غائله 18 تیر سال 78 که به حادثه کوی دانشگاه مشهور شد، یکی از حوادثی بود که در نهایت اوج رابطه امام و امت در جمهوری اسلامی را آشکار کرد؛ فتنه ای که با لبیک مردم به ندای رهبری خاتمه یافت.
به گزارش شهدای ایران، غائله 18 تیر سال 78 که به حادثه کوی دانشگاه مشهور شد، یکی از حوادثی بود که در نهایت اوج رابطه امام و امت در جمهوری اسلامی را آشکار کرد؛ فتنه ای که با لبیک مردم به ندای رهبری خاتمه یافت.
رهبر معظم انقلاب در جریان این حادثه فرمودند "بزرگترین آرزو و افتخار بنده این است که در این راهِ پُرافتخار و پُرفیض و پُربهجت، جان خودم را تقدیم کنم" و این فراز پایانی همان سخنانی بود که ایشان اظهار داشتند " این حادثه تلخ، قلب مرا جریحه‌دار کرد".
رابطه عمیق رهبر معظم انقلاب با دانشجویان در این حادثه یک بار دیگر ظهور و بروز کرد تا جائیکه ایشان در حمایت از دانشجویان فرمودند: این که صد نفر یا دویست نفر از کوی دانشگاه خارج شدند و حرفهایی زدند و شعارهایی دادند، بهانه و مجوّزی نمیشود برای این‌که کسانی، در هر لباس و با هر نامی، وارد آن محیط شوند و کارهای ناروایی انجام دهند... اینها قلب را میفشارد. این همه جوان مؤمن، عاشقان امام حسین، عاشقان فاطمه زهرا، در همه جای کشور، در خدمت اسلام، در خدمت کشور، در طول دوران دفاع مقدّس، در هر خطری که این کشور را تهدید کند، سینه سپر میکنند و وارد میشوند؛ اما بعد کسانی با استفاده از این نامها حوادثی را به‌وجود آورند. برای من، حادثه خیلی تلخی بود. البته من تأکید کردم که اطراف این حادثه تحقیق شود و بروند حادثه را درست بسنجند. قرار شد رئیس جمهور محترم و مسؤولان، هیأت تحقیقی را تعیین کنند؛ من هم ممکن است خودم کسی را در این هیأت بگذارم.
چند روز پس از این سخنان جمعی از دانشجویان مجروح حادثه‌ی کوی دانشگاه به دیدار رهبری رفتند و از نزدیک با آیت الله خامنه ای سخن گفتند.
مقام معظم رهبری در این دیدار صمیمی ضمن دلجویی از دانشجویان، آنان را مورد تفقد قرار دادند و دانشجویان نیز در فضایی همراه با معنویت و عشق و ارادت به مقام ولایت، مطالبی بیان کردند.
