به گزارش سرویس سیاسی پایگاه خبری شهدای ایران؛ طی چند سال گذشته هرگاه درباره فساد توتال سؤال می‌شد، همه چیز کتمان می‌شد، آلزایمری عجیب شایع شده بود که نمی‌خواست توالی فساد‌ها توسط توتال را زنده کند. در فساد‌های رخ داده، آمریکا و فرانسه طرف رشوه‌دهنده یعنی توتال را جمعاً ۴۰۰ میلیون دلار جریمه کردند، ۶۰ میلیون دلار به چند مدیر نفتی رسید تا علاوه بر انتخاب توتال به عنوان صاحب قرارداد‌های نفتی، سقف قرارداد نیز افزایش یابد تا سود این شرکت فرانسوی از جیب مردم ایران افزایش یابد. گرچه یکی از این فساد‌ها در دوره دولت کارگزاران انجام شده‌است، اما قرارداد دیگر، در دوره اصلاحات به وقوع پیوسته است و وزارت نفت، باید به این سؤال پاسخ دهد که چه برخوردی با مفسدان کرده و چرا همچنان از توتال دفاع می‌کند؟ توتال همان شرکتی است که وزیر نفت در مراسم امضای قرارداد فاز ۱۱ با آن، به دفاع از آن پرداخت و گفت: اسلام با توتال نجات می‌یابد! این شرکت که به محض جدی‌تر شدن تحریم ایران، کشور را ترک کرد، در ایران فساد کرده‌است.

در نقد‌هایی هم که از خروج این شرکت مطرح می‌شود، رسماً جوابیه می‌دهد که باید به این شرکت حق داد و کسانی که از خروج این شرکت انتقاد می‌کنند، مشتی بی‌سواد هستند که نمی‌دانند وقتی سهام توتال در بورس آمریکا معامله می‌شود، رفتن توتال از ایران عادی است. هنوز هم وزارت نفت ازاین شرکت فاسد دفاع می‌کند و معتقد است که همه کنش‌های توتال منطقی است و ما باید با آن کنار بیاییم. وزارت نفت که طی سال‌های گذشته همواره شرکت‌های ایرانی را با ابزار توتال و عملکرد وی در فاز ۲ و ۳ پارس جنوبی زیر سؤال می‌برد، به شکلی عجیب تبدیل به مدافع تمام قد این شرکت شده‌است.

وزارت نفت چه درباره فساد توتال و چه خروج این شرکت از ایران موضع محکمی نگرفته‌است، اولی را انکار می‌کند و با دومی کنار می‌آید؛ با این توجیه که این شرکت یک شرکت بین‌المللی است و اقتضای حرفه‌ای‌گری آن ایجاب می‌کند که قرارداد فاز ۱۱ را پاره کند. با چنین رویکردی، مشخص است که هیچ اتفاق مثبتی در صنعت نفت رخ نمی‌دهد و همه‌چیز در گروی ناز چشم توتال و شرکت‌هایی است که به سادگی فساد می‌کنند و وزارت نفت هم هیچ واکنشی نشان نمی‌دهد. خوب است دستگاه قضایی با ورود به پرونده توتال، درباره فساد رخ داده در قرارداد‌های این شرکت و البته بررسی دقیق‌تر درباره فاز ۱۱ پارس جنوبی، همه چیز را آشکار کند.