حاج آقا مصطفی شهید شده بود و هر کار می کردند نمی توانستند امام را وادار به گریه کنند تا اینکه...
شهدای ایران: در خاطرات مرحوم حجت الاسلام دوانی آمده است: مرحوم حجت الاسلام آقای کوثری که سال ها در قم روضه خوان خاص امام بود، نقل می کرد: پس از شهادت مرحوم حاج آقا مصطفی وارد نجف شدم، رفقا گفتند خوب به موقع آمدی امام را دریاب که هر چه ما کردیم در مصیبت حاج آقا مصطفی گریه کند از عهده برنیامدیم، مگر تو کاری بکنی.
خدمت امام عرض کردم: اجازه می دهید ذکر مصیبتی بکنم؟ اجازه فرمودند. هر چه نام مرحوم آقا مصطفی را بردم تا با آهنگ حزین امام را منقلب کنم که در عزای پسر اشک بریزند ولی امام تغییر حالی پیدا نکردند و همچنان ساکت و آرام بودند. ولی همین که نام حضرت علی اکبر(ع) را بردم هنگامه شد. امام چنان گریستند که قابل وصف نیست...
