امکانات پیشرفته این منطقه مثل تراس‌های بزرگ‌تر، چاپگرهای سه بعدی و گلخانه‌های اشتراکی آن به ساکنان این امکان را می‌دهد تا در قرنطینه‌های احتمالی آینده زندگی راحت‌تری داشته باشند.

به گفته معمار ارشد این پروژه، این مجموعه که در استان هبئی قرار دارد، قرار است دارای ساختمان‌های چوبی، مزرعه‌های پشت بامی و انرژی تجدیدپذیر باشد.

این مجموعه همچنین شامل تراس‌های مناسب برای پهپادها و فضاهای وسیعی است که وقتی افراد قرار باشد از خانه کار کنند، نیاز آن‌ها به فضای بیشتر را برطرف می‌کنند.

شرکت مستقر در بارسلونا «Guallart Architects» ماه پیش در مسابقه طراحی این شهرک در شیانگان برنده شد. شی جین پینگ رئیس‌جمهور چین این پروژه را به‌عنوان «استانداردی جدید در دوره پساکرونا» مطرح کرده که می‌توان آن را در مکان‌های دیگر هم اجرا کرد.

به گفته این شرکت معماری این پروژه پیشنهادی ساکنان را قادر می‌سازد منابع مورد نیازشان را در همان محل تولید کنند و همه امکانات را «حتی در دوره قرنطینه» نیز فراهم می‌کند.

ویسنته گوالارت، بنیان‌گذار این شرکت می‌گوید: «نمی‌توانیم بدون توجه به اتفاقات بدی که افتاده به همان شیوه قبلی در طراحی شهرها و ساختمان‌ها ادامه دهیم».

وی همچنین می‌گوید: «پیشنهاد ما پاسخی به نیاز به ارائه راه‌حل‌هایی برای بحران‌های گوناگون موجود است و می‌خواهد زندگی شهری جدیدی را بر مبنای اقتصاد زیستی چرخشی ایجاد کند».

در اقتصاد چرخشی منابع تا هر زمان که ممکن باشد بازیافت و دوباره استفاده می‌شوند و به زباله تبدیل نمی‌شوند.

درحالی‌که شهرهایی از سراسر جهان با اجرای قرنطینه به‌دنبال جلوگیری از شیوع ویروس کرونا بودند، مسئولانی از آمستردام تا سیدنی از طرح‌هایی برای بهبود پایداری، امنیت غذایی و جابه‌جایی رونمایی کردند که از فضاهای سبز بیشتر، مسیرهای دوچرخه‌سواری و فناوری‌های جدید برخوردار هستند و بهره می‌برند.

در چین غول فناوری تنسنت برنامه‌هایش برای ساخت «شهری هوشمند» را اعلام کرد که از فناوری برای قرار دادن افراد و محیط زیست در صدر اولویت‌ها استفاده می‌کند. طبق گفته‌های تنسنت این مدل به‌ویژه برای دوران پساکرونا مناسب است.

رئیس‌جمهور شی در سال ۲۰۱۷ از برنامه‌های این کشور برای ساخت ناحیه جدید شیانگان به‌عنوان منطقه نوآوری شهری واقع در ۱۳۰ کیلومتری جنوب غربی پکن رونمایی کرد.

این شهر ۲۰۰۰ کیلومتر مربع یعنی تقریباً به‌اندازه مجموع مساحت لندن بزرگ و نیویورک وسعت دارد.

گوالارت به بنیاد تامسون رویترز می‌گوید مسابقه برای پروژه شیانگان زمانی برگزار شد که کارمندان شرکت در اسپانیا در قرنطینه بودند و این مسئله «کاملا» روی طراحی اثر گذاشت.

گوالارت که در گذشته معمار ارشد شهر بارسلونا بوده می‌گوید: «می‌خواستیم تصویری از آن چیزهایی ایجاد کنیم که فکر می‌کردیم در قرنطینه و آینده مهم هستند».

وی همچنین می‌گوید: «اگر خانه‌ها کار و آموزش از راه دور را امکان‌پذیر کنند، فضاهای انعطاف‌پذیری در تراس‌های بزرگ داشته باشند و شهرها بتوانند روی بام‌ها مواد غذایی رشد دهند یا اشیا را در همان محل مورد نیاز چاپ کنند، بیشتر برای بحران‌های آینده آماده خواهیم بود».

همه‌گیری‌های گذشته نیز به ایجاد تغییرات چشمگیری در برنامه‌ریزی و زیرساخت‌های شهری از سیستم‌های فاضلاب و حمل‌ونقل عمومی گرفته تا مقررات ساخت مسکن منجر شدند.

تونی متیوز، دانشیار برنامه‌ریزی شهری و محیطی در دانشگاه گریفیث استرالیا می‌گوید: این بار نیز ترس از شیوع ممکن است به ایجاد «منطقه‌های محصور و تا حدی خودکفا برای برخی اقشار ثروتمند» منجر شود.

وی همچنین با اشاره به شهرک‌های اختصاصی به‌عنوان مثال می‌گوید: «افرادی که تمکن مالی لازم را دارند اغلب با پرداخت هزینه خودشان را جدا و ایزوله خواهند کرد. ممکن است شاهد ظهور مناطق محصور پساکرونایی با حفاظت اختصاصی، امکانات پزشکی خصوصی و تولید مواد غذایی در محل باشیم».

برای گوالارت همه‌گیری کرونا فرصتی برای ترویج الگوهای شهری جدید با تمرکز بر بوم‌شناسی بوده است.

وی می‌گوید: «این همه‌گیری سرعت نزدیک شدن ما به آینده را بیشتر کرده است. شهرها متوجه شده‌اند چه توانایی‌های پنهانی دارند که در مواجهه با چالش بروز پیدا می‌کنند. در نتیجه تصمیم‌های مربوط به تغییر اقلیم و پیامدهایش برای مدل زندگی شهری، طراحی ساختمان‌ها و جابه‌جایی باید بی‌درنگ اتخاذ شوند».

ناحیه جدید شیانگان که در نزدیکی پکن قرار دارد، منطقه‌ای خودکفا خواهد داشت.

این منطقه به‌نحوی طراحی شده که در همه‌گیری‌های احتمالی بعدی، زندگی راحت‌تر را برای افراد امکان‌پذیر کند.

این مجموعه از تراس‌های بزرگ‌تر، چاپگرهای سه بعدی، پهپادها و … برخوردار خواهد بود.

ایده این مجموعه زمانی به ذهن معمار اسپانیایی آن خطور کرد که در قرنطینه ویروس کرونا در حال کار بود.