هر اقدامی که حضور نامزدهای متعهد و مردم‌دوست و مخصوصاً نامزدهای پا به کار برای مبارزه با فساد اقتصادی و باندهای مافیایی را با دشواری رو‌به‌رو کند، اقدام دینی و ملی نیست و در تقابل آشکار با تکلیف شرعی است.
شهدای ایران: حسین شریعتمداری در یادداشت امروزش در کیهان نوشت:
سهمیه تهران از مجموع نمایندگان مجلس شورای اسلامی ۳۰ نفر است ولی یک طیف سیاسی که اعضای آن در مبانی فکری با یکدیگر مشترک هستند، دو لیست
۳۰ نفره جداگانه داده‌اند و هرکدام نیز اعلام کرده‌اند که در ارائه لیست خود احساس تکلیف کرده‌اند! و حتماً تکلیف شرعی مورد نظرشان است! در این باره گفتنی است؛
۱- اگر حضور نیروهای متعهد انقلابی و مردمی در خانه ملت یک تکلیف دینی و ملی است، که هست، هر اقدام و حرکتی که به این حضور لطمه بزند و مانع از انتخاب نمایندگان شایسته شود، به یقین یک اقدام غیر‌شرعی و ضد‌ملی است، و از آنجا که ارائه دو لیست جداگانه از نامزدهای متعهد و مردمی بدون تردید راه ورود آنان را به مجلس دشوار می‌کند، با جرأت می‌توان گفت که اقدام مورد اشاره، اقدامی خلاف شرع و مغایر با منافع ملی است. چگونه می‌توان سنگ‌اندازی برسر راه انتخاب نمایندگان متعهد را تکلیف شرعی دانست؟!
۲- ممکن است گفته شود -که بعضی گفته‌اند- «ما مامور به انجام تکلیف هستیم و نه، نتیجه»! و برای نظر خود از بیانات حضرت امام(ره) شاهد می‌آورند! که باید گفت این برداشت از سخن امام‌راحل یک برداشت غیرواقعی و انحرافی است. منظور حضرت ایشان، آن است که برای رسیدن به نتیجه مطلوب باید بر اساس تکلیف عمل کرد و افراد در این حالت اگر هم به هر علت نتیجه مطلوب به دست نیامد، احساس نگرانی و نا‌امیدی نمی‌کنند. چرا که همه جوانب کار را بررسی کرده و سنجیده (نگاه به نتیجه) و سپس دست به کار شده‌اند. به بیان دیگر، ارزیابی موضوع و تصمیم بر اساس واقعیت‌های میدانی (نتیجه) بخشی از تکلیف است و نه، جدای از آن.
۳- حضرت امام(ره) با اشاره به پیروزی انقلاب در مقابله با رژیم طاغوت، می‌فرمایند؛ «شما، یک قدرت بزرگی را شکست دادید، لکن نتیجه این نبوده است که فقط آن قدرت برود. اگر عوض آن قدرت یک قدرتی نظیر او بیاید، خوب همان است که بود. پس عمده این است که ما بعد از رفتن آن قدرت، نتیجه‌ای که اسلام می‌خواهد، نتیجه‌ای که صلاح مسلمین است، بگیریم».
۴- رهبر معظم انقلاب در این خصوص می‌فرمایند؛ «امام فرمودند: ما دنبال تکلیف هستیم. آیا این معنایش این است که امام دنبال نتیجه نبود؟ چطور می‌شود چنین چیزی را گفت؟ امام بزرگوار که با آن شدت، با آن حدّت، در سنین کهولت، این همه سختی‌ها را دنبال کرد، برای اینکه نظام اسلامی را بر سر کار بیاورد و موفق هم شد، می‌شود گفت که ایشان دنبال نتیجه نبود؟ حتماً تکلیف‌گرایی معنایش این است که انسان در راه رسیدن به نتیجه مطلوب، بر طبق تکلیف عمل کند، برخلاف تکلیف عمل نکند، ضدتکلیف عمل نکند، کار نامشروع انجام ندهد؛ والّا تلاشی که پیغمبران کردند، اولیای دین کردند، همه برای رسیدن به نتایج معینی بود، دنبال نتایج بودند. مگر می‌شود گفت که ما دنبال نتیجه نیستیم؟ یعنی نتیجه هر چه شد، شد؟ نه. البته آن کسی که برای رسیدن به نتیجه، برطبق تکلیف عمل می‌کند، اگر یک وقتی هم به نتیجه مطلوب خود نرسید، احساس پشیمانی نمی‌کند، خاطرش جمع است که تکلیفش را انجام داده» حضرت آقا در ادامه به دفاع مقدس اشاره کرده و می‌فرمایند؛ «جهاد فی‌سبیل‌الله یک تکلیف بود. در دفاع مقدس هم همین جور بود، ورود در این میدان، با احساس تکلیف بود، آن کسانی که وارد می‌شدند، اغلب احساس تکلیف می‌کردند. اما آیا این احساس تکلیف، معنایش این بود که به نتیجه نیندیشند؟ راه رسیدن به نتیجه را محاسبه نکنند؟ اتاق جنگ نداشته باشند؟ برنامه‌ریزی و تاکتیک و اتاق فرمان و لشکر و تشکیلات نظامی نداشته باشند؟ اینجور نیست. بنابراین تکلیف‌گرایی هیچ منافاتی ندارد با دنبال نتیجه بودن».
۵- اگر شرایط کنونی را خطیر بدانیم که خطیر است (و نه خطرناک) و نقش مجلس شورای اسلامی را سرنوشت‌ساز بدانیم، که هست، هر اقدامی که حضور نامزدهای متعهد و مردم‌دوست و مخصوصاً نامزدهای پا به کار برای مبارزه با فساد اقتصادی و باندهای مافیایی را با دشواری رو‌به‌رو کند، اقدام دینی و ملی نیست و در تقابل آشکار با تکلیف شرعی است.
۶- تردیدی نیست که تمامی ۵۶ نامزد هر دو لیست (با احتساب ۴ نامزد مشترک) از میان افراد فرهیخته و شایسته انتخاب شده‌اند ولی سهم تهران بیش از ۳۰ نماینده نیست و چنانچه نفرات مازاد به خواست خود -که نشانه تکلیف‌گرایی آنهاست- و با نشست و شور دست‌اندرکاران هر دو لیست کنار بروند، به یقین نتیجه مطلوب به دست خواهد آمد.
۷- موضوع یاد شده از آنجا اهمیت بسیار بیشتری پیدا می‌کند که یک جریان سیاسی با وجود خسارت‌های فراوان و فاجعه‌آمیزی که به‌بار آورده است و باید پاسخگوی آن باشد، این روزها برای فرار از پاسخگویی و فریب افکار عمومی، تلاش می‌کند صورت مسئله را تغییر داده و دوقطبی واقعی «مبارزه با فساد» و «ادامه فساد» را به دوقطبی کاذب «اصولگرایان» و «اصلاح‌طلبان» تغییر دهد و در این زمین‌ساختگی بار دیگر مردم را به بازی بگیرد.
سهمیه تهران از مجموع نمایندگان مجلس شورای اسلامی ۳۰ نفر است ولی یک طیف سیاسی که اعضای آن در مبانی فکری با یکدیگر مشترک هستند، دو لیست
۳۰ نفره جداگانه داده‌اند و هرکدام نیز اعلام کرده‌اند که در ارائه لیست خود احساس تکلیف کرده‌اند! و حتماً تکلیف شرعی مورد نظرشان است! در این باره گفتنی است؛
۱- اگر حضور نیروهای متعهد انقلابی و مردمی در خانه ملت یک تکلیف دینی و ملی است، که هست، هر اقدام و حرکتی که به این حضور لطمه بزند و مانع از انتخاب نمایندگان شایسته شود، به یقین یک اقدام غیر‌شرعی و ضد‌ملی است، و از آنجا که ارائه دو لیست جداگانه از نامزدهای متعهد و مردمی بدون تردید راه ورود آنان را به مجلس دشوار می‌کند، با جرأت می‌توان گفت که اقدام مورد اشاره، اقدامی خلاف شرع و مغایر با منافع ملی است. چگونه می‌توان سنگ‌اندازی برسر راه انتخاب نمایندگان متعهد را تکلیف شرعی دانست؟!
۲- ممکن است گفته شود -که بعضی گفته‌اند- «ما مامور به انجام تکلیف هستیم و نه، نتیجه»! و برای نظر خود از بیانات حضرت امام(ره) شاهد می‌آورند! که باید گفت این برداشت از سخن امام‌راحل یک برداشت غیرواقعی و انحرافی است. منظور حضرت ایشان، آن است که برای رسیدن به نتیجه مطلوب باید بر اساس تکلیف عمل کرد و افراد در این حالت اگر هم به هر علت نتیجه مطلوب به دست نیامد، احساس نگرانی و نا‌امیدی نمی‌کنند. چرا که همه جوانب کار را بررسی کرده و سنجیده (نگاه به نتیجه) و سپس دست به کار شده‌اند. به بیان دیگر، ارزیابی موضوع و تصمیم بر اساس واقعیت‌های میدانی (نتیجه) بخشی از تکلیف است و نه، جدای از آن.
۳- حضرت امام(ره) با اشاره به پیروزی انقلاب در مقابله با رژیم طاغوت، می‌فرمایند؛ «شما، یک قدرت بزرگی را شکست دادید، لکن نتیجه این نبوده است که فقط آن قدرت برود. اگر عوض آن قدرت یک قدرتی نظیر او بیاید، خوب همان است که بود. پس عمده این است که ما بعد از رفتن آن قدرت، نتیجه‌ای که اسلام می‌خواهد، نتیجه‌ای که صلاح مسلمین است، بگیریم».
۴- رهبر معظم انقلاب در این خصوص می‌فرمایند؛ «امام فرمودند: ما دنبال تکلیف هستیم. آیا این معنایش این است که امام دنبال نتیجه نبود؟ چطور می‌شود چنین چیزی را گفت؟ امام بزرگوار که با آن شدت، با آن حدّت، در سنین کهولت، این همه سختی‌ها را دنبال کرد، برای اینکه نظام اسلامی را بر سر کار بیاورد و موفق هم شد، می‌شود گفت که ایشان دنبال نتیجه نبود؟ حتماً تکلیف‌گرایی معنایش این است که انسان در راه رسیدن به نتیجه مطلوب، بر طبق تکلیف عمل کند، برخلاف تکلیف عمل نکند، ضدتکلیف عمل نکند، کار نامشروع انجام ندهد؛ والّا تلاشی که پیغمبران کردند، اولیای دین کردند، همه برای رسیدن به نتایج معینی بود، دنبال نتایج بودند. مگر می‌شود گفت که ما دنبال نتیجه نیستیم؟ یعنی نتیجه هر چه شد، شد؟ نه. البته آن کسی که برای رسیدن به نتیجه، برطبق تکلیف عمل می‌کند، اگر یک وقتی هم به نتیجه مطلوب خود نرسید، احساس پشیمانی نمی‌کند، خاطرش جمع است که تکلیفش را انجام داده» حضرت آقا در ادامه به دفاع مقدس اشاره کرده و می‌فرمایند؛ «جهاد فی‌سبیل‌الله یک تکلیف بود. در دفاع مقدس هم همین جور بود، ورود در این میدان، با احساس تکلیف بود، آن کسانی که وارد می‌شدند، اغلب احساس تکلیف می‌کردند. اما آیا این احساس تکلیف، معنایش این بود که به نتیجه نیندیشند؟ راه رسیدن به نتیجه را محاسبه نکنند؟ اتاق جنگ نداشته باشند؟ برنامه‌ریزی و تاکتیک و اتاق فرمان و لشکر و تشکیلات نظامی نداشته باشند؟ اینجور نیست. بنابراین تکلیف‌گرایی هیچ منافاتی ندارد با دنبال نتیجه بودن».
۵- اگر شرایط کنونی را خطیر بدانیم که خطیر است (و نه خطرناک) و نقش مجلس شورای اسلامی را سرنوشت‌ساز بدانیم، که هست، هر اقدامی که حضور نامزدهای متعهد و مردم‌دوست و مخصوصاً نامزدهای پا به کار برای مبارزه با فساد اقتصادی و باندهای مافیایی را با دشواری رو‌به‌رو کند، اقدام دینی و ملی نیست و در تقابل آشکار با تکلیف شرعی است.
۶- تردیدی نیست که تمامی ۵۶ نامزد هر دو لیست (با احتساب ۴ نامزد مشترک) از میان افراد فرهیخته و شایسته انتخاب شده‌اند ولی سهم تهران بیش از ۳۰ نماینده نیست و چنانچه نفرات مازاد به خواست خود -که نشانه تکلیف‌گرایی آنهاست- و با نشست و شور دست‌اندرکاران هر دو لیست کنار بروند، به یقین نتیجه مطلوب به دست خواهد آمد.
۷- موضوع یاد شده از آنجا اهمیت بسیار بیشتری پیدا می‌کند که یک جریان سیاسی با وجود خسارت‌های فراوان و فاجعه‌آمیزی که به‌بار آورده است و باید پاسخگوی آن باشد، این روزها برای فرار از پاسخگویی و فریب افکار عمومی، تلاش می‌کند صورت مسئله را تغییر داده و دوقطبی واقعی «مبارزه با فساد» و «ادامه فساد» را به دوقطبی کاذب «اصولگرایان» و «اصلاح‌طلبان» تغییر دهد و در این زمین‌ساختگی بار دیگر مردم را به بازی بگیرد.
