به گزارش شهدای ایران؛ حجت الاسلام حسن روحانی، رئیس جمهور که به تازگی برای افتتاح پروژه فولاد در شهرستان بافت حضور یافته بود در سخنان خود به مواردی اشاره کرد که نه تنها از منظر سیاسی که البته جای خود دارد، بلکه از نقطه نظر تاریخی جای بحث و اِن قُلت فراوان داشت. او گفت: «خط قرمز ما این است حقوق ما محفوظ بماند و در مسیری که حرکت می کنیم عزت ملی ما محفوظ بماند و اینکه بنشینیم و برای منافع ملی در چارچوب عزت ملی حرف بزنیم، چیزی است که خداوند به ما امر کرده و راه ما بوده و پیامبر ما با همه حرف می زد و پیمان می بست و با کفار پیمان می بست و پیمان را می شکستند، دوباره پیمان می بست؛ راه این است و کسی که پیمان می شکند، ضرر می‌کند».

این اظهارات از سوی روحانی در حالی مطرح شده است که تورقی ولو سطحی در تاریخ اسلام و سیره نبی مکرم اسلام نشان می دهد که حضرت(ص) متناسب با اقتضاء و شرایط بهترین تصمیم را اتخاذ کرده و با گروهی هم اگر وارد صلح می شدند با دوراندیشی و در نظر گرفتن صلاح جامعه مقتدر اسلام بوده است.

درباره سیره حضرت محمد(ص) در باب عهد بستن، نوع برخورد با عهدشکنان و تعامل حضرت با اقشار مختلف با حجت الاسلام عبدالحسین خسروپناه، رئیس سابق موسسه حکمت و فلسفه ایران و معاون علوم انسانی و هنر دانشگاه آزاد اسلامی گفتگویی انجام داده ایم که در ادامه می خوانید؛

حجت الاسلام عبدالحسین خسروپناه با بیان اینکه پیامبر گرامی اسلام در سیره و عملکرد خود هم صلح داشت و هم جهاد، اظهار کرد: برای مثال در صلح حدیبیه شرایطی وجود دارد. اگر پیامبر(ص) در برابر یک عهدشکنی، مجدد پیمانی را می بندد از سر اقتدار حضرت است نه از سر ضعف چرا که رسول گرامی اسلام می خواهد اسلام را با اقتدارش توسعه دهد که زمینه فتح مکه فراهم شود که شد. قیاس مع‌الفارق جناب روحانی این است که با وجود عهدشکنی آمریکا ما هم دوباره بیاییم و پیمان ببندیم. آمریکا در صورتی پیمان می بندد که ما کار علمی و بسیاری از فعالیت ها را تعطیل کنیم. در واقع حرف آمریکا همین است. آمریکا که با این ادبیات مستکبرانه حرف می زند و از این طرف شما با ادبیات ذلیلانه حرف می زنید، در حالی که روابط خارجی زمانی با توفیق همراه می شود که حکمت و اقتدار و عزت و مصلحت با هم جمع شوند و این روال اگر باشد سیره و رویکرد اسلام و نبی مکرم(ص) است. اینکه ما فقط بگوییم که مصلحت جامعه است و هیچ توجهی به عزت ملت نکنیم که عین ذلت است. کجا پیامبر(ص) چنین بود؟

اگر پیامبر(ص) در برابر یک عهدشکنی، مجدد پیمانی را می بندد از سر اقتدار حضرت است نه از سر ضعف چرا که رسول گرامی اسلام می خواهد اسلام را با اقتدارش توسعه دهد که زمینه فتح مکه فراهم شود که شد.

وی با تأکید بر اینکه باید بستر تاریخی هر واقعه را به درستی مطالعه کنیم، افزود: به قول اعراب «حفظت شیئا و غابت عنک الاشیا». آقای روحانی گوشه ای از تاریخ را می گیرد بدون اینکه در کل بستر تاریخی آن مطالعه کند، مثل اینکه بگوییم قرآن فرمود تا می توانید بخورید و بیاشامید! در حالی که خداوند در این آیه قرآن فرموده است: « کُلُوا وَاشْرَبُوا وَلَا تُسْرِفُوا» (بخورید و بیاشامید و اسراف نکنید). لا اله الا الله نفی بر ایجاب است. من می خواهم بگویم تاریخ را این گونه نقل کردن و استفاده ابزاری از آن بدون زمینه سازی و بسترسازی که در کل آن پدیده تاریخی اتفاق افتاده در واقع یک مغالطه تاریخی است و از نظر متدولوژی تاریخی غلط است، من حمل بر این گرفتم که آقای روحانی مشغله اش زیاد است و این مشغله اجازه مطالعه را به او نمی‌دهد.

رئیس سابق موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران ادامه داد: عهد شکنی دو قسم دارد؛ یک قسم از عهد شکنی آن است که در واقع نه تنها یک پیمان شکسته شده است، بلکه یک ظلم و یک جنبه استکبارگرایانه ای نسبت به یک ملت حاکم می شود، پیامبر اکرم(ص) در برابر این نوع عهدشکنی‌ها از سوی منافقین یا خیبریان سکوت نمی‌کردند، اما مواردی هم که پیامبر(ص) دوباره پیمان می بست از باب اقتدار بود و بعد زمینه ای برای فتح مکه. 

معاون علوم انسانی و هنر دانشگاه آزاد تصریح کرد: در طول تاریخ کسانی را داشتیم که رفتار منافقانه داشته و با اینکه اظهار مسلمانی می‌کردند پیامبر دستور اعدام آنها را صادر کرد، چراکه نقاب دین داری داشتند. خوب است کمی تاریخ بخوانیم، سوال من این است آیا پیامبر(ص) جنگ با کفار داشت یا نداشت؟ چرا به جای این جنگ ها عهدنامه و پیمان نبست؟ پاسخ آن است که در مواردی جنگ به نفع جامعه اسلامی بود و آن هم جهاد دفاعی بود که شکل گرفت، مثل این است که ما در جنگ با رژیم صدام هشت سال مقاومت کردیم و بعد هم عهدنامه ای را بستیم، اما مقتدرانه بستیم. بنابراین ما مخالف با عهد و پیمان بستن نیستیم و اصلاً یکی از کتاب های فقهی ما «صلح» است، اما عهد و پیمانی که نتیجه اش پیروزی جامعه اسلام باشد و البته با اقتدار و نَه با شکست، خواری و ذلت اقتصادی مردم. 
تاریخ را این گونه نقل کردن و استفاده ابزاری از آن بدون زمینه سازی و بسترسازی که در کل آن پدیده تاریخی اتفاق افتاده در واقع یک مغالطه تاریخی است و از نظر متدولوژی تاریخی غلط است.

حجت الاسلام خسروپناه گفت: آیا آقای روحانی تاریخ نخوانده است؟ سوال این است که پیامبر چه طور در جنگ بدر، احد، خندق، خیبر حضور داشت؟ این مبارزات نظامی حضرت در برابر کفار چه معنایی دارد؟ سخن رئیس جمهور تفسیر ظالمانه ای از سیره پیامبر است ضمن اینکه این نص قرآن است که فرمود: «مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَی الْکُفَّارِ رُحَمَاءُ بَیْنَهُمْ». جناب روحانی وقتی نسبت به استکبار جهانی می خواهد صحبت کند مداوم از پیمان و مذاکره دم می زند و می گوید ما ارتباط برقرار می کنیم در حالی که آنها مداوم طرد می‌کنند اما ایشان همچنان می گوید می خواهم ارتباط برقرار کنم اما با خودی ها و کسانی که قبل از انقلاب و بعد از انقلاب همراهش بودند با خشونت و تندی رفتار می‌کند. من نمی دانم این همدلی و مذاکره با رحما باید باشد یا با عهدشکنانی که مرتب عهدشکنی می کنند؟

وی افزود: یک مورد از موارد درخواست ایران اجابت نشده است، حال زمانی که طرف مقابل یک سانت به طرف شما نیامده چرا باید این قدر سینه خیز به سویشان بروید؟ می خواهم بگویم که اگر روحانی بداند که مثلا با یک پیمان بستن دیگر می تواند امتیازاتی را از غرب بگیرد ایرادی ندارد اما چه قرینه ای دیده است که بتواند امتیازاتی برای ایران بگیرد؟ هرچه قرینه است خلاف چیزی است که رییس جمهور ادعا می‌کند و این نشان دهنده شکست در سیاست داخلی و خارجی است. این وضع داخل است که مردم با سیلی صورت خود را سرخ نگه داشته اند و تجار ورشکست شده اند و این وضع بین المللی که ولو به اندازه یک سانت امتیاز دریافت نکردیم، این ایده پیامبر نبوده است. رئیس جمهور اگر مقداری تاریخ اسلام بخواند می بیند که حضرت با اقتدار رفتار کرد.

منبع:مهر