محمدرضا اسلاملو، کارگردان، با اشاره به فیلم‌ها و سریال‌هایی که در هالیوود درباره سیاه‌پوستان ساخته شده است، گفت: اینها همه سوپاپ اطمینانی بود برای فریب دادن که بگویند ما هوای شما را داریم.
شهدای ایران: قتل سیاه‌پوستی در مینیاپولس آمریکا به نام «جورج فلوید» منجر به ابراز
خشم بسیاری از مردم جهان خصوصاً سیاه‌پوستان در آمریکا شده است. برخی از
چهره‌های هنری هالیوود نیز نسبت به این اقدام وحشیانه افسر پلیس آمریکا
واکنش نشان دادند. اما آنچه که می‌تواند ما را با این حقیقت که ریشه این
خشم و تبعیض نژادی پلیس آمریکا نسبت به سیاهان چیست آشنا کند، گفت‌وگو با
چهره‌هایی است که خود در آمریکا زندگی کرده‌اند و از نزدیک فضا و واقعیات
آمریکا را لمس کرده‌اند. محمدرضا اسلاملو، کارگردان سینما که خود در آمریکا
تحصیل کرده است در گفتگو با خبرنگار فرهنگی تسنیم به تبیین و بررسی این
ماجرا پرداخت.
آمریکا حتی اومانیستی نیست
وی در ابتدا با اشاره به اینکه بعد از انقلاب اسلامی که شاهد انفجار نور و تحول الهی روی کره زمین بعد از سال‌ها بودیم، طبیعتاً زاویه دیدی پیدا کرده‌ایم و جوامع را از این چشم‌انداز که چقدر با قوانین دینی و الهی نسبت دارند می‌سنجیم، گفت: باید بگویم که نظام ایالت متحده آمریکا و در کل غرب، نه تنها مناسبات الهی و دینی حقیقی برقرار نکرده است که حتی به باور خودشان اومانیستی هم نیست؛ یعنی انسانیت نیز حاکم بر قوانین اجتماعی این کشور و مانند آن نیست.
اسلاملو با ذکر اینکه در اینجا ما تفاوت میان خودمان و غرب را احساس می‌کنیم، بیان کرد: در آمریکا کماکان مانند صدها سال قبل نظام برده‌داری وجود دارد. در این نظام که باید نام آن را بهره‌برداری گذاشت تمام انسان‌ها مهره‌ها و ابزاریند برای سرمایه‌سالاران. هرچقدر در این دستگاه انسان‌ها ضعیف‌تر و رنجورتر باشند، بیشتر مورد بهره‌کشی قرار می‌گیرند. سیاهان دقیقاً بیشترین رنج و مشقت را می‌کشند و به نظرم فرقی با برده‌ها ندارند.
اوباما نیز مهره سیستم برده‌داری بود
وی با اشاره به اینکه قدرتمندی امتیازی برای برتری سیاهان در این میان نیست اظهار کرد: حتی اگر برخی از آنان قدرت هم داشته باشند فرقی ندارد، باز به آنان به چشم برده نگاه می‌شود. اصطلاح کاکا سیاه که نژادپرستان سفید به کار می‌برند نشان از همین دارد. اینکه فردی مانند اوباما نیز بر کار آمد چیزی برای سیاهان عوض نکرد و باز هم می‌بینیم که هر ساله اتفاقات تلخی برای سیاهان در آمریکا رخ می‌دهد. اوباما را گذاشتند برای اینکه سوپاپ اطمینان باشد، ولی چه اتفاقی افتاد؟ هیچ، باز هم برده‌داری وجود دارد و اکثریت جمعیت که با سفیدان است به آنان به عنوان اقلیت نگاه می‌کنند. در حالی که در تفکر دینی و حتی انسانی کرامت انسان به تقوا و ارزش‌های اوست اما در آمریکا وضع برعکس است.
سفیدان نیز از متوجه حقیقت نظام سرمایه‌داری شده‌اند
کارگردان «صبح نزدیک» در پاسخ به خبرنگار تسنیم درباره چرایی شدت خاص اعتراضات و عکس‌العمل‌ها نسبت به این واقعه بیان کرد: علّت این است که این‌بار خود سفیدان هم احساس می‌کنند که مهره‌های برده‌داریند و دیگر فرقی بین آنان با سیاهان وجود ندارد. آنان متوجه این حقیقت شده‌اند که باید مانند سیاه‌پوستان برای اربابان سرمایه‌سالاری کار کنند. این موضوع یکبار دیگر چندسال قبل با شروع جنبش 99درصد در آمریکا تلاش شد تا این موضوع بیان شود. واقعاٌ آنقدر این موضوع حساس و خطرناک بود که حتی لابی‌های صهیونیستی نیز احساس خطر کردند و در نتیجه با هر لطایف‌الحیلی بود این غائله جمع شد. اما این بار به دلیل اینکه برده‌داری خیلی شدیدتر شده است، بیشتر خشم خود را نشان می‌دهند.
اسلاملو درباره آثار هالیوودی آمریکا که پیرامون موضوع سیاهان ساخته شده است، گفت: آنان هم در سینما و تلویزون آثاری را ساختند. به عنوان مثال 30 سال پیش سریالی به نام «ریشه‌ها» ساخته شده بود که تاریخ برده‌داری را تعریف می‌کرد. یا فیلم «مالکوم ایکس» یا «لوتر کینگ» و «مارشال» و... اما اینها همه سوپاپ اطمینانی بود برای فریب دادن که بگویند ما هوای شما را داریم.
سیاهان هالیوودی نیز جزو همین بدنه سرمایه‌داری‌اند اما اگر فکر کنیم که پرده‌برداری از نظام سرمایه‌سالاری توسط هالیوود رخ دهد، اشتباه کردیم. هالیوود آمده است که اذهان را منحرف کند و نظام ایده‌آلش را که همان سرمایه‌سالاری و بهره‌کشی است درست کند. مدینه فاضله آن در همین نظام موجود ختم می‌شود. حتی اگر درباره انقلابی هم فیلمی ساخته باشند زیرکانه به نفع خودشان مصادره می‌شود؛ البته برخی از فیلم‌ها مانند مالکوم ایکس توسط اسپایک لی که خود سیاه‌پوست بود و از معترضین و منتقدین به آمریکا است، ساخته شده است.
وی تأکید کرد: تنها راه نجات مردم آمریکا فقط در یک چیز خلاصه می‌شود؛ آن هم اینکه خداوند عالم بابی را باز کند که انقلابی در آنجا رخ بدهد تا مردم خودشان را نجات دهند و سیستم را نابود کنند.
