آقا محسن درباره عملیات کربلای چهار حرف جدیدی نزده است. او بارها و بارها طی سالیان دراز ماجرا را روایت کرده بود. اما چرا ناگهان یک توئیت به مناسبت سالروز عملیات -که در انتخاب واژگانش دقت نشد- بهانه چنان حملات سنگین و بی‌سابقه‌ای به او می‌شود؟

 مسئله کاملا روشن است. او امروز تیر و ترکش می‌خورد چون دقیقا به میانه میدان جنگی دیگر آمده است. جنگ بر سر اصل ولایت فقیه است. لیبرال‌ها می‌گویند ولی فقیه باشد و نقشش در نظام اسلامی به پند و موعظه و نصیحت محدود شود، اما برادر محسن جایی ایستاده است که باید نظارت کند تا به سیاست‌های کلی تعیین شده از طرف ولی فقیه بی‌اعتنایی نشود. همه دعوا بر سر این است که کاری کنند تا هیئت عالی نظارت منفعل شود و به وظایف تاریخی خود عمل نکند، کما اینکه تاکنون توانسته‌اند با این دست شارلاتان‌بازی‌ها، سابقون انقلابی و بزرگان بسیاری را منفعل کرده و بلکه با خود همراه سازند.

چند روز پیش که لیبرال‌ها این جنجال را علیه او به پا کردند پیام دادم که اگر شما سر قضیه نظارت کوتاه بیایید همین لیبرال‌ها مدافع عملکرد شما در جبهه هم می‌شوند. پاسخش محکم و راسخ بود: "مگر گردنم را بزنند که کوتاه بیایم".

آقا محسن! امروز شما در تنگه احد زمانه ایستاده‌اید. میدان جنگ است و پیروزی، جانفشانی می‌خواهد؛ و البته که گذشتن از آبرو، از تقدیم جان سخت‌تر است.

فَاستَقِم کَما اُمِرت که ان‌شاءاللّه حزب اللّه پیروز این میدان نیز خواهد بود. هُو الّذی اَیَّدَکَ بِنَصرِه و بِالمُؤمنین