به گزارش سرویس سیاسی پایگاه خبری شهدای ایران؛ یک روز پس از غائله تجمع عناصر موسوم به چپ در دانشگاه تهران علیه قانون حجاب دو حاشیه از آن در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی بازتاب یافت. حاشیه اول دو عکس و فیلم بود. یکی تصویر لگد زدن یکی از معترضان به دختری چادری در حیاط دانشگاه و در میانه تجمعی که می‌گفتند آرام بوده و فقط شعار داده‌ایم، و دیگری فیلم یکی از لیدر‌های چپ در تجمع با روسری مشکی که هم مو‌های فرد و هم مقابل صورتش را پوشانده و در برابر پایین کشیدن آن از مقابل دهانش مقاومت می‌کند. وقتی سرانجام یکی روسری را از مقابل دهانش کنار می‌زند، معلوم می‌شود او یک مرد است با روسری! این فیلم برای مخاطب یادآور فرار مجید توکلی از لیدر‌های دانشجویی فتنه سال ۸۸ است که با پوشش مقنعه و چادر قصد فرار داشت که توسط مأموران امنیتی دستگیر شد. همین دو قاب، تصویری روشن از غائله‌ای می‌دهد که به نام یک اعتراض مسالمت‌آمیز دانشجویی انجام شد.

چپ‌ها حتی از غیر دانشجو یارکشی کردند تا تجمع‌ علیه حجاب و علیه روزه پرتعداد جلوه کند، اما در برابر حضور پرتعداد دانشجویان مذهبی دانشگاه تهران به در بسته خوردند. این میان، اما دانشجو‌های دانشگاه تهران از یک نفر دیگر هم نام می‌برند که نمی‌توان از نقش او در چگونگی پیشبرد این غائله چشم پوشید و او کسی نیست جز معاون فرهنگی دانشگاه تهران؛ مجید سرسنگی. کسی که دانشجویان مخالف حجاب را به سالن آمفی تئاتر دانشگاه راهنمایی کرده، اما فضای چندانی به دانشجویان موافق حجاب نداده و بعد هم پشت میکروفن گفته که «۲۰ سال است شما حرف زدید، بگذارید بقیه هم حرف بزنند!» کسی که پیش از این نسبت به نامه چند هزار نفری دانشجویان و اساتید دانشگاه تهران نسبت به پوشش نامناسب تعدادی از دانشجویان بی اعتنایی کرده و روز تجمع هم به مخالفان حجاب فرصت قرائت بیانیه داده ولی این سو به دانشجویان حامی حجاب فرصت صحبت نداده است.

 دبیر جامعه اسلامی دانشگاه تهران می‌گوید: «یکی از گلایه‌های ما از حراست دانشگاه این است که چرا روز گذشته و زمانی که از التهاب جو دانشگاه با خبر شدند، در بازدید کارت‌های دانشجویی در ورودی‌های دانشگاه تساهل به خرج دادند. همچنین مسئولان فرهنگی دانشگاه در این قضیه بسیار واداده عمل کردند و به رغم مخالفت دانشجویان انقلابی در رابطه با رسمیت دادن به اقدامات ضد دینی عده‌ای هنجارشکن، اما متأسفانه با دخالت آقای سرسنگی، معاون فرهنگی دانشگاه تهران، عملاً آن اقدامات هنجارشکنانه در فضای دانشگاه به رسمیت شناخته شد.»

«مجید سرسنگی در زمان ریاست محمدرضا عارف بر دانشگاه تهران رئیس دفتر او بود. در انتخابات سال ۸۴ هم رسماً از معین حمایت کرد. بعد از تغییر دولت او که جایگاهش را از دست رفته می‌دید، با تغییر رویکرد توانست کرسی‌ای در خانه هنرمندان زیرمجموعه بسیج هنرمندان کسب کند. با موفقیت در این کار او وارد تیم قالیباف شد و همزمان توانست وارد سازمان زیباسازی شهرداری تهران شود. او در انتخابات ۹۲، اما دوباره به سراغ عارف رفت و رابط ستاد دانشگاهیان او شد. بعداز رأی آوردن روحانی دوباره پای سرسنگی در هیئت رئیسه دانشگاه تهران بازشد. معاون دانشگاه تهران سرخط بسیاری از خبر‌ها شد. بعد‌ها مشخص شد برای پوشش خبری اخبارش به خبرنگاران هدیه می‌دهد. اما مسئله خیلی مهم‌تر آن بود که شورای عفاف و حجاب را که در دانشگاه تهران شکل گرفته بود و تقریباً به مرحله تنظیم آیین‌نامه هم رسیده بود، او شخصاً ملغا کرد و باشگاه دانشجویان را در اختیار جریانی قرارداد که از نظر فرهنگی هیچ علقه‌ای به جریان فرهنگی ایرانی و اسلامی نداشتند. حالا یک سؤال! دانشجویی پرسیده؛ جناب دکتر سرسنگی این ما هم هستیم که ۲۰ سال است تریبون داریم یا شمایید که با خوابیدن وسط لحاف و جفت‌کردن کفش اصحاب قدرت در قدرت هستید؟!» به نظر می‌رسد بررسی نقش مدیران دانشگاه تهران در این غائله قابل تأمل باشد.