بعضی از روشنفکران داخلی و سلبریتی‌ها، آن گونه در جهالت مدرن غرق شده‌اند که حتی نمی‌دانند اگر حب‌الحسین(ع) نباشد حب‌الایرانی هم نخواهد بود.
شهدای ایران:تا پیش از آغاز راهپیمایی عظیم اربعین حسینی، موج گسترده‌ای از تبلیغات علیه دو ملت ایران و عراق توسط رسانه‌های بیگانه خارجی و بعضا داخلی، به‌راه افتاده بود.
تقریبا همه مبلغان و دغدغه‌مندان جبهه انقلاب، نگران این مسأله بودند که مبادا اختلاف و مسأله‌ای در مسیر راهپیمایی اربعین ایجاد شود.
من نیز به عنوان یک خبرنگار، خود را برای این مسأله و راه‌های احتمالی جلوگیری از بروز تفرقه در بین مسیر، آماده کرده بودم.
اما به لطف خدا، اهل‌بیت(ع) و علی‌الخصوص حب‌الحسین(ع)، هیچ نزاع و جدلی بین ایرانی و عراقی مشاهده نکردم.
تا چشم کار می کرد فقط شور حسینی بود و خدمت مخلصانه به زوارالحسین....
تقریبا به عمود ۵۰۰ رسیده بودیم که چشمم به جمعی از برادران ایرانی و عراقی افتاد.
همه گردهم جمع شده بودند و با صدای بلند نوحه می خواندند. چند دقیقه‌ای کنار آنها ایستادم.
ابتدا برادران عراقی نوحه حماسی خوانده و ایرانیان یزله(پایکوبی) کردند و سپس ایرانیان مداحی کرده و عراقی ها به سینه کوبیدند.
پس از گذشت چند دقیقه نوبت به عکس یادگاری رسید. همه دست در دست یکدیگر گذاشته و یکصدا فریاد لبیک یا حسین(ع) سر دادند.
با خود گفتم عجب صحنه ای! حب الحسین چه می کند با دلها و قلوب مومنین.....
به سراغ یکی از برادران نظامی عراقی رفتم. عبدالخالق ابوحنه. به زبان فارسی مسلط بود.
از او پرسیدم چه شد که فارسی یاد گرفتی؟ گفت؛ اینجا عراق است. کشوری که هر سال جمعیت زیادی از برادران و خواهران ایرانی به کشورم می‌آیند. من می دانم که ایرانی‌ها چه خدمت بزرگی به کشورم کرده‌اند؛ پاک سازی داعشی‌ها....
نه تنها ما که همه کشورهای منطقه، خود را مدیون مجاهدین ایرانی می دانیم؛ به همین دلیل پذیرایی از آنها حتی پیش از آن که زوارالحسین(ع) باشند، بر ما واجب است.
با خود گفتم عجب معرفتی! عجب بصیرتی.....
از او پرسیدم شایعات اخیر را شنیده‌ای! شنیده‌ای چه حرفایی پشت سر کشور ما و شما زده‌اند!؟
لبخندی زد و گفت؛ نعم. زیاد شنیده‌ام. حتی بیشتر از شما.....
اینجا از چندماه پیش شبهه‌ها و حرف‌های تفرقه آمیز را می زدند؛ لعنة‌الله علی المنافقین
الشرق‌الاوسط، بی‌بی‌سی و..... همه رسانه‌های معاند به هر طریقی می خواستند ایرانی‌ها را در نظر ما بدبین کنند، اما واقعیتش را بخواهید من از دو چیز ایرانی‌ها بسیار خوشم می‌آید؛ اول اینکه چشم مردانشان پاک است. به ناموس عراقی و هیچ زائری نگاه نمی‌کنند و دوم اینکه؛ زنان و دختران ایرانی بسیار پاک دامن و محجبه هستند.
من شایعات را شنیده، اما بحمدلله برادران ایرانی و عراقی در یک خط هستند؛ در خط اباعبدالله الحسین(ع) و معصومین...
بعد از اینکه از ابوحنه خداحافظی کردم، چند دقیقه‌ای به فکر فرو رفتم.
به این فکر می کردم که چطور می شود یک افسر نظامی عراق این چنین بصیرت داشته باشد، اما بعضی از روشنفکران و سلبریتی‌های تحصیل کرده داخلی، آن گونه در جهالت مدرن غرق شده‌اند که حتی نمی‌دانند اگر حب‌الحسین(ع) نباشد حب‌الایرانی هم نخواهد بود.
والعاقبه للمتقین
