به گزارش شهدای ایران به نقل از دانشجو،  اکنون حدود ۱۵ روز است که کارگران کارخانه نیشکر هفت تپه در اعتراض به نحوه مدیریت این کارخانه و عدم پرداخت حقوقشان دست به اعتراض زده اند.

 
با وجود اینکه روزگاری از کارخانه نیشکر هفت تپه به عنوان قدیمی‌ترین تولیدکننده شکر ایران نام برده می‌شد و در سطح بین المللی از رسمیت برخوردار بود. امروز کارگران این کارخانه در اعتراض به پرداخت معوقاتشان در خیابان‌های اهواز فریاد گرسنگی و بی پولی سر می‌زنند.

متاسفانه با وجود گذشت چندین روز از این اعتراضات گسترده، هنوز پاسخی روشن و صریح از سوی مسئولان ذیربط و ذی نفع به این کارگران معترض داده نشده و حتی صدای آن‌ها به درستی در رسانه‌های داخلی منعکس نشده؛ در حالی که صدای کارگران هفت تپه گوش فلک را کر کرده و نسبت به وضعیت نابسامان معیشتی کنونی خود معترض هستند.

خبر‌ها حاکی از آن است که روز یکشنبه ۲۷ آبان ماه، نماینده کارگران کارخانه نیشکر هفت تپه، به جرم دادخواهی و اعتراض به نحوه پرداخت حقوق‌های معوقشان بازداشت شده و علاوه بر آن چند نفر از کارگران معترض این کارخانه توسط نیروی انتظامی استان مورد ضرب و شتم قرار گرفتند. آنچه که مسلم است کارگران نیشکر هفت تپه به شکلی مسالمت آمیز به بیان خواسته‌های خود پرداختند و بهتر است مسئولان بجای برخورد‌های این چنینی با کارگران، به مطالباتشان رسیدگی کنند.

البته برای چندمین بار است که کارگران کارخانه نیشکر هفت تپه در مقابل فرمانداری اهواز تجمع می‌کنند و حتی دیروز برای آزادسازی کارگر زندانی هفت تپه در مقابل دادگاه شوش دست به اعتراض زدند؛ اما متاسفانه هنوز هیچ مسئولی پاسخگوی مطالبات آنان نبوده و امیدواریم هر چه سریعتر چاره‌ای برای رفع این مشکل اندیشیده شود.

کارگر اسبق کارخانه نیشکر هفت تپه؛ بار‌ها از نزدیک شاهد اعتصابات کارگری بودم
در همین راستا با یکی از کارگران سابق کارخانه نیشکر هفت تپه که فعال دانشجویی نیز بوده به گفتگو پرداختیم تا به بیان برخی از مطالبات این کارگران معترض بپردازد. حسین نصیری پور در این باره می‌گوید: در طول یک سال و چند ماهی که در نیشکر هفت تپه فعالیت داشتم، بار‌ها از نزدیک شاهد اعتصابات کارگری بودم. اعتصاباتی که اوج و شدتش پس از به اصطلاح خصوصی سازی کارخانه بود.

وی می‌افزاید: عقل حکم می کند سرمایه داری که سهام شرکت را می خرد، نگران تولید و سود آن باشد و این دقیقا خلاف رویه ایست که امید اسدبیگ، سهام دار اصلی شرکت پیش گرفته بود. زمانی که اولین اعتصابات را از نزدیک شاهد بودم، کارگران می گفتند که اسدبیگ یکی از نزدیکان فامیلی رئیس جمهور است، خود او هم همان یک باری که به زور و اجبار استاندار خوزستان پایش به شرکت باز شد، با افتخار به سرمایه خانوادگی و مدیریت خانوادگیشان بر شرکت تاکید کرد؛ در نهایت اینکه همه چیز بیشتر از خصوصی بودن، بر خصولتی بودن دلالت دارد.

حقوق کارگران را در دوسال گذشته بدون اعتصاب نداده اند
این پرسنل اسبق کارخانه نیشکر هفت تپه با تاکید بر اینکه این کارخانه از بی نظمی، چپاول اموال توسط مدیران و سیستم اداری و صنعتی فرسوده رنج میبرد، می‌گوید: هنوز بسیاری از کارگران این شرکت طبق قوانینی شبیه قوانین دوران برده داری و صددرصد خلاف قانون کار، برای این شرکت کار میکنند. دو کارخانه تولید رب گوجه و تولید زغال به همراه کارخانه بیواتانول بیش از ۴ سال است که بدون پیشرفت، اسباب کاغذبازی برای وام‌های کلانی شده اند که سهامداران شرکت از بانک‌ها دریافت کرده اند.

وی یادآور می‌شود: سهامداران شرکت، میلیارد‌ها تومان وام از چندین بانک کشور دریافت کرده اند، حقوق کارگران را در دوسال گذشته بدون اعتصاب نداده اند و هنوز هم آخرین حقوق دریافتی کارگران، حقوق تیرماه است. در تمام اعتصابات دو سال اخیر، استاندار و فرماندار بار‌ها قول دادند که حقوق‌ها به روز شود، قرارداد‌های استعماری کارفرما قانونی تنظیم شوند و هربار به همین وعده‌ها کارگران به کار خود بازگشتند. امروز بیش از ٢۰ روز است که سهامدار اصلی شرکت از کشور گریخته، مدیرعامل منصوبش ادعا میکند که حساب شرکت خالیست و کارگران هم گرسنه هستند.

غصه همکاران گذشته ام گلویم را فشار می‌دهد
مسئول اسبق بسیج دانشجویی دانشگاه صنعت نفت آبادان تاکید می‌کند: غصه همکاران گذشته ام گلویم را فشار می‌دهد. شاید هیچ کس فکرش را هم نمی کرد که روزی وضعیت پرسنل این کارخانه به جایی برسد که با سرافکندگی، کاغذ به دست بگیرند و بنویسند: ما گرسنه ایم. هیچ کس نمی تواند درک کند که چگونه است حال کارگری که حقوق بخور نمیرش را هم نمی دهند و وقتی به نانوایی میرود، تابلوی بزرگی را میبیند که صاحب نانوایی نوشته است: از دادن نسیه به پرسنل هفت تپه معذوریم و هیچ کس باور نمی کند بازاریان هم از نسیه به کارگران هفت تپه خسته شده اند.

وی می‌گوید: هیچ وقت یادم نمیرود زمانی که هنوز مشغول به کار در نیشکر هفت تپه بودم، کارگری می گفت: شب قبل به خاطر بی پولی و گرسنگیِ بچه شیرخواره اش، از داروخانه چند قوطی شیرخشک دزدیده است. نمیدانستم چگونه دردش را هضم کنم. هفت تپه اینگونه است و همزمان صداو سیما از هفت نسل آن طرفتر جمال خاشقچی می گوید، فلان مسئول از توانایی سیر کردن گرسنگان آمریکا صحبت می کند و دیگری هم هنوز در خماری رد شدن چند نفر خانم از گیت ورزشگاه آزادیست. نه اینکه مسئله ی خاشقچی و عربستان مهم نباشد، که هست و نه اینکه جواب آمریکایی‌ها را ندهیم، که باید بدهیم، اما این‌ها همه هست، ولی هفت تپه و گروه فولاد و الی ماشالله کارگران کارخانه‌های دیگر نیست؟
 


صدای کارگران هفت تپه گوش فلک را کر کرده است
نصیری پور خاطرنشان می‌کند: سه سال است که با سازوکاری نامعلوم، این شرکت را به اصطلاح و به ظاهر داده اند به بخش خصوصی، آن هم به سهام داری که یک سرش ترکیه است، یک سرش در چین. همه مانده اند که چه سر و سری در پشت پرده هست که نزدیک به دوسال است هرماه در این شرکت اعتصاب می شود، آخرین حقوقی که کارگرش دریافت کرده، حقوق تیرماه بوده، ولی همچنان نماینده شوش، فرماندار و استاندار خوزستان اراد‌های برای مقابله با سهامدار هفت تپه ندارند.

وی اضافه می‌کند: با این حال، شب گذشته رییس سازمان خصوصی سازی با وجود تمام مشکلات هفت تپه که گوش فلک را کر کرده است و با وجود اذعان سخنگوی قوه قضائیه مبنی بر فراری بودن سهام دار شرکت، به جای توبیخ وی و سلب مالکیت باز هم برای مهلت دهی به وی دلیل میتراشند.
 
پیگیر حل مشکلات کارگران نیشکر هفت تپه هستیم
در ادامه به گفتگو با مهدی طرفی، مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه شهید چمران اهواز پرداختیم و وی با بیان اینکه بسیج دانشجویی این دانشگاه پیگیر حل مشکلات کارگران کارخانه نیشکر هفت تپه خواهد بود، می‌گوید: روند واگذاری کارخانه نیشکر هفت تپه به بخش خصوصی به نحوی بوده که مشخص نیست چه زد و بندی در رویه واگذاری آن وجود داشته که سبب بروز چنین فضایی در این کارخانه شده است.

وی می‌افزاید: کارخانه ای که زمانی قطب شکر ایران بود و کلی اعتبار در سطح بین المللی داشت، الان با چنین وضع فجیعی مواجه شده که حاصل سال‌ها فعالیت آن، اعتراضات کارگران نسبت به پرداخت معوقات خود و نوع مدیریت آن است. البته نماینده مردم شوش نسبت به این اتفاق واکنش نشان داده و در مصاحبه‌های خود اعلام کرده که پیگیر رفع مشکلات کارخانه نیشکر هفت تپه و کارگران آن است و تا پایان هفته مطالبات کارگران شرکت نیشکر هفت تپه پرداخت میشود.
 


هنگام بروز چنین مسائلی در جامعه، رسانه ملی حضور ندارد
طرفی ادامه می‌دهد: بهتر است مشکلات کارگران کارخانه نیشکر هفت تپه و خود این کارخانه به صورت ریش‌های حل شوند. اولین درخواستی که ما از مسئولین ذیربط داریم این است که با عاملین بروز چنین مشکلاتی در این کارخانه برخورد قاطع شود. عاملین این اتفاق صرفا آن مدیرعامل یا مالکی نیست که به گفته سخنگوی قوه قضاییه: مدیرعامل فراری است و داخل ایران نیست! عامل اصلی کسی است که این کارخانه را به این افراد واگذار کرده و باید پاسخگوی این باشد که تحت چه عنوانی این کارخانه به این افراد واگذار شده و کارگران آن را در چنین وضعیتی قرار داده که چندین ماه است حقوقی دریافت نکرده اند.

وی اضافه می‌کند: نکته بعدی این است که باید برخورد با عاملان اصلی چنین اتفاقی در کارخانه نیشکر هفت تپه را رسان‌های کنند و اگر قرار است برخوردی با آنان صورت گیرد، شفاف سازی‌های مربوط به آن انجام شود و رسانه ملی پای کار مردم باشد. در حالی که در امروز می بینیم که هنگام بروز چنین مسائلی در جامعه، رسانه ملی حضور ندارد و مشکلات مردم رسان‌های نمیشوند.

مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه شهید چمران اهواز اظهار می‌دارد: بسیج دانشجویی دانشگاه شهید چمران اهواز به عنوان یک نهاد و جنبش دانشجویی پیگیر حل مشکلات کارگران کارخانه نیشکر هفت تپه خواهد بود و تمام تلاش خود را به کار میگیرد تا معوقات آنان پرداخت و مشکلات کارخانه مرتفع شوند. در همین راستا هفته آینده جلس‌های با حضور مسئولان استانی و نماینده کارگران معترض و برخی اساتید صاحب نظر دانشگاه برگزار میکنیم منتهی هنوز برگزاری این جلسه قطعی نشده، در پی آن هستیم تا این مشکل به صورت ریش‌های حل شود.

مسئول رسانه بسیج دانشجویی استان خوزستان؛ داستان کشت و صنعت نیشکر هفت تپه، واضح و مشخص است
در ادامه محمد شهباز، مسئول رسانه بسیج دانشجویی استان خوزستان درباره این اعتراضات می‌گوید: ماجرای کشت و صنعت هفت تپه در این چند سال اخیر اولین بحران کارگری استان مظلوم خوزستان نبوده، اما باید پرسید که آیا اراده‌ای وجود دارد تا آخرینش باشد؟

وی می‌افزاید: داستان کشت و صنعت نیشکر هفت تپه، واضح و مشخص است و نباید پیچیده اش کنیم. بی تدبیری و در نظر نگرفتن ذی نفعان واقعی شرکت یعنی چند هزار کارگر و بازی‌های سیاسی بی حاصل و متاسفانه بی پایان مسئولین بی فکر نتیجه اش می‌شود: فشار اقتصادی و روحی روانی بر چند هزار خانواده و حاصلش در آینده‌ای نزدیک آسیب‌های اجتماعی فراوانی خواهد بود که کمترینش طلاق و بزهکاری است. باید از مسئولین پرسید که چرا به جای ستاد بحران آسیب اجتماعی در آینده، ستاد بحران معیشت کارگران استان خوزستان را امروز تشکیل نمی‌دهید؟

مسئول رسانه بسیج دانشجویی استان خوزستان تاکید می‌کند: وضعیت کارگران ما نزدیک به بحران است، زودتر به دادشان برسید. چرا برای یکبار هم که شده جور بی تدبیری مدیران اقتصادی را دولتمردان گردن نمی‌گیرند؟ به بهانه خصوصی سازی شانه خالی کردن و بار را بر دوش ضعیف‌ترین قشر جامعه یعنی کارگران قرار دادن نه اخلاقی است و نه عقلانی.