وی افزود: طبیعی است که میدان، میدان دشواری است، ادبیات‌ها هم با هم متفاوت است، ادبیات کسب و کار و تجارت، ادبیات جلب منفعت است، ادبیات سازمان‌های نظامی به ویژه سپاه، ارتش و نیروهای مسلح دادن منفعت و ایثارگری است و این ادبیات می‌گوید من فدا شوم تا دیگران بمانند اما در ادبیات اول می‌گویند همه فدا شوند تا ما بمانیم، بنابراین این دو یک جاهایی تطبیق نمی‌کند، چرا که در ادبیات اول ما می‌خواهیم برای کسب و جلب منافع سازمان کار اقتصادی انجام دهیم.

مدیرعامل بنیاد تعاون ارتش با بیان اینکه معتقدم سپاه برای کسب درآمد، تولید ثروت، درآمدزایی و جلب منافع سازمانی وارد کار سازمانی نشده، اما در این حوزه وسیع جاهایی هم هست که احیاناً از حدود عبور کرده و باید مورد را دید و بررسی کرد،اظهار داشت: طبیعی است که در یک مجموعه گسترده شاید همه موارد مطابق با مبانی نبوده باشد با خود عزیزان و برادران سپاه هم که گاهی صحبت می‌کنیم ممکن است این دیدگاه را قبول داشته باشند.

امیر خرم طوسی همچنین در خصوص دیگر بحث مطرح شده توسط سردار نقدی در برنامه بدون توقف بر این اساس که رزمایش نظامی پشتوانه مذاکرات است و دست مذاکره‌کننده را پُر می‌کند، تصریح کرد: به نظر من هم یک مصاحبه‌کننده ضعیف، فقیر، ندار علیل، مریض، بی‌اعتقاد و منفعل نمی‌تواند مذاکره‌ای انجام دهد که به نفع خودش و جامعه‌اش باشد و از حق خود یا دیگران دفاع کند، اولاً ما باید در مذاکرات توجه داشته باشیم که معامله شخصی نمی‌کنیم بلکه منافع ملی را به مذاکره می‌گذاریم بنابراین باید کاملاً با بهره‌گیری از مؤلفه‌های اقتدار صحبت کنیم و یکی از برجسته‌ترین مؤلفه‌های اقتدار هر مملکتی توان نظامی آن کشور است.

وی افزود: از این ر و کسانی که صحبت از کنار گذاشتن تجهیزات استراتژیک یا عدم تولید و یا تعطیلی آنها می‌کنند متوجه نیستند که بر شاخه نشستند و بُن بریده و خودزنی می‌کنند و هیچ‌وقت نمی‌توانند دست برتر در مذاکرات که هیچ، حتی دست مساوی داشته باشند و قطعاً بازنده خواهند بود.

مدیرعامل بنیاد تعاون ارتش گفت:من خودم شخصاً به این نتیجه نرسیدم که مذاکره‌کنندگان ما درهر دوره از مذاکرات قصد خیانت داشتند و یا قصد داشتند که بازنده بیرون بیایند، حداقل نمی‌خواهند آبروی خودشان را معامله کنند، بنابراین روشن است در صورتی می‌توانیم در مذاکرات از حقوق جامعه، نظام و ملت‌مان دفاع کنیم که به مؤلفه‌های اقتدار قائل باشیم و در جهت تقویت آنها حرکت کنیم و با دست پر سر میز مذاکره بنشینیم.