به گزارش شهدای ایران، بالاخره پس از گذشت 17 ماه از امضای توافقی مشکوک بین آمریکا و طالبان در پایتخت قطر، که به «توافق دوحه» معروف است، برای همگان مشخص شد که اراده نهایی دو طرف از این توافق، چه بوده است. اتفاقاتی که امروز در افغانستان در جریان است شاید بهتر از هر تحلیلی بتواند این اراده را به نمایش بگذارد. در همان ماه‌های منتهی به امضای توافق، بسیاری از ناظران و کارشناسان مستقل نسبت به عدم حضور نماینده‌ای از دولت افغانستان در مذاکرات دوحه، حساس شده بودند و پیش‌بینی می‌کردند که میوه توافق صلح میان آمریکا و طالبان، به دولت کابل و ملت افغانستان نرسد. در سایه چنین ذهنیت‌هایی بود که توافق امضا شد و پس از آن، طالبان مدت‌ها دولت کابل را نادیده گرفت طوری که معلوم شد نه به دنبال تقسیم قدرت که به دنبال کسب همه قدرت است. به عنوان مثال، مقامات کابل بخش اعظم زندانی‌های طالبان را آزاد کرده بودند، اما طالبان مرتب در روند مذاکرات بین الافغانی، سنگ‌اندازی می‌کرد و کلا، اقدامات مبتنی بر حسن نیت کابل را نادیده می‌گرفت. بدین ترتیب، اولین پیامد مستقیم توافق دوحه، به شکل تشدید جنگ داخلی در افغانستان بروز یافت. این وضعیت ادامه داشت تا اینکه قضیه خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان، خیلی جدی مطرح شد؛ آمریکا قول داد تا 11 سپتامبر (20 شهریور) آینده، همه نیروهایش را از افغانستان خارج کند. در پی اعلام این خبر، که پس از مذاکرات طالبان و آمریکا صورت می‌گرفت! پیشروی طالبان به طرز عجیبی شدت گرفت طوری که «ان بی‌سی نیوز» نوشت خود طالبان هم از اینکه اینطور پیشروی می‌کند، غافلگیر شده است!
از این به بعد بود که تقریبا هر روز خبر می‌رسید که شهرها و مناطق افغانستان یکی پس از دیگری، در اختیار طالبان قرار می‌گیرند و بالاخره شمار شهرستان‌های سقوط کرده از 80 شهر هم فراتر رفت. رئیس‌جمهور افغانستان در چنین فضایی به امید کمک گرفتن از آمریکا به این کشور سفرکرد اما مقامات آمریکایی که تصمیمشان را در آن مذاکرات گرفته بودند، حتی حاضر نشدند، به استقبال او در فرودگاه بروند و طبق برخی شنیده‌ها، آنها مجبور شدند با تاکسی که سفارت افغانستان اجاره کرده بود، از فرودگاه به سفارت بروند!

انتقال قدرت برای جنگ نیابتی؟!
با توجه به این شرایط، به نظر می‌رسد یکی از احتمالات جدی درباره چیزی که در افغانستان می‌بینیم، انتقال قدرت از آمریکا به طالبان است! به عبارت دیگر، آمریکا احتمالا طی توافق با طالبان زیر پای دولت کابل را خالی کرده و از این پس قرار است، طالبان به نیابت از آنها در منطقه باشند چرا که در این صورت، اقتصاد آسیب دیده آمریکا نیز مجبور نخواهد بود، فشار 20 سال اشغالگری را بیش از این تحمل کند.

آماده ایم با آمریکا همکاری کنیم!
«شهاب الدین دیلاوار»، سخنگوی هیئت طالبان، که در مسکو به سر می‌برد، همین دیروز طی یک کنفرانس خبری، اعلام کرد طالبان آماده است با آمریکا همکاری داشته باشد و آمریکا می‌تواند در افغانستان سرمایه‌گذاری کند.

با توجه به تحولات جاری افغانستان، به نظر می‌رسد که آمریکا در قبال ایران تغییر تاکتیک داده است. اکنون برای همگان روشن است که آمریکا ایران را بزرگ‌ترین دشمن خود در منطقه می‌داند. کارشناسان حتی بسیاری از اتفاقات بزرگ، مثل 11 سپتامبر را توطئه چینی آمریکا برای ضربه زدن به ایران می‌دانند. بنابراین، غلبه برایران، برای آمریکایی‌ها، یک راهبرد است. اما، تاکیتک آمریکا برای نیل به این هدف، با توجه به شرایط‌، تغییر کرده است. در چارچوب همین تاکتیک‌ها بود که آمریکا گروه‌های تکفیری، از جمله طالبان را به وجود آورده و آنها را تقویت کرده است. بر اساس سیاست‌های آمریکا، فلسفه شکل‌گیری طالبان، شیعه کشی بوده و این گروه در این رابطه، کارنامه سیاهی نیز دارد.

جنگ نیابتی
مورد دیگری که این احتمال را تقویت می‌کند آمریکا زیر پای دولت کابل را خالی کرده و سلطه مجدد طالبان بر افغانستان، یک توطئه آمریکایی است، سیاستی است که آمریکا در کشورهای دیگر، از جمله عراق و سوریه، به اجرا در آورده است. علت اصلی به‌کارگیری این سیاست نیز هزینه بسیار زیاد مداخله مستقیم است. همین هزینۀ زیاد بود که زمانی صدای «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور سابق آمریکا را درآورده بود؛ او پس از سفر شبانه و مخفیانه اش به پایگاه عین الاسد گفته بود، علی‌رغم هزینه‌های گزاف آمریکا در خاورمیانه، باز هم من مجبور هستم با هواپیما، شبانه و با چراغ‌های خاموش، به عین الاسد بروم و کسی از مقامات بغداد، به استقبال من نیاید!

در افغانستان شکست خوردیم!
«جن ساکی»، سخنگوی کاخ سفید نیز دیروز طی نشست خبری روزانه‌اش، خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان را «شکست» دانست و اظهار داشت: «نمی‌توانیم برای جنگ افغانستان، اعلام پیروزی کنیم؛ زیرا این جنگی است که طی 20 سال، موفقیت نظامی در آن حاصل نشده است...اگر این تصمیم (عقب‌نشینی از افغانستان) را نمی‌گرفتیم، تبعات آن بسیار سنگین‌تر بود». این اظهارات، دقیقا همان واقعیتی است که ترامپ حین سفر به عراق به آن اذعان کرد، منتهی با ادبیاتی متفاوت. اظهارات ترامپ هم چیزی نبود جز اعلام شکست در منطقه به رغم صرف چند تریلیون دلار هزینه!

اظهارات دیروز «جو بایدن» رئیس‌جمهور آمریکا، هم جنگ نیابتی را تایید می‌کند: «تنها راه تحقق صلح در افغانستان، همزیستی با طالبان است». منظور بایدن از این جمله، دو چیز است، 1) تسلط طالبان بر افغانستان، چیزی است که آمریکا آن را پذیرفته است، 2) بایدن به مردم افغانستان هشدار می‌دهد که اگر صلح می‌خواهند باید کنار طالبان زندگی کنند!

موضع چین
«وانگ ونبین»، سخنگوی وزارت خارجه چین اما گفته، مسئولیت هرج و مرج موجود در افغانستان، به گردن آمریکا است: «اکنون اوضاع در افغانستان، بر سر دوراهی مهمی بین جنگ و صلح و هرج و مرج و نظم قرار دارد،که چالش‌های بزرگی است...آمریکا به عنوان مقصر آغاز مسئله افغانستان، باید مسئولانه رفتار کند، تا انتقال آرام [قدرت] در افغانستان تضمین شود. آمریکا نباید این مسئولیت را به گردن دیگران بیندازد و به سادگی از معرکه بگریزد».

بله، آمریکا پس از 20 سال اشغالگری با هدف اعلامی «مبارزه با تروریسم» ضمن فرار از افغانستان می‌گوید، مردم افغانستان بهتر است زندگی کردن کنار طالبان را یاد بگیرند!