امام خمینی (ره) درباره سیاسی بودن مسائل اسلام و فلسفه عزاداری برای سیدالشهدا مطالبی را بیان داشته‌اند.
شهدای ایران:حضرت امام خمینی (ره) صبح روز 14 آبان 1359 در جمع واعظان و خطیبان مذهبی در حسینیه جماران پیرامون مأموریت رضاخان در دین زدایی و سیاسی بودن احکام اسلام مطالبی را ایراد کردند.
ارتش عراق که در 31 شهریور 1359 حمله گسترده‌ای را علیه ایران آغاز کرده بود، بر اثر عوامل چندی موفق شد نواحی زیادی از خاک کشور ما را به تصرف خود درآورد. در این زمان در ایران آمادگی لازم برای مقابله با نیروهای متجاوز بعثی وجود نداشت و مقاومت‌ها و عملیات اندک علیه آنها هم با شکست مواجه می‌شد که تصرف خرمشهر و حصر آبادان توسط نیروهای عراق از آن گونه به شمار می‌رود. اما رهبری داهیانه حضرت امام که تکیه‌گاهش خدا و مردم خداجو بودند، به تدریج زمینه پیروزی در اردوگاه خودی و شکست در جبهه دشمن را فراهم آورد، نمونه آن فرمان شکست حصر آبادان است که در ضمن امیدآفرینی و بخشیدن روحیه تهاجمی باعث از بین رفتن حصر آبادان و زمینه‌ساز پیروزی‌های بعدی سپاهیان اسلام شد. ایشان در همین سخنرانی فرمودند:
«من منتظرم که این حصر آبادان از بین برود. و [هشدار] می‌دهم به پاسداران، قوای انتظامی و فرماندهان قوای انتظامی که باید این حصر شکسته شود؛ مسامحه نشود در آن، حتماً باید شکسته بشود. فکر این نباشند که ما اگر اینها هم آمدند، بیرونشان می‌کنیم. اگر اینها آمدند، خسارات بر ما وارد می‌کنند. نگذارند اینها بیایند در آبادان وارد بشوند. از خرمشهر اینها را بیرون بکنند. حال تهاجمی بگیرند.»
امام در بخش دیگری از سخنانشان درباره سیاسی بودن مسائل اسلام و فلسفه عزاداری برای سید الشهدا بیان داشتند:
در آن وقت، یکی از حرفها که هی رایج بود، می‌گفتند: «ملتِ گریه»؛ برای اینکه مجالس روضه را از دستشان بگیرند. اینکه همه مجالس روضه را آن وقت تعطیل کردند، آن هم به دست کسی که خودش در مجالس روضه می‌رفت و آن بازیها را در می‌آورد، قضیه مجلس روضه بود یا از مجلس روضه آنها یک چیز دیگر می‌فهمیدند و آن را می‌خواستند از بین ببرند؟ قضیه عمامه و کلاه بود یا از عمامه یک چیز دیگری آنها می‌فهمیدند و روی آن میزان عمامه را با آن مخالفت می‌کردند؟ آنها فهمیده بودند که از این عمامه یک کاری می‌آید که نمی‌گذارد اینها این را که می‌خواهند، عمل کنند و از این مجالس عزاداری یک کاری می‌آید که نمی‌گذارد اینها کارشان را انجام بدهند.
وقتی یک ملت در ماه محرم، سرتاسر یک مملکت، یک مطلب را می‌گویند، شما انگیزه این گریه و این اجتماع در مجالس روضه را خیال نکنید که فقط این است که ما گریه کنیم برای سیدالشهدا. نه سیدالشهدا احتیاج به این گریه ها دارد و نه این گریه ها خودش- فی نفسه- کاری از آن می‌آید، لکن این مجلسها مردم را همچو مجتمع می‌کنند و یک وجهه می‌دهند، سی میلیون، سی و پنج میلیون جمعیت در دو ماه محرّم و خصوصاً دهه عاشورا، یک وجهه، طرف یک راه می‌روند. اینها را در این ماه محرّم، خطبا و علما در سرتاسر کشور می‌توانند بسیج کنند برای یک مسئله. این جنبه سیاسی این مجالس بالاتر از همه جنبه های دیگری که هست. بیخود بعضی از ائمه ما نمی‌فرمایند که برای من در منابر روضه بخوانند. بیخود نمی‌گویند ائمه ما به اینکه هر کس که بگرید، بگریاند یا صورت گریه، گریه کردن به خودش [بگیرد] اجرش فلان فلان است. مسئله، مسئله گریه نیست. مسئله، مسئله تباکی نیست. مسئله، مسئله سیاسی است که ائمه ما با همان دید الهی که داشتند، می‌خواستند که این ملتها را با هم بسیج کنند و یکپارچه کنند از راههای مختلف. اینها را یکپارچه کنند تا آسیب پذیر نباشند.
https://www.youtube.com/watch?v=Mcd6QN7YbBY
و نوحه خوانی دختران هندی
www.youtube.com/watch?v=YTObxZRylM8
آوازخوانی خواننده کشف حجاب کرده ماه بانو در تاسوعا و عاشورای امسال و انتشار تملق آمیز ساز سهراب پورناظری و آواز همایون شجریان و نوازندگی پرویز مشکاتیان از مخالفان حجاب برتر!!!!!
www.instagram.com/p/Bn248iin3QY
مانتوی سفید، یک روسری سبز و شال انگوری در مقابل یک حجم سیاه : توطئه پنهان در حمایت مشکاتیان از میر حسین
«پرویز مشکاتیان» موسیقیدان و آهنگساز برجسته موسیقی ایران نیز در نامه‌ای جداگانه حمایت خود را از نامزدی «میرحسین موسوی» اعلام کرد. لینکلن در نظریه دموکراسی می‌گوید: فرض بر این است که انسان حیوان ناطق (عاقل و متفکر) است ولی انسان حیوانی عاطفی است و فقط گهگاه عاقل و متفکر است. ما خیال کردیم قدرت در عدد است و گرفتار میان مایگی شده‌ایم. هرچه عده رای دهندگان بیشتر باشد، برگزیده آنها از حیث کیفیت و صفت، عادی‌تر و معمولی‌تر خواهد بود.
چون بیشتر مردم (عوام) از بزرگان خود بزرگی و دوراندیشی نمی‌خواهند، بلکه دهانی گشاد برای پرگویی و نانی بخور و نمیر می‌خواهند. در فضای کنونی میهنم معتقدم که یک سری هستند که به هر حال رای می‌دهند و جماعتی وجود دارد که به هر حال رای نمی‌دهند. روی سخن من با آن عده از مردم است که دل در گرو دموکراسی دارند و برای آبادی و آزادی دریافتهاند بی‌دغدغه نیستند و به صرافت نیز دریافتهاند که رهایی یک شب اگر هم به دست آید زود از دست خواهد رفت. البته نه به این کندی که گاه شگفتم می‌زند که ما چگونه از عصر حجر تاکنون به در آمده‌ایم. به گفته خودم در چکامه ققنوس از تک بوته‌های آزادی برای ققنوس آشیانه می‌سازند و اما آنچه‌هایی که آنها را از شور و شوق اندکی واپس می‌زند یکی همین نظارت استصوابی است که مانع از آن است که مقوله‌ای به نام شایسته‌سالاری یا فرهیخته‌انگاری به منصه ظهور بنشیند.
امیدمندیم در سال‌های نه چندان دور به این فضیلت برسیم که چیزی به نام منافع ملی می‌بایست ارجح و افضل تعلقات و خواسته‌های شخصی مدنظر قرار گیرد. واضح است که رئیس‌جمهور به عنوان راس قوه مجریه نگاهبان اجرای مفاد قانون اساسی کشور است. متاسفانه قانون اساسی اکنون خود مانعی است برای اجرای برنامه‌های کلان مدیریتی و منافع جمعی و ارتقا و اتصال به حلقه‌های پرش علمی و عملی و تکنولوژی جهانی؛ از این رو انتظار داریم رئیس‌جمهور در وقت مقتضی تقاضای بازنگری به قانون اساسی را از قوه مقننه داشته باشد. هوش زیادی نمی‌خواهد که یک ایرانی عاشق و فرهیخته تفاوت فاحش درایت و کفایت آقای موسوی را با دیگر نامزدهای ریاست جمهوری دریافته باشد. گرچه در زمینه و بدنه مدیریتی، آقای کروبی انتخابی قابل تامل دارد و در بدنه مشاورتی، آقای رضایی کفه اندیشه‌وری را پیشنهاد داده‌اند.
من آرزویم این است که اگر آقای موسوی (همکارم در دانشکده هنرهای زیبا) بر مسند سیاسی میهنم جای زد، از این دو نکته غافل نماند و نپندارد که اگر کسی در کمپ رقیب پا زد، فردا در پیکره نوین سیاسی جایی نمی‌تواند داشته باشد. نکته آخر اینکه دوست‌تر داشتم، خواهر عزیزم خانم رهنورد و بانوی نخست ایران با یک مانتوی سفید، یک روسری سبز و شال انگوری در صحنه آمد و شد با مردم حضور یابد. چون به گفته دانشجویان دانشکده هنرهای زیبا یکی دو بار تصاویری از دیگر نامزدها با خانم‌هایشان در تلویزیون دیده‌اند که اگر در جای دیگری آنها را ببینند مطلقا نمی‌شناسند؛ چون به جز یک حجم سیاه چیز دیگری قابل رویت نبوده است.
چگونه در این کشور ایزدی
برومند گردد نهال بدیع
به مشت گران یابد از ما جواب
هر آن کس که خواهد این ملک خراب
چه خوش گفت استاد دانای توس
که در ملک شعر و ادب کوفت کوس
چو ایران نباشد تن من مباد
چنین دارم از موبد پاک یاد