پهنای صورت خیس از اشک و رنگ رخسارشان تغییر کرده بود.
به گزارش شهدای ایران، پسر بزرگم از خانم دکتر مهین ت. استاد و صاحب نظر در هنر نقل می کرد هنگامی که امام به پاریس هجرت کرده بودند، این خانم به پاریس رفته بود و در بیت امام خدمت می کرد. وقتی مرتب اخبار وحشتناک هفده شهریور تهران را به امام می دادند که چه کرده اند و چقدر کشته شده اند امام عکس العملی که نشانه هیجان ایشان باشد نشان نمی دادند و هیچ تغییری در قیافه شان دیده نمی شد. حتی وقتی خود این خانم می گریستند امام او را دلداری می دادند و می گفتند: چرا گریه می کنی؟ صبر داشته باش.
چند روز بعد در یکی از مجالس امام، شخصی برخاست و شروع به ذکر مصیبت کرد. همین که این فرد گفت: «السلام علیک یا ابا عبدالله» فورا رنگ صورت امام تغییر کرد. امام به پهنای صورتشان اشک می ریختند.
*برشی از کتاب پا به پای آفتاب؛ خاطره ای نقل شده از مرحوم حجت الاسلام و المسلمین علی دوانی.
