به گزارش شهدای ایران، مهدی جهان تیغی: در روزهای گذشته نشریات زنجیرهای اصلاح طلب به همراه رسانه های ضدانقلاب که اکثرا هم توسط نیروهای اصلاح طلب فراری اداره می شوند، تمرکز ویژه ای در برجسته سازی گزینه نظامی در انتخابات ریاست جمهوری کرده‌اند. موضوعی که به یک معنا  از اساس وجود خارجی ندارد. یعنی قرار نیست که یکی از فرماندهان نظامی فعلی کشور وارد عرصه انتخابات ریاست جمهوری شود. اگر گزینه های نظامی همچون محسن رضایی و یا قالیباف و یا حتی حسین دهقان هم مطرح می شوند ، اساسا این افراد به عنوان یک مسئول ارشد نظامی اینک محسوب نمی‌شوند و بلکه چه بسا سوابق سیاسی و مدیریتی آنها از بسیاری از چهره های اصلاح طلب مدعی ریاست جمهوری هم بالاتر است.


بنابراین چرا این موضوع در دستور کار همزمان نشریات اصلاح طلب و رسانه های ضدانقلاب و خارج نشین قرار گرفته است.

الف: اصلاح طلبان و ایضا اپوزسیون خارج نشین طبق یک اصل تبلیغاتی و رواشناسی اجتماعی معتقدند برجسته سازی هدفدار حضور نظامیان به عنوان کاندیدای ریاست جمهوری در واقع القای دوباره غیر مستقیم سایه جنگ در افکار عمومی در آستانه انتخابات 1400 است. به اعتقاد آنها این القای تبلیغای نهایتا می تواند القای ترس از گزینه های همچون قالیباف، محسن رضایی، حسین دهقان و... را نیز فرآهم کند و بدین ترتیب تعدادی از رقبای احتمالی را منزوی کند. برای کسانی که « من سرهنگ نیستم» را در انتخابات سال 92 تبدیل به یک پروژه تبلیغاتی کردن، تکرار روش های نخ نما در این روزهای انزوای سیاسی کاملا محتمل است.

ب: اما دلیل دوم که بحث را از یک رقابت سیاسی فراتر می‌برد و حتی علائمی از خط دهی خارجی را نمایان می کند این مساله است که برجسته سازی دروغین گزینه نظامی و نظامی گری در انتخابات ریاست جمهوری در راستای ضربه به گفتمان برجسته شده اقتدار خواهی در میان مردم ایران است. گفتمانی که نوید انتخاب دولتی را در ایران می دهد که در برابر طرف خارجی مقتدر باشد و امتیازگیری از او بسیار سخت شود. از این منظر تلاش می شود که طرح گزینه نظامی معادل اقتدارخواهی جلوه کند و عملا این گفتمان در افکار عمومی دچار ادرس های غلط و تردید قرار بگیرد.

ج: شواهد خارجی نیز نشان می دهد که نگرانی جدی سرویس اطلاعاتی آمریکا روی کارآمدن یک دولت انقلابی در ایران و توقف روند نفوذ و پایان امتیازگیری از طریق روند یک طرفه مذاکرات و تعهدات است. به همین دلیل مهم می توان گفت که برخی در داخل ایران از سرآگاهی و یا حداقل به خاطر منافع مشترک سیاسی در حال تکمیل کردن پازل طرف آمریکایی و غربی هستند. به راستی رابطین همراستا کردن نشریان زنجیره ای و طرف خارجی برای انتخابات 1400 چه کسانی هستند؟! ریز بینی در پروژه های رسانه ای و روانی آتی بیشتر این همفزایی و هسمویی و به خصوص چهره های مشترک را نمایان خواهد کرد.