به گزارش شهدای ایران؛ صبر و ایثار و مقاومت از مهم‌ترین خصوصیات آزادگان است، 29 سال از بازگشت افتخارآفرینان و اسوه‌های استقامت که تنها هدفشان رضایت الهی بود به میهن اسلامی می‌گذرد.
 
آزادگان با ایستادگی در برابر دشمن، برای ملت خود افتخار و سربلندی به ارمغان آوردند و اثبات کردند که برای دفاع دین اسلام و میهن باید سلامتی و  روح و جسم خود را فدا کرد و جاودان شد.

آزادگان با استقامت زیباترین تابلو ایثار را خلق کردند

سرافرازان آزاده با رشادت و دلیری خود در دوران دفاع مقدس و با صبوری و استقامت بی‌بدیل در سال‌های اسارت، زیباترین تابلو ایثار و فداکاری را خلق کردند و نقش بزرگ آن‌ها برای همیشه در تاریخ انقلاب اسلامی ماندگار شد.

آزادگان شهدای زنده‌ای هستند که یادگاری دوران دفاع مقدس برای آن‌ها درد و رنج و آثار شکنجه‌های رژیم بعث عراق است ولی با صبر، استقامت و ولایتمداری خود برگ‌های زرینی را به تاریخ این مرزوبوم افزودند.

آزادگان به معنای حقیقی اسیر نبودند چراکه در دل دشمن خاک‌ریز دیگری را به وجود آوردند و بااراده جنگیدند و امروز هم با همین نیروی اراده در مقابل دشمن ایستادگی می‌کنند.

این عزیزان امروز با مشکلات زیادی دست‌وپنجه نرم می‌کنند و درد و رنج دوران اسارت به آن‌ها افزوده است، نسل جوان باید قدردان آزادگان همیشه سرافراز باشد و جامعه هیچ‌گاه رشادت و فداکاری آن‌ها را فراموش نکند.

علی قنبری آزاده قمی سال 44 در شهر مقدس قم دیده به جهان گشود و در دوران دفاع مقدس 1578 روز اسارت را متحمل شد، این رزمنده دفاع مقدس سال 69 به میهن اسلامی بازگشت،قنبری در دوران اسارت شکنجه‌های زیادی را متحمل شد و اثرات آن بر بدن وی به یادگار مانده است، عشق به اسلام و اهل‌بیت(ع) و میهن را مهم‌ترین هدف از حضور در جبهه‌های حق علیه باطل می‌داند.

با وی درباره خاطرات دوران اسارت و صبوری و رشادت آزادگان میهن اسلامی به گفت‌وگو نشسته‌ایم.

علی قنبری،اظهار داشت:18 دی‌ماه سال 63 به خدمت سربازی رفته و ابتدای سال 64 به جبهه حق علیه باطل اعزام و 10 اردیبهشت سال 65 اسیر شدم.

عشق به اهل‌بیت(ع) مهم‌ترین عامل برای تحمل دوران سخت اسارت بود

وی افزود:پس از  51 ماه و 23 روز اسارت 2 شهریور سال 69 آزاد و به میهن اسلامی بازگشتم،همه روحیه‌ای که در دوران اسارت داشتیم عشق به اهل‌بیت(ع) و اسلام و امام راحل بود، هنگامی‌که خبر فوت امام راحل را شنیدم بسیار ناراحت شدم و این موضوع برای اسیران بسیار سخت و ناگوار بود.

قنبری تصریح کرد:در کمپ 10 رمادیه عراق اسیر بودیم که  پس از یک سال صلیب سرخ اجازه پیدا کرد ما را ببیند چون سال نخست اسارت جزء صلیب سرخ نبودیم،در ابتدای تابستان اسیر شدم و در کنار سختی و رنج  و شکنجه‌های زیادی که متحمل می‌شدم گرسنگی و تشنگی طاقت‌فرسایی را متحمل می‌شدم.

آزاده و جانباز دفاع مقدس قمی بابیان اینکه براثر ضرب و شتم و تشنگی و گرسنگی23 روز در درمانگاه بستری شدم،بیان کرد: در این مدت هیچ غذایی نمی‌توانستم بخورم و فقط سُرم به من می‌زدند، از آن موقع غذا از معده‌ام پایین نمی‌رفت و دریکی از آسایشگاه‌ها که به تبدیل به بهداری شده بود بستری شدم.

قنبری عنوان کرد: پس از اسارت و بازگشت به میهن سلامتی جسمانی نداشته و روح و روانم با مشکل  روبرو است،28 سال است که قرص می‌خورم و رنج و سختی زیادی را متحمل می‌شوم، دیسک کمر گرفته و عمل کردم و همچنان با مشکل روبرو هستم و برای مشکل مجاری ادرار باید عمل لیزری انجام دهم.

2 ساعت خواب و آرامش برایم آرزوست/با قرص و دارو روزگار خود را می گذارنم

وی ادامه داد:2 فرزند دارم که به خاطر مشکلاتی که دارم بیشتر از خودم عذاب می‌کشند، در طول روز 2 ساعت خواب ندارم و هر موقع که می‌خوابم کابوس شکنجه‌ها و سختی‌های دوران اسارت را می‌بینم و از خواب می‌پرم، زندگی را به‌سختی طی کرده و با قرص و دارو روزگار خود را می گذارنم.

آزاده و جانباز دفاع مقدس با اشاره به بی‌توجهی مسئولین نسبت به مشکلات آزادگان و جانبازان عنوان کرد:از ابتدایی که از اسارت آزاد شدم وعده‌هایی برای رفع مشکلات داده شد ولی متأسفانه اقدامی انجام نشد، زمینی به من و یکی از اسیران دادند که استفاده‌ای از آن نشد و فروختم، بچه کارگر بودم نتوانستم کاری کنم،در برخی شهرها شهرک آزادگان تأسیس و در اختیار اسیران و جانبازان قرارگرفته است ولی به ما زمینی دادند که متأسفانه به درد ما نخورد.

بزرگ‌ترین غصه‌ام مشکلات و رنج جانبازان شیمیایی است

قنبری ابراز کرد:خدا شاهد است که غصه جانبازان شیمیایی که 30 سال  عذاب می‌کشند را می‌خورم، مسئولین باید به داد آن‌ها برسند  چون متأسفانه از ما گذشت ولی به داد این عزیزان برسند.

صدام با بمب شیمیایی نامردی و بی‌وجدانی خود را ثابت کرد

وی با تأکید بر اینکه برای دفاع از میهن و دین اسلام در برابر نامردترین انسان که بمب شیمیایی زد به جبهه‌های حق علیه باطل رفتم، بیان کرد: 30  سال است که بدن جانبازان شیمیایی تاول می‌زند و زجر و سختی زیادی را متحمل می‌شوند و همواره غصه آن‌ها را می‌خورم،صدام بی‌وجدان و نامردترین انسان بود چون هیلتر انسان‌ها را می‌کشت و کار را تمام می‌کرد ولی صدام انسان‌ها را با زجر به کشتن می داد.

آزاده و جانباز دفاع مقدس قمی عنوان کرد:در دوران اسارت کتک و شکنجه زیادی کشیدم، هر ضربه کابلی که به ما می‌خورد بسیار دردناک و کشنده بود و این شکنجه‌ها سبب شد که اسیران به پوست‌واستخوان تبدیل شوند و مریض و در بیمارستان بستری شدیم.

شب‌ها بی‌خوابی و عذاب می‌کشم و آسایشی ندارم

قنبری بابیان اینکه شب‌ها بی‌خوابی و عذاب می‌کشم و آسایشی ندارم، ابراز کرد:مسئولین بنیاد شهید سالی یک‌بار به ما سر می‌زنند ولی من را نمی‌شناسند، متأسفانه توجهی به مشکلات ما نمی‌شود و از آن ابتدا که به اسارت رسیدم دیپلم داشتم و پس‌ازآن به‌سختی کار می‌کردم و در اداره پشت میز خوابم می‌برد و پس‌ازآن به بازنشستگی رسیدم.

 
وی با اشاره به لزوم توجه نسل جوان به رزمندگان و جانبازان دفاع مقدس تصریح کرد: جوانان باید جانبازان و اسیران دفاع مقدس را درک کنند چون سختی و مشکلات زیادی را کشیدند و بدون هیچ توقعی همه هستی و جان خود را برای دفاع از اهل‌بیت(ع) و میهن اسلامی فدا کردند.

شهدای مدافع حرم عزت مندانه در برابر داعش ایستادگی کردند

آزاده و جانباز دفاع مقدس قمی ادامه داد:امروز نیز جوانان فداکار زیادی داریم، مدافعان حرم برای مقابله با داعش از جان خود گذشتند و در برابر این گروهک تروریستی که زنان را به اسارت و مردان را در گورهای دست جمعی خاک می‌کرد عزت مندانه ایستادگی کرده و به فیض شهادت نائل شدند.

فاطمه محمودی همسر علی قنبری آزاده دفاع مقدس نیز اظهار داشت: پس از آزادی علی آقا در سال 70 ازدواج کردیم، ایشان مشکل اعصاب و روان داشت و به دکتر مراجعه و تحت درمان هستند و دارو مصرف می‌کنند.

آثار به‌جای مانده از اسارت همسرم را زجر می‌دهد

وی افزود: روزبه‌روز مشکلات همسرم بیشتر می‌شود و یک ساعت خواب راحت ندارد و به‌محض اینکه با قرص می‌خوابد در خواب صحبت کرده و خواب جبهه و جنگ و اسارت می‌بیند و روز خوشی ندارد.

همسر قنبری ادامه داد:علی آقا می‌گوید که راضی هستم دارایی‌های خود را بدهم و به دوران پیش از اسارت بازگردم،قطعاً اجر اخروی دارند و از افتخاراتم این است که همسر ایشان هستم و هرکاری از دستم بربیاید برای آرامش و آسایش وی انجام می‌دهم.

محمودی بیان کرد:علاقه‌ای که به همسر رزمنده‌ام دارم و امید به آخرت سبب می‌شود سختی‌ها و مشکلات به شیرینی تبدیل شود، کاری برای ایشان انجام ندادم و خودشان عذاب می‌کشند و از این ناراحت هستیم که اعصاب ایشان ناراحت می‌شود،با توجه به شرایط جسمی که همسرم دارد اکثراً در منزل است و نمی‌توانیم به مسافرت و منزل اقوام و مهمانی برویم.

بزرگ‌ترین افتخارم این است که همسر علی آقا هستم

وی با تقدیر از رشادت آزادگان و رزمندگان دفاع مقدس خاطرنشان کرد:علی آقا برای دفاع از میهن اسلامی به جبهه‌های حق علیه باطل رفت و به لطف خدا پس از 5 سال اسارت به میهن بازگشت، برای من بزرگ‌ترین افتخار این است که مرا قابل دانسته و همسر ایشان شدم.
 
منبع : تسنیم