۱۳۹۷/۱۲/۰۸ ۱۵:۲۶
تروریست‌های ضد ایرانی در کدام کشورهای اروپایی فعالیت دارند(خبر ویژه)
اتاق فکر عملیات‌های تروریستی علیه ایران در برخی کشورهای اروپایی است.

تاریخ: ۰۷ اسفند ۱۳۹۷ - ۲۳:۴۳

روزنامه فرهیختگان با ‌اشاره به جنایات تروریستی اخیر نوشت: سال ۱۳۹۷ در حالی رو به پایان است که بر چهره خود سه واقعه تروریستی تلخ را به یادگار دارد؛ اولین اتفاق مربوط به استان کردستان و درگیری نیروهای انتظامی کشور با تروریست‌های کرد ساکن عراق بود که اواخر بهار و تابستان در چند برهه روی داد و نهایتاً منجر به اقدام سپاه پاسداران و هدف قراردادن مقر تروریست‌های حزب منحله دموکرات کردستان در خاک عراق شد. دومین واقعه به عملیات تروریستی در اهواز همزمان با برگزاری رژه نیروهای مسلح مربوط می‌شود. در ۳۱ شهریور چهار تن از اعضای گروهک تروریستی الاحوازیه با حضور در میان مردم بیش از ۲۰ زن و مرد و کودک، سرباز و نیروهای نظامی را به شهادت رساندند و حدود ۶۰ نفر را زخمی کردند. واقعه سوم هم عملیات گروهک تروریستی جیش‌الظلم در شامگاه چهارشنبه گذشته بود. عملیات انتحاری این گروهک تروریستی در محور مواصلاتی خاش- زاهدان منجر به شهادت ۲۷ تن از پرسنل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شد.
در این میان اما واضح است که پشتوانه این عملیات‌های تروریستی علاوه‌بر سیا و موساد، کشورهایی هستند که عوامل گروهک‌های یادشده را در خود جای داده‌اند و آنها را تحت عناوین مختلف حمایت می‌کنند. به جز عربستان که رسما از داعش و گروهک‌های مستقر در مرزهای شرقی ایران حمایت می‌کند و برخی اخبار نیز از کمک‌های مالی آنها به الاحوازیه حکایت دارند، امروز اروپایی‌ها که همیشه داعیه مبارزه با تروریسم داشته‌اند و فشار زیادی هم به ایران می‌آورند تا به همین بهانه، ایران اجرا‌کننده دستورات کنوانسیون‌هایی چون پالرمو و CFT باشد، نیز میزبان و حامی تروریست‌هایی هستند که در موارد بالا اسامی آنها ذکر شد.
گروهک جندالشیطان در سال ۱۳۸۲ توسط عبدالمالک ریگی بنیاد گذاشته شد و عملیات‌های خونینی چون تاسوکی را در ایران اجرا کرد. بخشی از گزارش مفصل شبکه «ای‌بی‌سی نیوز» آمریکا در سال ۲۰۰۸ از حمایت‌های گسترده آمریکا از جندالشیطان پرده برداشت. بعد از انهدام این گروهک و اعدام عبدالمالک، در سال۲۰۱۳ عبدالرئوف ریگی، برادر عبدالمالک «جیش‌الظلم» را راه‌اندازی کرد.
عبدالرحیم ملازاده (صلاح‌الدین فاروقی) نیز از سرکردگان این گروهک تروریستی است که از چند سال پیش با حضور در کویت شبکه فارسی‌زبان و ضدشیعی «الوصال» را راهبری می‌کند. اخیرا البته اسناد دیگری درخصوص ارتباط جیش‌الظلم با اروپایی‌ها هم منتشر شد؛ مانند سندی که نشان می‌دهد سایت این گروهک تروریستی از فرانسه اداره می‌شود.
اعضای گروهک الاحوازیه نیز در انگلیس و دانمارک و هلند اقامت دارند و سرکرده این گروهک در هلند به هلاکت رسید. برخی شبکه‌های رسانه‌ای در لندن از این گروهک تروریستی حمایت می‌کند.
همچنین برخی اعضای گروهک تروریستی دموکرات در آمریکا و آلمان تردد دارند.
به این فهرست باید سازمان تروریستی منافقین را نیز اضافه کرد که در فرانسه و برخی کشورهای دیگر فعال است.

دولت در قاچاق گوسفند و واردات دوباره آن، مقصر اصلی است(خبر ویژه)
یک روزنامه اصلاح‌طلب، دولت را عامل اصلی نابسامانی در عرضه گوشت مصرفی مردم معرفی کرد.

تاریخ: ۰۸ اسفند ۱۳۹۷ - ۲۱:۰۸



دنیای اقتصاد نوشت: از یک طرف، عده‌ای با پذیرش انواع ریسک‌های جانی و مالی به قاچاق گوسفند به خارج مرزها مشغول شده‌اند و از سوی دیگر دولت نیز با پذیرش انواع هزینه‌های سنگین و استفاده از منابع ذی‌قیمت ارزی، آن هم در شرایط غیرعادی اقتصاد، به واردات گوسفند از طریق هواپیما مشغول است!
متهم این نابسامانی کیست؟ عده‌ای، قاچاقچیان گوسفند را مقصر معرفی می‌کنند، عده‌ای ذی‌نفعان واردات را و عده‌ای مرزبانان را. اما متهم اصلی هیچ کدام از اینها نیست، بلکه سیاست‌گذاری غلط اقتصادی در سال‌های اخیر و تداوم آن در برخی حوزه‌ها ازجمله بازار گوشت را باید متهم اصلی دانست.
دقیقا تا یک سال پیش مسیر قاچاق انواع کالا از آن سوی مرزها به داخل کشور بود؛ اما به‌تدریج از ابتدای سال‌جاری جهت قاچاق معکوس شد و از داخل به آن سوی مرزها جریان یافت. در پدیده‌ای مشابه، مشاهدات نشان می‌دهد که تا یک سال پیش، مردم تمایل داشتند از آن سوی مرزها خرید کنند؛ اما از ابتدای امسال، ناگهان داستان معکوس شد و سیل افراد از کشورهای همسایه برای خرید به داخل مرزهای ایران سرازیر شد. کدام حالت درست و به صلاح نزدیک‌تر است؟ هیچ‌کدام.
قاچاق چه از آن سو و چه از این سو و هجوم برای خرید چه به آن سو و چه از آن سو، در همه حالت‌ها، نشانه عدم‌ تعادل در بازار ارز است.
اگر سیاست ارزی چهار سال قبل درست بود و نرخ ارز متناسب با تورم تعدیل می‌شد، نه‌تنها قاچاق نوع اول اتفاق نمی‌افتاد که تولید داخلی را به نابودی بکشاند، بلکه نرخ دلار نیز هم‌اکنون حداکثر هفت تا هشت هزار تومان بود نه ۱۳ هزار تومان. این اضافه‌پرش دلار که تا مرز ۱۹ هزار تومان هم رفت، نتیجه آن اهمال در سیاست ارزی و فشردن فنر ارزی به مدت چهار سال بود.
همچنین اگر سیاست ارزی در چهار سال گذشته درست بود، آنچه را که اکنون قاچاق کالا به خارج می‌نامیم با افتخار می‌توانستیم صادرات بنامیم که نه از سفره مردم بلکه از مازاد تولید داخلی صادر می‌شد. طبیعی است در آن صورت، واردات آن سال‌ها هم با دلار ارزان نمی‌توانست تولید داخلی را از سفره مردم عقب براند. آنچه چهار سال اقتصاددانان دلسوز کشور فریاد کردند و آنان که باید بشنوند، نشنیدند.
اما حال که این گونه شده است، چاره چیست؟ آقای سیاست‌گذار تصور می‌کند گوشت ارزان فقط با دلار ارزان امکان‌پذیر است. اما فراموش می‌کند که هزینه فرصت دلاری که با شعبده‌بازی حسابداری برای واردات گوشت ۴۲۰۰ تومان محاسبه می‌شود، درواقع همان ۱۳ هزار تومان است.
یعنی هر دلار برای گوشت وارداتی نه ۴۲۰۰ تومان، بلکه ۱۳ هزار تومان تمام می‌شود؛ آقای سیاست‌گذار دلارهای «سخت به دست آمده» کشور را درحالی‌که تقاضای بازار بدون پاسخ می‌ماند صرف واردات گوشت می‌کند و آقای قاچاقچی (که می‌توانست در یک اقتصاد سالم یک صادرکننده محترم باشد) با قاچاق گوسفند سعی می‌کند دلار موردنیاز بازار را تامین کند.