سرویس فرهنگی شهدای ایران: حاج صادق آهنگران می گوید:بعد از پذیرش قطعنامه در سال 67، من در مصلّی اهواز مشغول خواندن نوحه حضرت قاسم بودم. در همین هنگام، مقام معظّم رهبری با لباس سپاه وارد شدند. جمعیّت حاضر در مصلّی با دیدن ایشان که در آن زمان رئیس جمهور بودند، با شور و عشق، به طرف معظّم له رفتد. بنده هم برنامه را به احترام آقا، قطع کردم.

آیة الله خامنه ای بلافاصله روی پلّه های منبر ایستادند و مشغول سینه زنی شدند و فرمودند : مراسم را ادامه دهید! به برکت حضور آقا، آن روز مجلس حسابی گرم شد.
فردای آن روز، مدّاحان در پادگان گلف، جلسه ای را در خدمت مقام معظّم رهبری بودند. معظّم له در آن نشست، از نوحه دیروز من-که آقای معلّمی آن را سروده بود-تجلیل کردند. سپس یکی از برادران به سبک محلّی دزفولی، نوحه ای را خواند. آیة الله خامنه ای رو به وی کرد و فرمودند : من دوست دارم به هر کجا می روم، نوحه ها را به سبک محلّی بخوانند!
بعد از وی، یکی از مدّاحان شروع به خواندن مصیبت وداع حضرت زینب با امام حسین(علیه السّلام) نمود. ایشان نکاتی را از مصیبت اشاره کرد که بی سند بود؛ چون مصیبت تمام شد، آقا بسیار خودمانی و خیلی گرم رو به وی کرد و فرمود : این قسمت "ملاً مهلا" را که شما خواندید، بنده در هیچ جا ندیده ام!
دقّت مقام معظّم رهبری در این مسائل و توجّه ایشان به شعرها، سبک ها و سندها، برای من بسیار جالب و درس آموز بود.