منافع می‌تواند به عنوان یکی از فاکتورهای اساسی در انتخاب وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در دولت آینده کارکردهای زیادی داشته باشد و موجب اقتدار در تصمیمی گیریهای وزیر شود؛ اگر این مسئله رعایت شود، قطعاً می‌توان ناکارآمدی‌های فنی و دانشی گذشته را با انتخاب مدیران و معاونان و مشاوران برطرف کرد.

 

این اپیدمیولوژیست در تکمیل اظهاراتش متذکر شد: نظر من اگر بحث تعارض منافع در میان نباشد هر چقدر هم  وزیر تخصص و دانش داشته باشد، ناخودآگاه تمام امورات بهداشت و درمان کشور را در راستای منافع خود پیش خواهد برد؛ به نظر من باید به معضل تعارض منافع به عنوان یکی از اساسی ترین ارکان در انتخاب وزیر بهداشت نگریسته شود نگریسته شود و تصمیمی گیرندگان از صدر تا ذیل در انتخاب وزیر به این فاکتور، نگاه اساسی و اصولی داشته باشند تا وزیر انتخابی وزارت بهداشت بتواند با فراغ بال تمام وقت خود را به مدیریت و  ساماندهی حوزه کاری خود بپردازد.

 

وی در خاتمه تصریح کرد: تعارض منافع در کنار تخصص و توانمندی می تواند بهترین ترکیب برای انتخاب یک وزیر باشد.