متاسفانه در این چند سال اخیر با ورود خرافات به محافل عزاداری ماه محرم و صفر صحنه هایی از بستن قلاده و زنجیرهایی بر گردن، افتادن بر خاک دقیقاً شبیه به کلب (سگ) که حتی عوعو کردنشان هم به نمایش گذاشته می شود.
شهدای ایران: انحراف در محافل عزاداری مذهبی، همچنان ادامه دارد و هر روز پدیده جدیدی در این زمینه برای تحقیر و بی پایه و اساس جلوه دادن اعتقادات شیعه بروز می‌کند. از استان مرکزی خبر می‌رسد در یکی از شهرهای این استان هیأتی با نام "متوسلین به ذوالجناح"! تأسیس شده که اقدام به عزاداری‌های غیرعادی و همراه با خرافات می‌کند. متأسفانه نهادهای فرهنگی مسئول که باید عهده‌‌دار نظارت بر این امور باشند انگار به وظایف خود بعضا بدرستی عمل نمی‌کنند.
متاسفانه در این چند سال اخیر با ورود خرافات به محافل عزاداری ماه محرم و صفر صحنه هایی از بستن قلاده و زنجیرهایی بر گردن، افتادن بر خاک دقیقاً شبیه به کلب (سگ) که حتی عوعو کردنشان هم به نمایش گذاشته می شود.
البته هدف برخی از این جماعت که خود را «کلب الحسین» می‌خوانند، اظهار عجز و همچنین وفاداری و خاکساری به درگاه سیدالشهداء(ع) می باشد اما حقیقتا از این جماعت، نیتی درست با عملی ناپسند رخ می دهد که بی شک به بد‌ترین شکل انتخاب شده است.
رفتاری که ساده‌انگارانه‌ترین نوع ابراز محبت به درگاه سرور و سالار شهیدان است و تنها زمینه ساز فضاسازی جریانات ضدشیعی به ویژه جریان افراطی وهابی می‌شود. متأسفانه این رویکرد‌ها که برگرفته از برداشت‌های سطحی از مکتب انسان‌ساز تشیع است، و اولین تصویری که از امام حسین (ع)در جهان منتشر می شود این خواهد بود که امام حسین(ع) انسانها را نه به عقل و هوش و بصیرت بلکه نعوذبه الله به سگ شدن می خواند.
پیش از این نیز از برخی مراجع معظم تقلید ـ مشخصاٌ ـ درباره چنین رفتارهایی، استفتائاتی با این مضمون شده بود که: «برخی مداحان شعرهای نامناسب خوانده، مانند من حسین اللهی هستم یا قلادهٔ سگ به گردن انداخته یا صدای سگ درمی‌آورند، وظیفهٔ ما در برخورد با این افراد چیست؟».
آیت‌الله العظمی صافی گلپایگانی در این باره پاسخ داده بودند: «اشعار مذکور خواندنشان جایز نیست و اعتقاد به مضمون آن کفر است و باید از آن جلوگیری شود و صدای سگ درآوردن کار زشتی است».
آیت‌الله موسوی تبریزی نیز در این باره چنین پاسخ داده بودند: «مداحی و خواندن اشعار در مجالس اهل بیت(ع) باید طوری باشد که موجب وهن نباشد و بهانه به دست دشمنان شیعه ندهد. در مجالس اهل بیت (ع) باید اشعاری خوانده شود که فضائل آن بزرگواران بیان شود و مصائب و مظلومیت آنها برای مردم گفته شود. ائمه(ع) از ما نخواسته‌اند که خود را به صورت حیوان درآوریم، آنچه از ما خواسته‌اند این است که مؤمن صالح باشیم و اخلاق ما اخلاقی باشد که از آن بزرگواران رسیده است».
و آیات عظام مکارم شیرازی و سیستانی نیز تأکید کردند؛ این اشخاص ارشاد شوند و در واقع عمل مذکور را نهی فرموده‌اند.
یکی از قطعی ترین ویژگیهای یک دین جامع، فرهنگ شاخص و ادبیات مشخص است. اگر ادبیات خاص دینی را از آن دین بگیرید در تحقق اهدافش با مشکل روبرو خواهد شدچون الفاظ و عبارات تداعی گر نوع روابط و فضای فکری خاصی است که خدای تعالی اراده فرموده در آن فضا امت تربیت شود.
دین اسلام را دین جامعی است در امت اسلام برترین حقیقت هستی خدای تعالی است و شریف ترین خلق مومنان، ببینیم بین خدای بی نظیر و بی شبیه و مومنانش چه رابطه ای است و تحت چه عنوانی ازآن یاد شده است .
در ادبیات قرآن کریم رابطه بین خدا و مومن رابطه مولا و عبد است. این تعبیر حاکی از حقایق بسیاری است که بین خدا و خلق وجود دارد در عین حال توهین و تحقیری در آن نیست . حتی خدای کریم اغلب، بندگان مومنان را نه با تعبیر بندگان بلکه با تعبیر مومنان ( یا ایها الذین آمنوا ) یاد می کند .
بین خلق با خلق هر رابطه ای باشد دیگر نازلتر از این نخواهد بود لذا در صورت وجود مجوز شرعی ، بین دو فرد از افراد اهل ایمان نهایتا می تواند رابطه عبد و مولا باشد و دیگر نباید از آن تعدی کرد و این رابطه را به رابطه ای توهین آمیز تبدیل نمود.
فراموش نکنیم که دین برای من تنها نیست تا آنچه که ذوقم کشید به اشائه اش بپردازم بلکه دین برای عموم است، حال چه تعداد از انسانها دوست دارند رابطه شان با صاحبان بزرگواری و کرامت یعنی خاندان رسول (ص) رابطه ای به عنوان سگ و صاحب سگ باشد؟
حتی اگر قرار باشد عناوینی مثل سگ تداعی کننده صفات خوب باشد این عنوان نه مشروع و نه اخلاقی است و مطمئنا رضایت آل رسول (ص) را که در نهایت درجه عیودیت خدای تعالی هستند و برای خود هیچ جز فقر در درگاه او قائل نیستند نیز در بر ندارد.
متاسفانه تعبیر عناوینی مثل سلطان و شاه و امثال اینها که در فرهنگ شاه زده قرون متمادی مسلمین رسوخ کرده به عبدالله الصالحین یعنی ائمه (ع )تسری داده شده و به غلط نتایج نادرستی از آنها گرفته می شود نعوذ بالله کانه ایشان همان جبابره ای اند که در توهین و تحقیر رعایای خود لذتی دارند.هرگز چنین نیست این تخیلات حکم اندیشه و تمایل باطنی سست بنیادی است که در صدد جبران خطاها و نافرمانیهای مکرر در سایه عناوین تحقیر آمیز برای صاحب آن است ،این فرهنگی است که انسانها را به بی مقداری سوق داده و عناوین و الفاظ پوچ را جایگزین تبعیت کریمانه قرارمی دهد.
یادمان باشد امام حسین(ع) در روز عاشورا فریاد " هَل مِن ناصر یَنصُرنی "سر داد امام حسین(ع) در عصر حاضر نیاز به انسان دارد و امام زمان(عج) هم 313 یار با بصیر می خواهد نه..........
متاسفانه در این چند سال اخیر با ورود خرافات به محافل عزاداری ماه محرم و صفر صحنه هایی از بستن قلاده و زنجیرهایی بر گردن، افتادن بر خاک دقیقاً شبیه به کلب (سگ) که حتی عوعو کردنشان هم به نمایش گذاشته می شود.
البته هدف برخی از این جماعت که خود را «کلب الحسین» می‌خوانند، اظهار عجز و همچنین وفاداری و خاکساری به درگاه سیدالشهداء(ع) می باشد اما حقیقتا از این جماعت، نیتی درست با عملی ناپسند رخ می دهد که بی شک به بد‌ترین شکل انتخاب شده است.
رفتاری که ساده‌انگارانه‌ترین نوع ابراز محبت به درگاه سرور و سالار شهیدان است و تنها زمینه ساز فضاسازی جریانات ضدشیعی به ویژه جریان افراطی وهابی می‌شود. متأسفانه این رویکرد‌ها که برگرفته از برداشت‌های سطحی از مکتب انسان‌ساز تشیع است، و اولین تصویری که از امام حسین (ع)در جهان منتشر می شود این خواهد بود که امام حسین(ع) انسانها را نه به عقل و هوش و بصیرت بلکه نعوذبه الله به سگ شدن می خواند.
پیش از این نیز از برخی مراجع معظم تقلید ـ مشخصاٌ ـ درباره چنین رفتارهایی، استفتائاتی با این مضمون شده بود که: «برخی مداحان شعرهای نامناسب خوانده، مانند من حسین اللهی هستم یا قلادهٔ سگ به گردن انداخته یا صدای سگ درمی‌آورند، وظیفهٔ ما در برخورد با این افراد چیست؟».
آیت‌الله العظمی صافی گلپایگانی در این باره پاسخ داده بودند: «اشعار مذکور خواندنشان جایز نیست و اعتقاد به مضمون آن کفر است و باید از آن جلوگیری شود و صدای سگ درآوردن کار زشتی است».
آیت‌الله موسوی تبریزی نیز در این باره چنین پاسخ داده بودند: «مداحی و خواندن اشعار در مجالس اهل بیت(ع) باید طوری باشد که موجب وهن نباشد و بهانه به دست دشمنان شیعه ندهد. در مجالس اهل بیت (ع) باید اشعاری خوانده شود که فضائل آن بزرگواران بیان شود و مصائب و مظلومیت آنها برای مردم گفته شود. ائمه(ع) از ما نخواسته‌اند که خود را به صورت حیوان درآوریم، آنچه از ما خواسته‌اند این است که مؤمن صالح باشیم و اخلاق ما اخلاقی باشد که از آن بزرگواران رسیده است».
و آیات عظام مکارم شیرازی و سیستانی نیز تأکید کردند؛ این اشخاص ارشاد شوند و در واقع عمل مذکور را نهی فرموده‌اند.
یکی از قطعی ترین ویژگیهای یک دین جامع، فرهنگ شاخص و ادبیات مشخص است. اگر ادبیات خاص دینی را از آن دین بگیرید در تحقق اهدافش با مشکل روبرو خواهد شدچون الفاظ و عبارات تداعی گر نوع روابط و فضای فکری خاصی است که خدای تعالی اراده فرموده در آن فضا امت تربیت شود.
دین اسلام را دین جامعی است در امت اسلام برترین حقیقت هستی خدای تعالی است و شریف ترین خلق مومنان، ببینیم بین خدای بی نظیر و بی شبیه و مومنانش چه رابطه ای است و تحت چه عنوانی ازآن یاد شده است .
در ادبیات قرآن کریم رابطه بین خدا و مومن رابطه مولا و عبد است. این تعبیر حاکی از حقایق بسیاری است که بین خدا و خلق وجود دارد در عین حال توهین و تحقیری در آن نیست . حتی خدای کریم اغلب، بندگان مومنان را نه با تعبیر بندگان بلکه با تعبیر مومنان ( یا ایها الذین آمنوا ) یاد می کند .
بین خلق با خلق هر رابطه ای باشد دیگر نازلتر از این نخواهد بود لذا در صورت وجود مجوز شرعی ، بین دو فرد از افراد اهل ایمان نهایتا می تواند رابطه عبد و مولا باشد و دیگر نباید از آن تعدی کرد و این رابطه را به رابطه ای توهین آمیز تبدیل نمود.
فراموش نکنیم که دین برای من تنها نیست تا آنچه که ذوقم کشید به اشائه اش بپردازم بلکه دین برای عموم است، حال چه تعداد از انسانها دوست دارند رابطه شان با صاحبان بزرگواری و کرامت یعنی خاندان رسول (ص) رابطه ای به عنوان سگ و صاحب سگ باشد؟
حتی اگر قرار باشد عناوینی مثل سگ تداعی کننده صفات خوب باشد این عنوان نه مشروع و نه اخلاقی است و مطمئنا رضایت آل رسول (ص) را که در نهایت درجه عیودیت خدای تعالی هستند و برای خود هیچ جز فقر در درگاه او قائل نیستند نیز در بر ندارد.
متاسفانه تعبیر عناوینی مثل سلطان و شاه و امثال اینها که در فرهنگ شاه زده قرون متمادی مسلمین رسوخ کرده به عبدالله الصالحین یعنی ائمه (ع )تسری داده شده و به غلط نتایج نادرستی از آنها گرفته می شود نعوذ بالله کانه ایشان همان جبابره ای اند که در توهین و تحقیر رعایای خود لذتی دارند.هرگز چنین نیست این تخیلات حکم اندیشه و تمایل باطنی سست بنیادی است که در صدد جبران خطاها و نافرمانیهای مکرر در سایه عناوین تحقیر آمیز برای صاحب آن است ،این فرهنگی است که انسانها را به بی مقداری سوق داده و عناوین و الفاظ پوچ را جایگزین تبعیت کریمانه قرارمی دهد.
یادمان باشد امام حسین(ع) در روز عاشورا فریاد " هَل مِن ناصر یَنصُرنی "سر داد امام حسین(ع) در عصر حاضر نیاز به انسان دارد و امام زمان(عج) هم 313 یار با بصیر می خواهد نه..........
