به گزارش   شهدای ایران، دلیل اهمیت ناگهانی به تیم ملی فوتبال بانوان نه قهرمانی این تیم در تورنمنتی معتبر بود و نه بازی های درخشان بازیکنانش در مجامع بین المللی. دلیلش به یک «حذف ناجوانمردانه »برمی گشت.

جمعه سیزدهم خرداد ماه سال 1390 برابر با سوم ژوئن 2011 تیم ملی فوتبال بانوان قرار بود در مرحله مقدماتی انتخابی المپیک 2012 لندن در کشور اردن به مصاف تیم ملی بانوان این کشور برود.

اما مسئول بحرینی برگزاری رقابت های مقدماتی انتخابی المپیک از آغاز این دیدار به دلیل رعایت حجاب اسلامی از سوی بازیکنان مخالفت کرد.

تیم ملی فوتبال بانوان در حالی از دور رقابت های مقدماتی حذف شد که دور نخست همین رقابت ها را با موفقیت پشت سر گذاشته بود و سرگروه شده بود اما در دور دوم سرنوشت دیگری در انتظار بانوان فوتبالیست ایرانی بود. با ممانعت مسئول بحرینی، نتیجه این دیدار سه بر صفر به سود تیم اردن اعلام شد.

برای بانوان فوتبالیست ایرانی که همیشه با موانع زیادی روبرو بودند این یکی دیگر بسیار تلخ و باور نکردنی بود. آنها ناباورانه گریستند و پس از اینکه با پرچم ایران دور افتخار زدند ورزشگاه را ترک کردند. پیش از ترک ورزشگاه به مسئولان برگزار کننده رقابت های مقدماتی المپیک اعتراض کردندو البته با تشویق و حمایت بازیکنان تیم حریف یعنی اردن هم روبرو شدند. عکس های بازیکنان گریان ایران به سرعت در تمامی خبرگزاری ها و سایت های ورزشی و غیرورزشی دنیا کار شد. تصاویر بسیار متاثر کننده بود. ماه ها تلاش و تمرین فقط با یک تصمیم از بین رفت. قطعا مسئول بحرینی برگزار کننده آن مسابقه هرگز به آن حجم از تمرین و تلاش بازیکنان ایران فکر نکرده بود. شاید اصلا داشتن یا نداشتن حجاب هم برایش مهم نبود و فقط می خواست تیمی از ایران را حذف کند. هفت سال گذشته است اما گریه های بازیکنان تیم ملی فوتبال بانوان ایران در آن روز به یکی از تراژیک ترین صحنه های تاریخ ورزش ایران تبدیل شده است.

شهرزاد مظفر سرمربی وقت تیم ملی فوتبال بانوان ایران که در آن روز غم انگیز سرمربی گری تیم ایران را بر عهده داشت به جام جم آنلاین گفت: «ما در دور نخست این رقابت ها بدون هیچ مشکلی شرکت کرده بودیم. پس از چند سال هنوز هم برایم سوال است که اگر حجاب اسلامی تیم ایران مورد پذیرش فیفا نبود چطور به ما در دور نخست اجازه شرکت کردن در مسابقات را دادند؟»

وی افزود: «فیفا پیش از آن مسابقه نیز با لباس های ما مشکل داشت اما در المپیک نوجوانان جهان هم مشکلاتی برای تیم ملی دختران ایران به وجود آمده بود اما آنچه که برای تیم ملی فوتبال بانوان در اردن اتفاق افتاد واقعا غیرقابل پیش بینی بود. در اردن مسئول بحرینی مته به خشخاش گذاشت. ایرادی که آن روز روی حجاب بازیکنان گرفتند مربوط به یقه می شد. به نظر من یقه هیچ مشکلی نداشت و بهانه ای واهی جور کرده بودند. به هر حال خاطره بسیار تلخی برای فوتبال بانوان ایران ثبت شد. البته از آنچه که اتفاق افتاد پشیمان نیستیم. بازیکنان روی اصول خود ایستادند و به خاطرش جنگیدند.»

شهرزاد مظفر در رابطه با ادعای تحقیر دختران ایران در اردن گفت: «دختران تیم ملی فوتبال ایران با افتخار دور زدند، پرچم ایران را بوسیدند و به کار خود پایان دادند. این پایانی قهرمانانه بود. همه دیدند دختران فوتبالیست ایرانی چگونه راه خود را انتخاب کردند. در واقع چیزی که در آن انتخاب وجود داشته باشد هیچ ربطی به تحقیر ندارد. تحقیر زمانی بود که حق انتخاب نداشتند. به نظرم کسانی که چنین صحبت های سخیفی را مطرح کردند خودشان آدم های حقیری بودند.»

تیم ملی پس از خرداد 90

تیم ملی فوتبال بانوان پیش از خرداد ماه سال 90 پیشرفت قابل توجهی نداشت، اکنون هم چنین است. پیشرفتی هم که در این سال ها تیم ملی فوتبال بانوان داشته آنقدر کند و ناچیز بوده که اصلا به چشم نمی‌آید. تیم ملی فوتبال بانوان آنقدر روند پرنوسانی را پشت سر گذاشت که اکنون دیگر تمرکز بر روی رده بزرگسالان نیست. عمده ترین برنامه های تیم ملی فوتبال بانوان ایران فقط روی رده های سنی پایین است، تصمیمی که به نظر می رسد کاملا درست باشد.