به گزارش سرویس فرهنگی پایگاه خبری شهدای ایران؛ فیلم «مغزهای کوچک زنگ‌زده» ساخته هومن سیدی، اغلب جوایز مهم فیلم‌های بلند بخش مسابقه سینمای ایران مانند بهترین فیلم و بهترین کارگردانی و بهترین فیلمنامه را دریافت کرد، در حالی که کلیت فیلم درباره جماعتی ابله و پلشت است که مانند گوسفند ظاهرا از پدرخوانده‌ای حرف‌شنوی دارند که او نیز بلاهت از سر و رویش می‌بارد و معلوم نیست این بلبشوی احمقانه در کدام منطقه بی‌در و ‌پیکری اتفاق می‌افتد که علی‌رغم فعالیت علنی در زمینه تولید مواد مخدر اما تا سال‌ها هیچ قانون و پلیسی از این فعالیت، سر در نمی‌آورد! فعالیتی که تنها سیاه‌کاری این جماعت مشنگ نیست و به تباهی کشاندن کودکان بی‌سرپرست و سر به نیست کردن خواهر و انواع و اقسام دزدی و بزه و... نیز از دیگر دستاوردهای آنهاست! حالا اینکه چنین فضایی از نگاه متولیان و هیئت‌های انتخاب و داوران جشنواره فیلم شهر تا چه اندازه با شهر آرمانی این حضرات و یا آرمان‌های یک شهر می‌خواند که جوایز اصلی خود را به آن دادند، از شگفتی‌های سینمای ایران و جشنواره‌های ریز و درشت آن است!

دو فیلم «بی عشق» ساخته فیلمساز روس، آندری زویاگینتسف و «دزدان فروشگاه» به کارگردانی هیروکازو کورئیدا، جوایز کارگردانی و بهترین فیلم بلند بخش بین‌الملل جشنواره را گرفتند که فیلم اول درباره منازعات بی‌پایان یک زن و مرد است که در انتقام از رفتار آنها، پسرشان، خانه را ‌ترک کرده و سرانجامی ‌تراژیک می‌یابد و فیلم «دزدان فروشگاه» نیز درباره خانواده‌ای ژاپنی است که برخی اعضایش به دله‌دزدی از فروشگاه‌ها اقدام می‌کنند و مرگ ناخواسته‌ای، راه زندگی‌شان را تغییر می‌دهد. در هر دو فیلم، نه شهر در زندگی شخصیت‌ها تأثیری دارد و نه آنها، حتی بخشی از روابط حاکم بر شهر محسوب می‌شوند!  و از همه بی‌ربط‌تر اعطای جایزه بهترین اثر تهران‌شناسی به فیلم «چهارراه استانبول» بود که به جز صحنه‌هایی از سوختن پاساژ پلاسکو هیچ نشان دیگری از تهران ندارد و ماجرای دو دوست ورشکسته را روایت می‌کند که قصد فرار از ایران دارند!

اما آنچه همچنان از برگزاری چنین جشنواره‌هایی برجای می‌ماند، انبوهی از فاکتورها و رسید هزینه‌های مختلف آنها از کیسه بیت‌المال است و البته سؤال و پرسش‌هایی پایان‌ناپذیر که در شرایط تنگنای اقتصادی بخش‌های مختلف کشور از جمله سینما و رسانه‌ها، برپایی چنین جشنواره‌هایی با بودجه‌های کلان آن هم برای نمایش فیلم‌هایی بی‌ربط با موضوع جشنواره که اغلب چند سالی نیز از ساخت آنها گذشته و نه تنها در سراسر کشور نمایش عمومی‌ داشته بلکه حتی در شبکه خانگی هم به‌صورت دی‌وی‌دی یا دانلود توزیع شده‌اند، چه خاصیتی برای فیلم و سینما و همان موضوع شهر دارد که بخشی از همین هزینه‌ها می‌تواند حداقل به گسترش زیرساخت‌های شهری یا شبکه حمل‌ونقل عمومی ‌و یا توسعه فضاهای شهری کمک کند.