به گزارش شهدای ایران، واشینگتن پست در یادداشتی به انتقاد از سیاست های ترامپ رئیس جمهور آمریکا پرداخت.


به گزارش العالم به نقل از واشینگتن پست؛ دوشنبه هفته گذشته جهان با تهدیدی از سوی ترامپ که حسن روحانی رئیس‌جمهور ایران را هدف قرار داده بود از خواب بیدار شد: "هرگز و هرگز ایالات متحده را تهدید نکن، وگرنه بلایی سرتان خواهد آمد که کمتر کسی در تاریخ متحمل شده‌است. ما دیگر آن کشوری نیستیم که حرف‌های جنون‌آمیزتان درباره خشونت و مرگ را تحمل کنیم. حواست را جمع کن."

البته اگر کسی باشد که حرف‌های جنون‌آمیزی درباره خشونت و مرگ بر زبان آورد، او رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا است. به نقطه جالبی رسیده ایم که باید ایران را در قیاس با آمریکا با‌ثبات‌تر و منطقی‌تر بدانیم.

در این میان، هواداران ترامپ معتقدند باهوش‌تر خواندن ایران از رئیس‌جمهور آمریکا زیبنده رسانه‌های این کشور نیست. آن‌ها از شنیدن این نکته عصبانی هستند. اما بدون تردید تمامی حامیان ترامپ پس از شنیدن تعریف و تمجیدهای رئیس‌جمهور آمریکا از ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه به همان اندازه عصبانی شدند. این اتفاق احتمالاً زمانی هم که ترامپ به تمجید از رهبر کره‌شمالی پرداخت و او را فردی بسیار با‌استعداد و بسیار باهوش نامید، رخ داد. ترامپ همچنین پس از پیروزی رودریگو دوترته رئیس‌جمهور فیلیپین در انتخابات به او تبریک گفت؛ درحالی که او بسیاری از فیلیپینی‌ها را که با معضل مواد مخدر دست به گریبان بوده اند کشته است.

این اظهارات ترامپ چقدر ریاکارانه است! به نظر می‌رسد هواداران ترامپ از یک قانون تبعیت می‌کنند: ترامپ می‌تواند هر اندازه که می‌خواهد از دیکتاتورها تعریف و تمجید کند، و این بخشی از حصول توافق‌های هوشمندانه است. اما این قانون واقعاً ناراحت‌کننده است. حالا که کره‌شمالی از فهرست کشورهایی که ترامپ از آن‌ها به دلایل حقوق بشری انتقاد می‌کرد خارج شده است، نوبت به ایران، ونزوئلا و کوبا رسیده است.

به نظر می‌رسد رهبران ایران از دیکتاتورِ ما (ترامپ) با‌ثبات‌تر و منطقی‌تر باشند؛ دیکتاتوری که جنگ‌های تعرفه‌ای نابودکننده را ترتیب می‌دهد، ناتو -- موفق‌ترین ائتلاف تاریخ -- را زیر سؤال می‌برد و به متحدان ما توهین می‌کند.

سیاست ترامپ در قبال ایران نه با‌ثبات است و نه منطقی. او از توافق هسته‌ای خارج شد؛ توافقی که حتی به گفته مایک پمپئو وزیر امور خارجه آمریکا تهران از آن تخطی نکرده بود. ترامپ همچنین تحریم‌ها را بازگرداند که به اقتصاد ایران آسیب می‌رساند و بهای نفت را افزایش می‌دهد؛ اما ایران در جذب سرمایه‌گذاران چینی و روس به جای سرمایه‌گذاران اروپایی و آمریکایی موفق بوده است.

به نظر می‌رسد ترامپ بر تغییر رژیم در ایران متمرکز شده است؛ اما مشخص نیست آیا یک رژیم جایگزین با آمریکا روابطی دوستانه‌تر برقرار کند یا خیر. ظاهراً او متوجه نیست که بجز آفریقای جنوبی، سابقه‌ای درباره موفقیت تحریم‌ها در سرنگونی یک رژیم وجود ندارد. کوبا، کره‌شمالی و ونزوئلا همگی تحریم‌های چندین ده ساله‌ی آمریکا را تحمل کرده اند.

در این میان، بر خلاف ادعای خوشباورانه ترامپ در خصوص تغییر رفتار ایران، تهران همچنان از گروه‌های شناخته‌شده در عراق، یمن، لبنان و سوریه حمایت می‌کند. ترامپ مایل است با پوتین برای کنترل ایران به توافق برسد، اما مسکو به این امر نه علاقه دارد و نه توان این کار را دارد. ظاهراً ترامپ نمی‌فهمد که علاقه او به روسیه با نگاه خصمانه‌اش به ایران در تضاد است.