به گزارش شهدای ایران؛ علی علیزاده در واکنش به رفتار عجیب و برخورد ناشایست نماینده مردم سراوان در مجلس شورای اسلامی با کارمند گمرک ، در اینستاگرام خود نوشت:
این فیلم را در چند ساعت گذشته بارها برایم فرستادند. محمد باسط درازهی، نماینده سراوان، یکی از شهرهای سیستان و بلوچستان، از یک کارمند [احتمالا گمرک] توقعی دارد. کارمند به درازهی میگوید ما از شما دستور نمیگیریم. و درازهی، نماینده سراوان به این کارمند هتاکی میکند. در این هنگام یکی دیگر از ارباب رجوع‌های بانک وقتی میفهمد فرد هتاک نماینده مجلس است او را بدون حتی لحظه‌ای مکث و تردید به شکلی تحقیر آمیز بیرون میکند.
این فیلم را در این چند ساعت بارها برایم فرستاده‌اند که یعنی تحویل بگیر این انقلابی که از آن دفاع میکنی را. و من میگویم این فیلم دقیقا همان چیزی است که میشود در چهل سالگی انقلاب دست گرفت و به آن افتخار کرد.
من میگویم این صحنه، صحنه عجیب باشکوهی است. صحنه‌ای که یک کارمند عادی مقابل نماینده مجلس می‌ایستد و به او «نه» میگوید و یک شهروند عادی و معمولی یقه نماینده را میگیرد و به خاطر هتاکی با اردنگ بیرونش می‌اندازد.این صحنه، و این جسارت این شهروندان معمولی و عادی محصول مستقیم تبدیل انسان ایرانی از «رعیت قدرت» است به «شهروند صاحب حق» که ظلم و توهین را نمیپذیرد و سر خود را مقابل قدرتمندان کج نمیکنند.
این فیلم را در چند ساعت گذشته بارها برایم فرستادند. محمد باسط درازهی، نماینده سراوان، یکی از شهرهای سیستان و بلوچستان، از یک کارمند [احتمالا گمرک] توقعی دارد. کارمند به درازهی میگوید ما از شما دستور نمیگیریم. و درازهی، نماینده سراوان به این کارمند هتاکی میکند. در این هنگام یکی دیگر از ارباب رجوع‌های بانک وقتی میفهمد فرد هتاک نماینده مجلس است او را بدون حتی لحظه‌ای مکث و تردید به شکلی تحقیر آمیز بیرون میکند.
این فیلم را در این چند ساعت بارها برایم فرستاده‌اند که یعنی تحویل بگیر این انقلابی که از آن دفاع میکنی را. و من میگویم این فیلم دقیقا همان چیزی است که میشود در چهل سالگی انقلاب دست گرفت و به آن افتخار کرد.
من میگویم این صحنه، صحنه عجیب باشکوهی است. صحنه‌ای که یک کارمند عادی مقابل نماینده مجلس می‌ایستد و به او «نه» میگوید و یک شهروند عادی و معمولی یقه نماینده را میگیرد و به خاطر هتاکی با اردنگ بیرونش می‌اندازد.این صحنه، و این جسارت این شهروندان معمولی و عادی محصول مستقیم تبدیل انسان ایرانی از «رعیت قدرت» است به «شهروند صاحب حق» که ظلم و توهین را نمیپذیرد و سر خود را مقابل قدرتمندان کج نمیکنند.
چهل سال پیش چه کسی چنین صحنه‌ای را حتی به خواب میدید؟ چهل سال پیش و در خفت بار ترین دوره چندهزار ساله تاریخ ایران، یعنی دوره پهلوی ، چه کسی جرات داشت حتی چنین برخوردی با یک نماینده مجلس فرمایشی «اعلیحضرت محصول کودتا» را تخیل کند؟
امروز، در حالیکه باید برای اصلاح وضعیت بجنگیم، نباید تصویر کلی تر و چارچوب بزرگتر را فراموش کنیم. این مسیر بلند تاریخی را. وگرنه مشکلات در هر جامعه‌ای فراوان است. قدرت هم همیشه سعی در بازتولید و خود دارد. اما انقلاب اسلامی انسان ایرانی را چنان از بیخ و بن عوض کرد که آزادی و آزادگی و قدرت-ستیزی، بخشی از دی.ان.ای و ژن این انسان شد.
بار دیگر که رسانه استعماری بی‌بی‌سی و یا رسانه منوتو که هنوز عزادار دیکتاتوری پهلوی است و یا رسانه‌های ادمکشان وهابی سعودی مثل ایران اینترنشنال فیلمهای این چنینی، یا اعتصابهای کارگران و تجمعات اعتراضی را خارج ازچارچوب نشان میدهند، هم زمان که در کنار معترضان می‌ایستید و از مظلومان دفاع میکنید، این تصویر کلی و بزرگتر را هم به یاد بیاورید: اینکه این توان اعتراض و بلند سخن گفتن و حق خواهی بدون لکنت، خودش محصول مستقیم انقلاب و خمینی و هشت سال دفاع و دویست هزار شهید است. محصول مسیری چهل ساله که باید با گردنی افراشته ایستاد و به آن افتخار کرد.
امروز، در حالیکه باید برای اصلاح وضعیت بجنگیم، نباید تصویر کلی تر و چارچوب بزرگتر را فراموش کنیم. این مسیر بلند تاریخی را. وگرنه مشکلات در هر جامعه‌ای فراوان است. قدرت هم همیشه سعی در بازتولید و خود دارد. اما انقلاب اسلامی انسان ایرانی را چنان از بیخ و بن عوض کرد که آزادی و آزادگی و قدرت-ستیزی، بخشی از دی.ان.ای و ژن این انسان شد.
بار دیگر که رسانه استعماری بی‌بی‌سی و یا رسانه منوتو که هنوز عزادار دیکتاتوری پهلوی است و یا رسانه‌های ادمکشان وهابی سعودی مثل ایران اینترنشنال فیلمهای این چنینی، یا اعتصابهای کارگران و تجمعات اعتراضی را خارج ازچارچوب نشان میدهند، هم زمان که در کنار معترضان می‌ایستید و از مظلومان دفاع میکنید، این تصویر کلی و بزرگتر را هم به یاد بیاورید: اینکه این توان اعتراض و بلند سخن گفتن و حق خواهی بدون لکنت، خودش محصول مستقیم انقلاب و خمینی و هشت سال دفاع و دویست هزار شهید است. محصول مسیری چهل ساله که باید با گردنی افراشته ایستاد و به آن افتخار کرد.
