شهدای ایران: در کتاب «کمی بیشتر بمان» می خوانیم:

قبل از آنکه اکبر برای رسیدن به درک دقیقی از خوب و بد، مجالی داشته باشد، روزگار، با فراز و فرودهایش طوری با او بد تا می‌کند که برای خوب نماندن و به راه درست نرفتن، به اندازۀ کافی، دلیل و بهانه داشته باشد؛ با وجود این، او که نمی‌خواهد بازندۀ بازی‌های گریزناپذیر روزگار باشد، عزمش را جزم می‌کند تا هم جای خالی هر آنچه در جای خودش نیست را با حضور خداوند پر کند و هم با توکل بر او بر سختی‌ها غلبه کرده و به منبع آرامشی تبدیل شود تا بتواند به محیط پیرامونش، عشق، محبت و آرامش ببخشد.

زمان زیادی نمی‌گذرد که در این مسیر، آن‌گونه پیروز می‌شود که علاوه بر اینکه نبض زندگی‌اش را در دست می‌گیرد و آن را قدم‌به‌قدم، تا مقصد نهایی و مقدسی که در جوانی دوست دارد به آن برسد، هدایت می‌کند؛ به فردی تبدیل می‌شود که در طول زندگی‌اش چون عطری که بی‌دریغ و سخاوتمندانه با رایحۀ معطرش بر دیگران اثر می‌گذارد، می‌تواند دلنشین و تأثیرگذار باشد و در چشم ‌برهم‌زدنی بگذرد و فقط، عطر دلنشینش را به یادگار بپراکنَد.

این کتاب را انتشارات روایت فتح درباره زندگی شهید مدافع حرم اکبر شهریاری منتشر و روانه بازار کرده بود.

نام شهید: اکبر شهریاری

نام پدر: خیرالله

محل تولد: کیانشهر تهران

تاریخ ولادت: ۱/۱/۱۳۶۳

تاریخ شهادت: ۱/۱۱/۱۳۹۲

محل شهادت: حومه دمشق سوریه

مزار: بهشت‌زهرا(س)- قطعه۲۶- ردیف۷۲- شماره۱۶

سخنی از شهید: «خدایا خودت می‌دانی که غیر از تو کسی را ندارم و کسی نیست به جز تو که از درون و برون من آگاه باشد؛ لذا فقط از تو می‌خواهم که مرا هدایت کنی و همچنین یاری‌ام کنی و در نهایت به سعادت واقعی برسانی که همان شهادت می‌باشد.»