به گزارش شهدای ایران، یکی از ۹ چیزی که سبب ابطال روزه می‌شود، دروغ بستن به خدا، پیامبر (ص) و معصومین علیهم‌السلام است؛ در این باره گفته‌اند اگر روزه‌دار به گفتن یا به نوشتن یا به اشاره و مانند این‌ها به خدا و‏‎ ‎‏پیغمبر و جانشینان آن حضرت عمداً نسبت دروغ بدهد، اگرچه فوراً بگوید دروغ گفتم‏‎ ‎‏یا توبه کند، روزۀ او باطل است و احتیاط واجب آن است که حضرت زهرا سلام‌الله‏‎ ‎‏علیها و سایر پیغمبران و جانشینان آنان هم در این حکم فرقی ندارند، اما اگر چیزی را به اعتقاد این که راست است، از قول خدا یا پیغمبر نقل کند و بعد بفهمد دروغ بوده، روزه‌‏اش باطل نمی‏‌شود.

اگر بداند دروغ بستن به خدا و پیغمبر روزه را باطل می‏‌کند و چیزی را که می‏‌داند دروغ است، به آنان نسبت دهد و بعداً بفهمد آنچه را که گفته، راست بوده، روزه‏‌اش صحیح است. یا اگر دروغی را که دیگری ساخته عمداً به خدا و پیغمبر و جانشینان پیغمبر نسبت دهد، روزه‏‌اش باطل می‏‌شود، اما اگر از قول کسی که آن دروغ را ساخته نقل کند، اشکال ندارد. همچنین اگر از روزه‏‌دار بپرسند که آیا پیغمبر صلی الله علیه و آله چنین مطلبی فرموده‌‏اند و او جایی که در جواب باید بگوید نه، عمداً بگوید بله، یا جایی که باید بگوید بله، عمداً بگوید نه، روزه‏‌اش باطل می‏‌شود. یا اگر از قول خدا یا پیغمبر حرف راستی را بگوید، بعد بگوید دروغ گفتم، یا در شب دروغی را به آنان نسبت دهد و فردای آن روز که روزه است، بگوید آنچه دیشب گفتم راست است، روزه‌‏اش باطل می‏‌شود. (توضیح‌المسائل امام خمینی "سایت حضرت آیت الله خامنه‌ای")

آیت‌الله مکارم شیرازی طی سؤالی مبنی بر اینکه چنانچه فرد روزه‌دار عمداً احکام شرعی را اشتباه بگوید و دروغ بگوید، روزه او چه حکمی دارد، می‌نویسد اگر در نقل احکام شرعیّه عمداً دروغ گوید، مثلًا واجبی را غیر واجب و حرامی‏ را حلال ذکر کند، اگر منظورش نسبت دادن آن حکم به خدا یا پیغمبر صلی الله علیه و آله باشد، روزه‌اش بنابر احتیاط واجب باطل است و اگر قصدش نسبت دادن فتوا به مجتهد است کار حرامی ‏کرده، اما روزه‏‌اش باطل نمی‏‌شود و کسی که بدون اطّلاع، حکم مشکوکی را نقل می‏‌کند، نیز همین حکم را دارد.