آن روزها نام و نان بهایی نداشت و آنچه میدان دار بود، قیام بود و عروج. آن روزها ماندن بی معنا بود و مردن در بستر، ننگی بزرگ؛ شهادت، شاهراهی به وسعت افق داشت و فاصله خاک تا افلاک و کویر تا بهشت، یک میدان مین بود. خاکریزها، بوی بهشتِ مردانی را گرفته بود که سر به سر، تن به مرگ می سپردند تا مبادا وجبی از کیان دین و وطن، به دست کفتاران حریص و متجاوز بیفتد؛ چرا که «دفاع مقدس» رساترین واژه در قاموس ایستادگی این ملّت قهرمان است. مردان این دیار در هفت شهر عشق، هشت بهار، آزادگی را پیمودند و حماسه آفریدند. هشت سال دفاع مقدس! آزمونی بزرگ برای اثبات قدرت ایمان، حقانیت، پایداری، مقاومت و حماسه آفرینی‎ و سلحشوری‎ بهترین و دلاورترین فرزندان این آب و خاک است.