به گزارش شهدای ایران؛ در روز هفتم محرم سال ۶۱ هجری قمری خبر رسیدن مسلم بن عوسجه که شبانه از کوفه به کربلا آمده و خود را ‏به سپاه امام رساند، یاران را خوشحال و شادمان کرد. مسلم اولین شهید ‏عاشوراست. پیرمردی بزرگوار از طایفه بنی‌اسد و از ‏چهره‌های درخشان کوفه و از هواداران اهل بیت (ع) بود. او از اصحاب پیامبر (ص) و از ‏مسلمانان باسابقه به شمار می‌رفت و از آن حضرت هم روایت شده است که پارسا، ‏شجاع و سوارکاری نامی بود.
 
بستن آب به روی امام حسین و یارانش
 
در این روز عبیدالله به عمر بن سعد دستور داد تا راه‌ آب را بر «امام حسین (ع)» و یاران با وفایشان ببندد. بستن آب به روی کاروان کربلا سبب می‌شد تا لشکر امام حسین (ع) برای چند روز آینده با نبود آب مواجه شوند. امام حسین (ع) برای اینکه بتواند شرایط را به دشمن نشان دهد و حداقل برای کودکان آب تهیه کند، طفل شش ماه را به روی دست گرفت. در همین زمان تیری از سوی دشمن به‌سوی طفل شش‌ماهه امام حسین رها شد و گلوی وی را فشرد، هنگامی که خون از دستان امام حسین (ع) سرازیر شد امام متوجه شهادت فرزند گرامیش شد.
 
البته درباره چگونگی شهادت حضرت علی اصغر از جمع‌بندی آنچه در منابع آمده است، یک قول دیگری نیز وجود  دارد که بیانگر آن است که طفل شیرخوار، در هنگامی که بر در خیمه‌ها در دامن امام بود، به شهادت رسیده است.
 
علی اصغر (ع) فرزند کوچک امام حسین (ع) و حضرت رباب دختر امرءالقیس با تیر سه شعبه حرمله بن کاهل اسدی به شهادت رسید. مصیبت علی اصغر (ع) برای حسین (ع) جان فرسا بود چنان که گریست و به خداوند عرض کرد: خدایا خودت میان ما و این قوم داوری کن. آنان ما را فرا خواندند تا یاری کنند، ولی برای کشتن ما کمر بسته اند. در این لحظه ندایی از آسمان رسید که:‌ «ای حسین (ع) در اندیشه اصغر (ع) مباش، هم اکنون دایه‌ای در بهشت برای شیر دادن به او آماده است.»
 
شب هفتم محرم، شب رضاست. حسین (ع) بهترین الگوی پایداری و رضایت است. او پس از تحمل شهادت همه یاران و جوانانش، کودک شیرخوار خود را به میدان آورد. هنگامی که علی اصغر نیز فدا شد بر قضای الهی گردن نهاد و خطاب به خداوند گفت: «هَوَّنَ عَلَیَّ ما نَزَلَ بی أَنَّهُ بِعَیْنِ اللّهِ» این مصیبت بر من آسان است، چرا که در محضر خداست.