این نشریه ضمن‌اشاره به شرایط کرونایی نوشت: «شنیدن خبر وضعیت بحرانی خانه هنرمندان ایران نفتی است که بر آتش شرایط کرونایی اقتصاد و فرهنگ ایران ریخته می‌شود...»
این درحالی است که رسانه فوق به دلیل عناد و کینه ماهوی سردمداران و صاحبان سعودی‌اش با ایران و انقلاب و مردم این سرزمین، اساسا از هرگونه شکوفایی و پیشرفت به خصوص از جنس فرهنگی و هنری در این مملکت، ناخشنود و بیزار بوده و این را در تمامی جهت‌گیری‌های اخبار و گزارش‌های فرهنگی و هنری خود نشان داده است. اما چه اتفاقی افتاده که این بار از وضعیت بحرانی یکی از نهادهای به اصطلاح هنری این کشور، به فغان آمده و فریاد وا هنر و وا ایران سرداده، به نظر می‌آید بایستی کلید این راز را در همان فرمایش حضرت امام رحمه الله علیه جست‌وجو کرد که اگر یک وقتی دشمن از ما تعریف کرد، باید در خودمان بگردیم که‌اشکال کار ما کجا بوده است.
بی تردید با بررسی تاریخچه فعالیت خانه هنرمندان در دوران مدیران مختلف آن، به این نتیجه خواهیم رسید که در کمتر زمانی این مرکز در اختیار تفکر و هنرمندان انقلابی و اسلامی بوده است.
چنان‌که در دوران مدعیان اصلاحات، پاتوق متفکرین و تئوری‌پردازان انقلاب مخملی از کشورهای دیگر شد که به حمایت بی‌چون و چرا از فتنه 88 انجامید و در دورانی دیگر مرکز اجرای نمایش‌های مبتذل و حتی مستهجن و در زمانی هم محل تجلیل و تقدیر از عوامل به اصطلاح هنری رژیم شاه و یا عوامل ضد فرهنگی که هیچ‌گاه با انقلاب و نظام اسلامی مردم ایران کنار نیامده و هر زمان که توانستند زهر خود را به این ملت و انقلابش ریختند.
برگزاری نمایشگاه‌های به اصطلاح نقاشی و هنرهای تجسمی آنچنانی و کنسرت‌های موسیقی مبتذل و نمایش فیلم‌های عناصر و وابستگان هنر شاهنشاهی یا آثار ضد فرهنگی غربی و... تنها بخشی از کارنامه به اصطلاح هنری خانه هنرمندان بوده است.
این در حالی است که سالانه میلیاردها تومان از کیسه بیت‌المال صرف هزینه‌های همین برنامه‌های ضد فرهنگی شده و می‌شود و به نظر می‌رسد امسال به دلیل شرایط کرونایی کشور، مقداری از آن میلیاردها تومان کم شده که گویا در حال رایزنی با شهرداری و شورای شهر برای جبران آن هستند.
حال می‌توان قضاوت کرد که دلسوزی و نگرانی مراکز وابسته به وهابیون آل‌سعود برای وضعیت بحرانی خانه سینما بی‌جهت نبوده است.