به گزارش سرویس سیاسی پایگاه خبری شهدای ایران؛ این روزها و با عزیمت میلیون‌ها نفر ایرانی از جمله زائرانی که برای نخستین بار راهی راهپیمایی عظیم اربعین هستند، اغلب رسانه‌های مکتوب یا دیداری و شنیداری به انتشار توصیه‌های مختلف و راهنمای این سفر زیارتی هستند تا این جمعیت 5 میلیونی زائر و دهها میلیونی که آنها را بدرقه کرده و التماس دعا داشته و در انتظار بازگشت‌شان هستند، خاطری آسوده‌تر داشته باشند. اما روزنامه همشهری که از بودجه همین مردم تامین می‌شود، به‌جای پرداختن به آن دهها میلیون، مدتهاست که صفحات خود را به شرکت دو سه هزار نفر در استادیوم فوتبال اختصاص داده است، همان موضوعی است که طی همین مدت تیتر و سوژه خبری و گزارشی رسانه‌های زنجیره‌ای آن سوی مرزها از جمله بی‌بی سی (رسانه سلطنتی بریتانیا)، من و تو (شبکه بهاییان)، VOA (وابسته به وزارت امورخارجه آمریکا) ، رادیو فردا (وابسته به سازمان سیا)، دویچه وله (رادیو صدای آلمان)، rfi (رادیو ملی فرانسه) ، رادیو زمانه (وابسته به سرویس جاسوسی هلند)، یورونیوز (وابسته به اتحادیه اروپا) و... بوده است.

چنانچه طی روز بازی فوتبال ایران و کامبوج یعنی همان روزی که قرار بود زنان به استادیوم بروند، همین رسانه‌های زنجیره‌ای، لحظه به لحظه از حضور جمع محدودی از زنان که حتی سکوهای اختصاص یافته خود را نیز پر نکرده بودند، خبر و گزارش می‌دادند و تبلیغات عظیمی ‌به راه انداخته بودند تا برای سخن دیروز برایان هوک زمینه‌سازی کرده که گویا ایران با فشار بین‌المللی تسلیم حضور زنان در استادیوم فوتبال شده است! (حضوری که قبلا هم کم و بیش وجود داشت)

زمینه‌سازی که متاسفانه امثال روزنامه همشهری هم با پول بیت‌المال در آن شریک شدند و برای سران آمریکا در جنگ تبلیغاتی با ایران، آتش تهیه ریختند. طرفه آنکه علی‌رغم همه ادعاهای شداد و غلاظ طرفداری از حقوق زنان، نه آن رسانه‌های بیگانه و نه این روزنامه همشهری برای موفقیت‌ها و قهرمانی‌ها و مدال‌های متعدد بانوان ورزشکار ایرانی در سطح جهانی و آسیا، کوچکترین ارزشی قائل نبوده و کمترین خبر و گزارش و عکسی از این قهرمانان زن در عرصه‌های ورزشی منتشر نمی‌کنند. آیا روزنامه همشهری از قهرمانی جهان اخیر بانوان ایرانی در کاراته و تکواندو ولو در حد یک سطر خبری نوشت؟ آیا از اینکه تیم بسکتبال سه نفره بانوان ایران در رنکینگ بین‌المللی در رتبه 7 جهان قرار گرفت، خبری در این روزنامه درج گردید؟ آیا از اینکه بانوی قهرمان تیراندازی ایران به عنوان موفق‌ترین ورزشکار زن قاره کهن لقب «ملکه تپانچه» را از فدراسیون جهانی تیراندازی دریافت کرد، سخنی در این نشریه و رسانه‌های خارجی‌اش انتشار پیدا کرد؟

این تنها اخبار همین یک هفته اخیر ورزش بانوان ایران بود که در میان صفحات متعددی از این روزنامه که به روزشماری واقعه حضور زنان در استادیوم فوتبال اختصاص یافت، گم شد. به‌راستی چگونه چنین رسانه‌هایی دم از حقوق و مشارکت زنان و حضور زنان در عرصه‌های مختلف می‌زنند اما از موفقیت و قهرمانی آنان شاد نشده، ولی برای تماشاچی بودن کمرنگ آنها در یک دیدار بی‌اهمیت فوتبال مردان،‌ گریبان چاک می‌کنند و یقه می‌درانند؟! درست مثل همکاران آن سوی مرزشان! یعنی این حضرات در واقع زنان تماشاچی را می‌پسندند که در عرصه اجتماع و ورزش کنشگر و فعال نبوده و تنها تماشاگر باشند.