سرویس سیاسی شهدای ایران:یک ژن خوب جدید با تظاهر به زندگی اشرافی و اهانت به شهدا در فضای مجازی ظهور کرد.

بنابر این گزارش، ویدئوی منتشر شده از یک ژن خوب که فرزند یکی از مقامات سابق بانکی کشور است، جنجال برانگیز شده است.

این اتفاق، درست پس از ماجرای فرزند و عروس یکی از سفرای کشورمان که با انتقادات فراوانی همراه شد، جنجال برانگیز شده است و بسیاری از کاربران فضای مجازی نیز از این ژن خوب انتقاد کرده اند. همچنین برخی نیز اظهارات و رفتار او را با فرزند عارف مقایسه کرده اند.

این ژن خوب بانکی همچنین در اظهار نظری توهین آمیز درباره شهدا گفته که اگر یک عده ای خون دادند، یک عده ای هم پول دادند.
این ژن خوب متمول در زمینه شعر و شاعری نیز فعالیت می‌کند‌ و به حلقه‌ای از دراویش هم ارادت دارد.

او در این ویدئو می گوید: یک روز زمستانی که من راهنمایی بودم، وقتی پدر (طهماسب مظاهری) می خواست عازم محل کر بشود، آنقدر برف آمده بود که نمی توانست ماشین را بیرون ببرد، برای همین وایسادیم با پارو راه را باز کنیم. پدر خطاب به من گفت که «بریم پارویی کنیم.» رفتیم پارویی کردیم، بابا را شناختند و گفتند آقای دکتر مظاهری شما آمدید پارویی می کنید؟ طرف دست توی جیبش کرد که پول در بیاورد، پولی که امضای بابا روش بود. گفت: آقای دکتر شرمنده اصلا نمی دانم باید پول بدهم یا نه؟ بابا گفت: «دستمزد بچه هاست و باید بدهی!»

مظاهری ادامه می دهد: گناه ما این است که پایین نبودیم، اما اینجور نیست که چون پایین نبودیم، پایین را ندیده باشیم. ما اینجوری بزرگ شده ایم؛ یعنی جدای از مدرسه و فضای مدرسه یا به قول آقایان، چون پدر ما مسئول بوده اسمش را گذاشته اند اشرافی بدین معنا که در محیطی بزرگ شده ایم که برای هر کاری باید اجازه می گرفتیم؛ چرا که نکند حفاظت خانواده خراب بشود. ما اینطور بزرگ نشده ایم.

فرزند رئیس کل پیشین بانک مرکزی می گوید: ما هر وقت خواسته ایم رفتیم بیرون، توی خیابان دعوا کردیم. توی برج سفید بزن بزن کردیم. مثلا شیشه یک مغازه را شکسته ای تویی که به من می گویی آقازاده؟! تا حالا بازداشت شده ای که وثیقه نداشته باشی؟ پدر حتی برای آن ماجرا هم نیامد و وثیقه را بچه ها آوردند دیگر!

وی در پاسخ به این که «آقازاده یعنی چه؟» گفته: نمی دانم اصلا یعنی چی؟ ریشه آقازاده برمی گردد به عنوانی که برای فرزندان آخوندها به کار می بستند. اولین تعبیر را در این خصوص آقای کرباسچی داشتند که برای فرزندان آقای هاشمی به کار بست این واژه را و در کل برای بچه آخوندها بود. بعدا به یکسری بچه های سرداران سپاه و پس از آن به فرزندان اعضای هیأت دولت هم می گفتند؛ آقازاده!

مظاهری گفته، اولین باری که کار کردم، دوم دبیرستان بودم که یک کار منجر به درآمد انجام دادم و آش فروختم. او در پاسخ به فردی که با او گفت و گو می کند و می پرسد که می دانند پدر بزرگ شما پولدار بوده و بخشی از دارایی های شما ارثیه است، می گوید که نمی دانم. ببینید یک جوری شده که اگر هم بگوییم باور نمی کنند، بس که برخی آقایان برای خودشان شجره درست کرده اند که نمی دانم ما مزرعه دار بوده ایم و پسته دار بوده ایم و نمی دانم متمول بوده ایم و اصلا از قبل داشتیم.

مهمترین بخش های سخنان او اینجاست که می گوید: چه کسی در جریان انقلاب بوده؟ اگر یک عده ای جان دادند، یک عده ای هم این وسط پول دادند. او که گویا دستی در شعر هم دارد، سخن عجیب تری از آنچه پیش از این گفته بر زبان جاری می سازد و با به کار بردن این بیت که «جان چه باشد که نثار قدم دوست کنم *** این (جان) متاعی است که هر بی سروپایی دارد» در قرآن هم می گوید: «به اموالکم و انفسهم».

او می گوید: جهان هر کس چقدر است؟ آیا جهانت به اندازه یک حجره 2 در 2 است؟ خب برو دنیا رو بگرد! اگر تو ماشین خوب نداری توی زندگیت مشکل بچه های مردم است؟ گفته بودند چند میلیارد، والا ما تا الان بیشتر از 300 – 400 میلیون تومان پول به ماشین نداده ایم! دروغ هم نداریم بگوییم؛ هر کسی می گوید که من بیشتر از این ارقام پول به ماشین داده ام بیاورد وسط رو کند و مدرک بدهد، من نوکرش هم هستم؛ آخه چند جا نوشته بودند که این همه اموال را از کجا آورده؟ خوب بیایند بگویند و راهنمایی کنند، شاید شریک شدیم و با هم بخوریم!