به گزارش گروه سیاسی پایگاه خبری شهدای ایران؛ رئیس جمهور محترم بعد از اینکه دکمه قرمز رنگ قطع تماس را برروی گوشی تلفن فشار دادند سوار بر هواپیما به سمت میهن سرافراز پرواز کردند تا بعد از ورود به فرودگاه و خروج از پاویون، مورد استقبال جمعی از موافقان و مخالفان قرار بگیرند. البته موافقان و مخالفان هیچکدام کاری به دکمه قرمز رنگ نداشتند و بحثشان بیشتر درباره فشار دادن دکمه سبزرنگ برقراری تماس بود. حالا وسط این رنگ بازی، چشمان تیزبین شبکه بی‌بی‌سی لنگه کفشی را دید که که گویا به سمت کاروان رییس جمهور پرتاب شده است. بعد هم عده‌ای که به چشمان این شبکه بیشتر از چشمان خودشان اعتماد دارند قضیه لنگه کفش را دست گرفتند و تا جایی پیش رفتند که از زبان معاون اجتماعی محترم ناجا نوشتند: «در این ماجرا هر فردی که کفش نداشت باید دستگیر می‌شد»(ایسنا)
اصلاً چرا فقط کسانی که کفش نداشتند؟ ممکن است از آنجا که این کفش‌پرانی حتماً برنامه‌ریزی شده بوده و حداقل سه ماه و هشت روز و بیست و یک ساعت و خورده‌ای درباره آن فکر شده است، طرف یکی از کفشهایش را از خانه زده باشد زیر بغل و آورده باشد مهرآباد. بالاخره وقتی کار تا این حد برنامه‌ریزی شده باشد نمی‌شود که طرف فکر پابرهنه برگشتنش را نکند. می‌شود؟! بنابراین نه تنها هر کس که کفش نداشت، بلکه همه حاضران حتی آنها که کفش هم داشتند باید دستگیر می‌شدند.
از آن طرف از کجا معلوم طرف برای رد گم کنی مثلاً کفش پدر یا مادرش را نیاورده باشد؟ بنابراین علاوه بر همه حاضران، حتی خانواده آنها هم باید دستگیر می‌شدند.
تازه این که چیزی نیست. ممکن است کفش پرتاب کن ملعون برای اینکه بیشتر رد گم کند، یکی از کفشهای فامیلش را که در خانه‌شان جامانده بوده است، برداشته آورده و پرت کرده. بنابراین باید همه فامیل همه حاضران را هم دستگیر کرد.
ای آقا شما چقدر ساده‌اید! از این جماعت با برنامه‌ریزی کفش پرت کن هیچ بعید نیست حتی از این هم بیشتر رد گم کنند. طبق اخبار واصله از کانال‌های خبر زیرزمینی، در 72 ساعت پیش از بازگشت رئیس جمهور، حداقل 178 میهمانی و مراسم، اعم از حنابندان، پاتختی، ختنه سوران، بله بران، جهاز بران، حموم ده، ختم و... بعلت کمبود جا در خانه میزبان، در خانه همسایه طبقه پایین یا همسایه طبقه بالای میزبان با رعایت تفکیک محرم و نامحرم برگزار شده است. هیچ بعید نیست کسی که کفش را پرتاب کرده است، یکی از همان 178 همسابه طبقه بالا یا طبقه پایین باشد که یک لنگه کفش از میهمانان همسایه را دزدیده و برای این عمل شنیع مورد استفاده قرار داده اشت. بنابراین علاوه بر همه حضار و خانواده و فامیل آنها، باید همه همسایه‌های طبقه بالا و پایین به همراه همه اقوام همسایه‌های بالا و پایین را هم دستگیر کرد.
تازه اینکه چیزی نیست...
بعلت کاهش زحمت برای برادران عزیز ناجا و... تا همین جا بس می‌کنیم و دیگر سایر افرادی که باید برای رسیدن به عامل جنایت انجام شود را برنمی‌شمریم. اما ذکر این نکته لازم است که همه این افراد بعد از دستگیر شدن مانند ماجرای سیندرلا باید به صف شوند و یکی یکی کفش را بپوشند تا هر کس کفش به پایش خورد معلوم شود و از طریق او کفش پرتاب کن مذکور شناسایی گردد.
راستی اصلاً از کجا معلوم فرد کفش پرتاب کن کفش دو سال پیش یکی را برنداشته باشد؟ بنابراین حتی اگر کفش به پای کسی هم نخورد دلیلی بر بی‌گناهی او نمی‌شود. پس باید...
اصلا آقا همه را بگیرید برود پی کارش دیگر خسته‌مان کردید! یک چیز یادم رفت. میگم حالا خود اون لنگه کفش رو کسی دیده؟!
منبع: هفته نامه 9 دی
اصلاً چرا فقط کسانی که کفش نداشتند؟ ممکن است از آنجا که این کفش‌پرانی حتماً برنامه‌ریزی شده بوده و حداقل سه ماه و هشت روز و بیست و یک ساعت و خورده‌ای درباره آن فکر شده است، طرف یکی از کفشهایش را از خانه زده باشد زیر بغل و آورده باشد مهرآباد. بالاخره وقتی کار تا این حد برنامه‌ریزی شده باشد نمی‌شود که طرف فکر پابرهنه برگشتنش را نکند. می‌شود؟! بنابراین نه تنها هر کس که کفش نداشت، بلکه همه حاضران حتی آنها که کفش هم داشتند باید دستگیر می‌شدند.
از آن طرف از کجا معلوم طرف برای رد گم کنی مثلاً کفش پدر یا مادرش را نیاورده باشد؟ بنابراین علاوه بر همه حاضران، حتی خانواده آنها هم باید دستگیر می‌شدند.
تازه این که چیزی نیست. ممکن است کفش پرتاب کن ملعون برای اینکه بیشتر رد گم کند، یکی از کفشهای فامیلش را که در خانه‌شان جامانده بوده است، برداشته آورده و پرت کرده. بنابراین باید همه فامیل همه حاضران را هم دستگیر کرد.
ای آقا شما چقدر ساده‌اید! از این جماعت با برنامه‌ریزی کفش پرت کن هیچ بعید نیست حتی از این هم بیشتر رد گم کنند. طبق اخبار واصله از کانال‌های خبر زیرزمینی، در 72 ساعت پیش از بازگشت رئیس جمهور، حداقل 178 میهمانی و مراسم، اعم از حنابندان، پاتختی، ختنه سوران، بله بران، جهاز بران، حموم ده، ختم و... بعلت کمبود جا در خانه میزبان، در خانه همسایه طبقه پایین یا همسایه طبقه بالای میزبان با رعایت تفکیک محرم و نامحرم برگزار شده است. هیچ بعید نیست کسی که کفش را پرتاب کرده است، یکی از همان 178 همسابه طبقه بالا یا طبقه پایین باشد که یک لنگه کفش از میهمانان همسایه را دزدیده و برای این عمل شنیع مورد استفاده قرار داده اشت. بنابراین علاوه بر همه حضار و خانواده و فامیل آنها، باید همه همسایه‌های طبقه بالا و پایین به همراه همه اقوام همسایه‌های بالا و پایین را هم دستگیر کرد.
تازه اینکه چیزی نیست...
بعلت کاهش زحمت برای برادران عزیز ناجا و... تا همین جا بس می‌کنیم و دیگر سایر افرادی که باید برای رسیدن به عامل جنایت انجام شود را برنمی‌شمریم. اما ذکر این نکته لازم است که همه این افراد بعد از دستگیر شدن مانند ماجرای سیندرلا باید به صف شوند و یکی یکی کفش را بپوشند تا هر کس کفش به پایش خورد معلوم شود و از طریق او کفش پرتاب کن مذکور شناسایی گردد.
راستی اصلاً از کجا معلوم فرد کفش پرتاب کن کفش دو سال پیش یکی را برنداشته باشد؟ بنابراین حتی اگر کفش به پای کسی هم نخورد دلیلی بر بی‌گناهی او نمی‌شود. پس باید...
اصلا آقا همه را بگیرید برود پی کارش دیگر خسته‌مان کردید! یک چیز یادم رفت. میگم حالا خود اون لنگه کفش رو کسی دیده؟!
منبع: هفته نامه 9 دی
