به گزارش شهدای ایران، در این ایام کرونایی که ایرانیان ساعات بیشتری را در منازل خود سپری می کنند، کافیست یکی از اعضای خانواده کنترل تلویزیون را برداشته و کانال های پُرتعداد اما بی محتوای رسانه ملی را بالا و پایین کند تا بعد از دقایقی که برنامه جذاب و جالبی پیدا نکرد، در تصمیم خود تجدیدنظر کرده و با خاموش کردن تلویزیون در مصرف برق صرفه جویی نماید!

متاسفانه سالیانی است که صدا و سیما بعنوان تنها متصدی انحصاری پخش تلویزیونی کشور، نه تنها نتوانسته بطور شایسته پاسخگوی سلایق گوناگون جامعه ایرانی باشد بلکه بعضاً با کپی کاری های ناشیانه از برنامه های شبکه های خارجی و ماهواره ای موجبات ریزش شدید مخاطبین خود را نیز فراهم آورده است. در عین حال، بازپخش چند دَه باره فیلم ها و سریال های قدیمی از شبکه های «آی‎فیلم» و «نمایش» در طول سال های اخیر باعث شده تا حتی فضایی تمسخرآمیز در قبال رسانه ملی در شبکه های اجتماعی به راه بیافتد. اوضاع اما درباره سریال های جدید و درحال پخش به مراتب اسف بارتر است چراکه این سریال ها بطور میانگین سه بار از شبکه های سراسری تکرار شده و همزمان نیز سه مرتبه نیز از شبکه «تماشا» بازپخش می گردند تا یک قسمت از یک سریال، 6 بار آنتن حداقل دو شبکه از رسانه ملی را پُر کند!

جالب اینجاست، همین یک ماه پیش بود که بخشنامه افزایش 30 درصدی حقوق کارمندان صدا و سیما که در ذیل آن امضای علی عسکری رئیس سازمان خودنمایی می کرد، در شبکه های اجتماعی دست به دست شد. این افزایش پرداختی ها به حدود 40 هزار نفر کارمند فعال سازمان درحالیست که برخی شبکه های اپوزیسیون و ضدانقلاب خارج نشین، با بکارگیری مزدورانی کمتر از یک درصد تعداد کارمندان رسانه ملی، به سطحی از اثرگذاری در میان ایرانیان دست یافته اند که در مواردی حتی برنامه سازان صدا و سیما را مجبور به گرته برداری محض از ابتکارات ایشان نموده اند!

پسرفت روز به روز کیفیت برنامه های تولیدی رسانه ملی بحدی بوده که اخیراً بر طبق جدیدترین نظرسنجی صورت گرفته از سوی مرکز تحقیقات صدا و سیما، برنامه هایی همچون «راز بقا» و «سمت خدا» در صدر پربیننده ترین برنامه ها شبکه های تلویزیونی قرار گرفته اند که خود جای هیچگونه حرف و حدیثی باقی نمی گذارد! حال جای شبهه و ابهام اینجاست که صرف هزینه های میلیاردی از بیت المال در سازمانی که مواضعش در مواقع حساس، بیش از آنکه به سود نظام و کشور باشد، زیان‎آفرین بوده است؛ چه توجیهی دارد و تاکنون کدام منفعتی را در پی داشته است؟!