وطن امروز در واکنش به سخنان مشاور سابق روحانی می‌نویسد: به نظر می‌رسد مرز میان حافظه کوتاه‌مدت و بلندمدت آقای ترکان و البته برخی دیگر از صاحب‌نظران و مهره‌های فکری - عملیاتی تاثیرگذار در دولت‌های یازدهم و دوازدهم با یکدیگر خلط شده است! گویا ایشان فراموش کرده‌اند دولت متبوع آنها، از مهرماه 92 تا تیرماه 94، اقتصاد داخلی و حتی آب خوردن مردم را معطل «توافق هسته‌ای» با اعضای 1+5 و در رأس آنها آمریکا کرده و پس از آن نیز بلافاصله «برجام» را به خط‌کش و مقیاسی برای تشخیص سره از ناسره تبدیل کرد. در آن زمان، منتقدان به دولت هشدار می‌دادند «یک توافق ابطال‌پذیر» نمی‌تواند به مبنایی برای تصمیم‌سازی برای اقتصاد و سیاست خارجی کشور تبدیل شود. بهتر بود آقای ترکان به تقویم نگاهی می‌انداختند و متوجه می‌شدند هنوز دولت آقای روحانی بر سر کار است نه دولتی اصولگرا! قطعاً آقای ترکان نمی‌توانند منکر این حقیقت شوند که متاسفانه افزایش هزینه‌های «خروج دولت ترامپ از برجام»، معلول «جایابی نادرست و خطرناک برجام» در معادلات اقتصادی- سیاسی کشور بوده است. مگر در دولت قبل، با وجود این‌که تحریم‌های چندجانبه شورای امنیت سازمان ملل متحد نیز علیه کشورمان وجود داشت، شاهد دلار 31 هزار تومانی و سکه 16 میلیون تومانی بودیم؟!

نکته دیگر به اصل ادعای آقای ترکان درباره مذاکره با آمریکا بازمی‌گردد. آقای ترکان به‌گونه‌ای سخن می‌گویند که گویا دستان دولت در مذاکره با آمریکا در دوران ریاست‌جمهوری آقای روحانی بسته بوده است! بهتر است ایشان خاطرات قدم ‌زدن کری و ظریف در خیابان‌های لوزان یا مذاکرات مستقیم و غیرمستقیم هفتگی و بلکه روزانه میان تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای کشورمان و تیم مذاکره‌کننده آمریکایی را در طول برگزاری سلسله ‌مذاکرات برجام مرور کنند تا متوجه ادعای مضحک خود درباره ناتوانی دولت در مذاکره با آمریکا شوند! مذاکرات دولت متبوع آقای ترکان با دولت آمریکا پس از انعقاد برجام نیز در قالب «جلسات کمیته مشترک توافق هسته‌ای» ادامه داشت. این‌که آقای ترکان بدعهدی مطلق دولت اوباما در عادی‌سازی روابط بانکی و اعتباری با ایران و فراتر از آن، خروج یکجانبه دولت ترامپ از توافق هسته‌ای با ایران را به نام «نظام» و «اصولگرایان» فاکتور می‌کنند، در بهترین و خوشبینانه‌ترین حالت ممکن، برگرفته از ضعف حافظه ایشان است!