رسم اصلاح طلبان در ایام تبلیغات انتخاباتی:
این نگاه ابزاری اصلاح طلبان تا جایی است که چندی پیش رسول منتجب نیا، قائم مقام سابق حزب کروبی و دبیرکل فعلی حزب اصلاح طلب جمهوریت برای جبران کاهش اعتبار اصلاح طلبان پیشنهاد داده بود اصلاح طلبان با کاندیدای زن وارد انتخابات بشوند تا مردم اقبال نشان دهند!
سرویس سیاسی شهدای ایران:انتخابات همواره فصل وعده‌های مختلف بوده است. نامزدهای انتخاباتی برای معرفی و تبلیغ خود مجبور هستند که با دادن وعده های مختلف دیدگاه‌های خود را نشان دهند. وعده ها به دلیل اینکه مصداقی و عملیاتی تر هستند بیشتر در ذهن مردم می نشینند و از این رو انتخابات فصل دادن وعده های رنگارنگ است. البته کاندیداها برای اینکه اقشار مختلف مردم اعم از زن و مرد و پیر و جوان را جذب خود کنند و سبد رای‌شان پر شود بایستی از جنس مخاطبان خود نیز غافل نشوند. زنان در این حوزه از جمله قشری هستند که بسیار مورد توجه کاندیداها قرار می گیرند. نیمی از جامعه را تشکیل می دهند و روحیه آنها لطیف تر و شاید نسبت به دیگران خواسته بیشتر و خاص تری دارند.
در همین رابطه، کاندیداهای ریاست جمهوری که یک به یک در وزارت کشور حضور یافتند و ثبت نام کردند برای اینکه از نیمی از جامعه که بعضا تاثیرگذاری آنان بیشتر است غافل نشوند وعده های مختلفی دادند. «مصطفی کواکبیان» که سال ها در مجلس به عنوان نماینده حضور داشته است اظهار کرده که اگر رئیس جمهور شود حداقل ۴ زن را در کابینه خود قرار خواهد داد. وی که ریشه سیاسی اصلاح طلبی دارد عنوان کرده که ۲ زن را معاون و دو زن را به عنوان وزیر دولت خود انتخاب خواهد کرد. کواکبیان درحالی از این وعده رونمایی می کند که پیشتر مصداق آنرا حسن روحانی که مورد حمایت این جریان سیاسی بود به زنان وعده داده بود که نه تنها این وعده عملی نشد بلکه حتی زنی هم به عنوان وزیر پیشنهاد نشد.
از کاندیداهای دیگری که تا به امروز با ژست حمایت از زنان به کارزار انتخابات پای گذاشته ، «مسعود پزشکیان» است که وی نیز به همراه دختر خود برای ثبت نام در انتخابات ریاست جمهوری حاضر شد. پزشکیان چندین سال است که همسر خود را از دست داده و ازدواج نکرده و حالا برای اینکه نشان دهد زنان نیز در دولت وی نقش خواهند داشت با دختر خود برای ثبت نام حاضر شده است.
«مصطفی تاجزاده» که یکی از پرحاشیه ترین داوطلبان کاندیداتوری است نیز با همسر خود به ساختمان وزارت کشور رفت تا وی نیز نشان دهد که حامی خانواده و زنان است.
حالا اعضای دولتی که خود وعده حضور زنان در مدیریت های بالادستی را داده اند این وظیفه را به رئیس جمهور آینده محول می کنند و در همین باب « محمد جواد آذری جهرمی»، وزیر ارتباطات عنوان می کند: «رییس‌جمهور بعدی باید هم تضمین داشتن وزیر زن را بدهد، هم سیاست کلی ارتقاء عدالت جنسیتی. سیاستی که نه در یک سال، بلکه در ۴ سال معنادار است و می‌توان زمان ابتدا و انتها را با هم مقایسه کرد. »
«محمد شریعتمداری»، وزیر کار دولت دوازدهم نیز از جمله کاندیداهایی است که وعده حضور مدیران زن در کابینه دولت خود را داده است. وی که بر حضور جوانان در کابینه دولت آینده تاکید کرده با اشاره به عملکرد خود گفته است: « حضور زنان در سمت‌های مدیریتی را تسریع و ارتقاء دادم و حدود یکصد و پنجاه مدیر زن در بخشهای مدیریتی مختلف شرکت‌های تابعه مشغول به خدمت شده‌اند.»
اصلاح طلبان رسم دارند تا در ایام تبلیغات انتخاباتی به سراغ مطالبات زنان، جوانان و اهل سنت بروند و با وعده وعیدهای بعضا پوچ و غیر واقعی و دور از دسترس و البته خارج از اختیار سبد آرای آنان را جذب خود کنند. بعد از عبور از بزنگاه انتخابات، خود را پیگیر آن وعده ها نشان داده و در پایان کار هم مشکلات را باعث ناتوانی در تحقق این موضوعات می دانند.
این نگاه ابزاری اصلاح طلبان تا جایی است که چندی پیش رسول منتجب نیا، قائم مقام سابق حزب کروبی و دبیرکل فعلی حزب اصلاح طلب جمهوریت برای جبران کاهش اعتبار اصلاح طلبان پیشنهاد داده بود اصلاح طلبان با کاندیدای زن وارد انتخابات بشوند تا مردم اقبال نشان دهند!
«علی مطهری» نیز با اشاره به رویه نخ نما شده اصلاح طلبان می گوید: «بحث اهل سنت و زنان جزو مقولاتی است که اصلاح طلبان همواره در ایام نزدیک به انتخابات به آن می پردازند و سعی می کنند با ایجاد دوقطبی و فعال کردن گسل های قشری، قومیتی و مذهبی رای لازم را کسب کنند.»
وی می افزاید: «وزیر زن اگر اصلح بود قطعا باید استفاده شود و اگر با رقیب خودش امتیاز مساوی داشت باز هم انتخاب آن زن رجحان دارد.»
با این حال به نظر می رسد که موضوع وعده های مربوط به زنان خصوصا در جناح اصلاح طلب دارای دو مشکل اساسی است. اول اینکه وعده مدیریت زنان یک وعده کاملا انتخاباتی است و در کل نمی تواند نیازهای اساسی و دیگر آنان را پوشش دهد و نیازهای کف جامعه زنان فقط مدیریت عده ای از آنان نیست و بایستی به موارد اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی کل زنان جامعه توجه کرد. از سوی دیگر این وعده ها بیشتر در انتخابات گفته می شود و بعد از انتخابات به دست فراموشی سپرده می شوند. آنچه فضای اجتماعی و ارتقای وزن شهروندی زنان اقتضاء می کند دوری از همین شعاری و تبلیغاتی بودن حمایت از زنان است. بلکه بایستی به طور واقعی و عملی و همچنین در جایگاه های اصولی برای ارتقای وزن اجتماعی زنان کار کرد و این موضوع نباید به فصل انتخابات و با حالت ابزاری منحصر شود.
در همین رابطه، کاندیداهای ریاست جمهوری که یک به یک در وزارت کشور حضور یافتند و ثبت نام کردند برای اینکه از نیمی از جامعه که بعضا تاثیرگذاری آنان بیشتر است غافل نشوند وعده های مختلفی دادند. «مصطفی کواکبیان» که سال ها در مجلس به عنوان نماینده حضور داشته است اظهار کرده که اگر رئیس جمهور شود حداقل ۴ زن را در کابینه خود قرار خواهد داد. وی که ریشه سیاسی اصلاح طلبی دارد عنوان کرده که ۲ زن را معاون و دو زن را به عنوان وزیر دولت خود انتخاب خواهد کرد. کواکبیان درحالی از این وعده رونمایی می کند که پیشتر مصداق آنرا حسن روحانی که مورد حمایت این جریان سیاسی بود به زنان وعده داده بود که نه تنها این وعده عملی نشد بلکه حتی زنی هم به عنوان وزیر پیشنهاد نشد.
از کاندیداهای دیگری که تا به امروز با ژست حمایت از زنان به کارزار انتخابات پای گذاشته ، «مسعود پزشکیان» است که وی نیز به همراه دختر خود برای ثبت نام در انتخابات ریاست جمهوری حاضر شد. پزشکیان چندین سال است که همسر خود را از دست داده و ازدواج نکرده و حالا برای اینکه نشان دهد زنان نیز در دولت وی نقش خواهند داشت با دختر خود برای ثبت نام حاضر شده است.
«مصطفی تاجزاده» که یکی از پرحاشیه ترین داوطلبان کاندیداتوری است نیز با همسر خود به ساختمان وزارت کشور رفت تا وی نیز نشان دهد که حامی خانواده و زنان است.
حالا اعضای دولتی که خود وعده حضور زنان در مدیریت های بالادستی را داده اند این وظیفه را به رئیس جمهور آینده محول می کنند و در همین باب « محمد جواد آذری جهرمی»، وزیر ارتباطات عنوان می کند: «رییس‌جمهور بعدی باید هم تضمین داشتن وزیر زن را بدهد، هم سیاست کلی ارتقاء عدالت جنسیتی. سیاستی که نه در یک سال، بلکه در ۴ سال معنادار است و می‌توان زمان ابتدا و انتها را با هم مقایسه کرد. »
«محمد شریعتمداری»، وزیر کار دولت دوازدهم نیز از جمله کاندیداهایی است که وعده حضور مدیران زن در کابینه دولت خود را داده است. وی که بر حضور جوانان در کابینه دولت آینده تاکید کرده با اشاره به عملکرد خود گفته است: « حضور زنان در سمت‌های مدیریتی را تسریع و ارتقاء دادم و حدود یکصد و پنجاه مدیر زن در بخشهای مدیریتی مختلف شرکت‌های تابعه مشغول به خدمت شده‌اند.»
اصلاح طلبان رسم دارند تا در ایام تبلیغات انتخاباتی به سراغ مطالبات زنان، جوانان و اهل سنت بروند و با وعده وعیدهای بعضا پوچ و غیر واقعی و دور از دسترس و البته خارج از اختیار سبد آرای آنان را جذب خود کنند. بعد از عبور از بزنگاه انتخابات، خود را پیگیر آن وعده ها نشان داده و در پایان کار هم مشکلات را باعث ناتوانی در تحقق این موضوعات می دانند.
این نگاه ابزاری اصلاح طلبان تا جایی است که چندی پیش رسول منتجب نیا، قائم مقام سابق حزب کروبی و دبیرکل فعلی حزب اصلاح طلب جمهوریت برای جبران کاهش اعتبار اصلاح طلبان پیشنهاد داده بود اصلاح طلبان با کاندیدای زن وارد انتخابات بشوند تا مردم اقبال نشان دهند!
«علی مطهری» نیز با اشاره به رویه نخ نما شده اصلاح طلبان می گوید: «بحث اهل سنت و زنان جزو مقولاتی است که اصلاح طلبان همواره در ایام نزدیک به انتخابات به آن می پردازند و سعی می کنند با ایجاد دوقطبی و فعال کردن گسل های قشری، قومیتی و مذهبی رای لازم را کسب کنند.»
وی می افزاید: «وزیر زن اگر اصلح بود قطعا باید استفاده شود و اگر با رقیب خودش امتیاز مساوی داشت باز هم انتخاب آن زن رجحان دارد.»
با این حال به نظر می رسد که موضوع وعده های مربوط به زنان خصوصا در جناح اصلاح طلب دارای دو مشکل اساسی است. اول اینکه وعده مدیریت زنان یک وعده کاملا انتخاباتی است و در کل نمی تواند نیازهای اساسی و دیگر آنان را پوشش دهد و نیازهای کف جامعه زنان فقط مدیریت عده ای از آنان نیست و بایستی به موارد اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی کل زنان جامعه توجه کرد. از سوی دیگر این وعده ها بیشتر در انتخابات گفته می شود و بعد از انتخابات به دست فراموشی سپرده می شوند. آنچه فضای اجتماعی و ارتقای وزن شهروندی زنان اقتضاء می کند دوری از همین شعاری و تبلیغاتی بودن حمایت از زنان است. بلکه بایستی به طور واقعی و عملی و همچنین در جایگاه های اصولی برای ارتقای وزن اجتماعی زنان کار کرد و این موضوع نباید به فصل انتخابات و با حالت ابزاری منحصر شود.
