سرویس فرهنگی شهدای ایران:کتاب «نقدی علمی بر سند 2030» که اولین اثر علمی در نقد سند ۲۰۳۰ است و چاپ اول آن نیز روانه بازار کتاب شد، برای چاپ دوم با مخالفت ارشاد مواجه شده است.

کتاب «نقدی علمی بر سند 2030» که پیش از این در سالگرد سخنرانی مقام معظم رهبری مبنی بر توقف اجرای سند ۲۰۳۰، توسط حجت الاسلام والمسلمین رئیسی، تولیت آستان قدس رضوی رونمایی شد، در هفت فصل به مفهوم‌شناسی و بررسی حقوقی سند ۲۰۳۰ و اسناد مشابه می‌پردازد.
این کتاب که به قلم حجت‌الاسلام سید محمدحسین راجی و با همت بسیج دانشجویی دانشگاه فردوسی مشهد به چاپ رسیده و با استقبال گسترده دانشگاهیان و طلاب همراه بوده، در چاپ دوم با مخالفت وزارت ارشاد دولت دوازدهم روبه‌رو شده است.

مقدمه:

فصل اول: مغایرت سند ۲۰۳۰ با اسناد بالا دستی

مسئله تعهد: التزام داوطلبانه بهک سند غیر الزام آور؛
انطباق سند ملی ۲۰۳۰ با سند تحول آموزش و پرورش؛ ادعایا واقعیت؟
عدم نقض اسناد بالادستی در حوزه تربیت جنسی

فصل دوم: مفهوم شناسی اجزای سند۲۰۳۰

مفهوم منع تبعیض
کلیشه های جنسیتی
حق سلامت جنسی و باروری
رویه های زیانبار
حق برخورداری از اشتغال و شرایط مطلوب کار

فصل سوم: تبلور ۲۰۳۰ در کشورهای مشهور به توسعه‌یافتگی

 الف) معضلات اقتصادی و زیست محیطی
 فقر و فاصله طبقاتی در آمریکا
فقر کودکان
فاصله طبقاتی خیره کننده
سهم ایالات متحده در آلودگی زیست محیطی
ب) معضلات اجتماعی
امنیت
آزادی حمل و نگهداری اسلحه
آمار قتل و خودکشی و جرایم
بالاترین تعداد زندانیان در جهان
حمل سلاح گرم در مدارس
مواد مخدر و دارو
 کازینو و قمار
افسرده ترین زنان جهان در آمریکا
 بحران خانواده و مادری
فمینیسم و انقلاب جنسی در غرب
تغییرات ساختاری در نهاد خانواده
تعارضات مادری
 ۱) افزایش طلاق
 ۲) افزایش سن ازدواج
 ۳) تجرد قطعی
 ۴) سقط جنین
 ۵) فساد و تجاوز جنسی
۶) همجنس خواهی
ج) معضلات فرهنگی
پیشتاز در صنعت هرزه نگاری

فصل چهارم: نگاهی گذرا به سند تحول بنیادین آموزش و پرورش


فصل پنجم: نگاهی گذرا به الگوی اسلامی- ایرانی پیشرفت

تحقق عدالت، شعار انقلاب اسلامی
احیاء نهاد خانواده، شعار دیگر انقلاب
دلیل مخالفت انقلاب با توسعه غربی
جایگاه الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت
گفتمانی وام دار از غرب
تفاوت مرحله نظام سازی با مرحله دولت اسلامی
چگونگی جمع بین قاعده نفی سبیل و ارتباط با دنیا
قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و نفی سبیل
 و اما امروز …

فصل هفتم : نقدی بر آموزش جنسی کودکان
جایگاه خانواده در غرب
آسیب های جدا کردن کودک از خانواده
پیامدهای ناگوار سست شدن بنیان های خانواده
اصلاحات غرب برای سامان دادن خانواده
مشکل آموزش جنسی چیست؟
سازمان پلند پرنت هود (Planned Parenthood)
استانداردهای سازمان بهداشت جهانی برای آموزش جنسی
آموزش جنسی در تحقیقات روانشناختی
نتایج چند پژوهش
انحرافات جنسی از دیدگاه اسلام
عقوبت خود ارضایی از دیدگاه اسلام
برخی از آثار جسمی و روانی استمناء
۳نوع دیدگاه در زمینه روابط جنسی
آثار روابط آزاد پسر و دختر در غرب
تربیت جنسی از دیدگاه اسلام
تربیت جنسی کودکان از منظر اسلام
اصطلاح تربیت جنسی
اصطلاح کودک
اهداف تربیت جنسی کودک
تربیت جنسی در مقاطع مختلف زندگی و تحصیلی
تربیت جنسی در دوره قبل از مدرسه (پیش دبستان)
تربیت جنسی کودکان دبستانی (دوره ابتدایی)
تربیت جنسی در دوره راهنمایی و دبیرستان (نوجوانی)
تربیت جنسی در دوره تحصیلات دانشگاهی (جوانی)
مراحل تربیت جنسی فرزندان از قبل از تولد تا بزرگسالی در روایات
 الف) مراقبت های جنسی فرزندان قبل از تولد

مرحله ۱) به هنگام همسر گزینی
مرحله ۲) پیش از انعقاد نطفه فرزند
مرحله ۳) به هنگام انعقاد نطفه فرزند
مرحله ۴) در دوران بارداری
ب) مراقبتهای جنسی فرزندان پس از تولد
 مرحله ۵) هنگام تولد و نوزادی
مرحله ۶) شیرخوارگی
مرحله ۷) خردسالی یا کودکی اول
مرحله ۸) کودکی دوم
مرحله ۹) دوران نوجوانی و بلوغ
مرحله ۱۰) دوران جوانی و ازدواج فرزندان

پیوست: تراریخته
محصولات تراریخته
تعریف و تاریخچه
سیاست کشورهای مختلف در برابر محصولات تراریخته
تراریخته ها در آمریکا و کانادا
مزایا و معایب بالفعل کشت گیاهان تراریخته بر اساس گزارشات موجود
مزیت های بالفعل کشت گیاهان تراریخته
مخاطرات بالفعل کشت گیاهان تراریخته

نتیجه گیری و پیشنهاد

راهکارهای سیاستی پیشنهادی

 فهرست منابع و مأخذ

مقدمه کتاب «نقد علمی بر سند ۲۰۳۰»  در ادامه از نظر می گذرد؛

مقدمه

بسم الله الرحمن الرحیم
«یا أیها الذین آمنوا لا تتخذوا الیهود و النصاری أولیاء بعضهم أولیاء بغض و من یتولهم منکم فإنه منهم إن الله لا یهدی القوم الظالمین»؛ ای کسانی که ایمان آورده اید، یهود و نصاری را دوستان (خود) مگیرید که بعضی از آنان دوستان بعضی دیگرند و هر کس از شما آنها را به دوستی گیرد، از آنان خواهد بود. آری، خدا گروه ستمگران را راه نمی نماید.
امام صادق(ع) می فرمایند: «کذب من زعم أنه من شیعتنا و هو متمسک بروه غیرنا»؛ دروغ می گوید کسی که گمان می کند از شیعیان ما است، در حالی که به غیر ما تمسک می جوید.
یکی از خطراتی که جوامع اسلامی را تهدید می کند، نفوذ تفکرو معیوب غربی برای از بین بردن هویت و استحاله اعتقادات کشورهاست.
این نفوذ در کشورهای اسلامی، به وسیله دشمنان بیرونی و منافقان درونی محقق می شود. برنامه ریزی برای تحقق این نفوذ در ایران، به عنوان کشور پیشرو مقاومت در برابرجریان غرب گرایی، در سال های پس از انقلاب اسلامی با شدت بیشتری دنبال شده است و مهم ترین تسهیل کننده این جریان نفوذ در ایران اسلامی،غرب زدگان در گروه ها و طیف های مختلف آن هستند.
 با بررسی دقیق تر از نقاط اشتراک و اتحاد جناح غرب زده در کشور، پنهان شدن در پناه شعار توسعه برای بدست گرفتن مقتضیات بزرگترین جامعه شیعی جهان است.

اما جریان توسعه گرا چیست؟ اگر این جریان بتواند به طور کامل بر مقدرات اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و … کشور ما مسلط شود، چه اتفاقی خواهد افتاد؟ بر فرض تسلط، جریان توسعه گرا کشور را چطور اداره خواهد کرد؟
ما در پی جوابگویی به تمام این سؤالات نیستیم که این مجال، احتیاج به کتاب با کتاب‌هایی مجزا خواهد داشت؛ اما برای ورود به بحث این کتاب، باید از دریچه تلنگر به مبحث توسعه گرایی وارد شد.
مخاطب این کتاب باید بداند که ریشه گرفتار شدن فرهنگ کشور به تومورهایی مثل سند ۲۰۳۰ چیست و در نهایت مردم از موافق تا مخالف این سند باید بدانند که در صورت تسلط جریان توسعه گرا بر مقتضیات کشور، چه اتفاقی خواهد افتاد؟
جریان توسعه گرا در بیشتر جوامعی که وارد شده و شروع به ریشه دواندن کرده است در اولین قدم، محور تعادل اجتماعی را «اقتصاد» تعریف کرده و به اصطلاح «تعدیل کلان جامعه حول محور اقتصاد» را در اولویت قرار داده است.
به معنای دقیق تر اگر جامعه شامل سه بعد «سیاست، فرهنگ و اقتصاد» باشد، در مدل جریان توسعه گرایی که الگوی خود را از غرب می‌گیرد، سیاست و فرهنگ، مفتون اقتصاد بوده و اقتدار علمی، سیاسی و نظامی وابسته به پول تعریف می‌شود و در یک کلام همه عرصه ها را به نفع اقتصاد بازتعریف می کند .
جریان توسعه گرای داخلی در کتابی با عنوان «الزامات سیاست خارجی توسعه گرا» اساس سیاست خارجه خود را این‌گونه بیان می‌کند که اگر ایران بخواهد مشکل توسعه اقتصادی را حل کند، باید سیاست خارجی را به نفع اقتصاد بازتعریف کند.
به عنوان مثال در این کتاب می خوانیم: «به نظر می رسد بهترین سیاست خارجی برای ایران با توجه به تجارب تاریخی و شرایط ژئوپلیتیکی، سیاست موازنه مثبت یا متوازن باشد.اگر قرار است ایران طی بیست سال آینده به قدرت اول اقتصادی در منطقه جنوب غربی آسیا تبدیل گردد به ناچار باید با نظام بین الملل تعامل مصالحه جویانه داشته باشد؛ هرچند از جهت اخلاقی و وجدانی ممکن است این امر تلخ و دردناک به نظر برسد».
در مقدمه کتاب و در مطلبی به قلم دکترمحمود واعظی با عنوان جایگاه تعامل سازنده در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران می خوانیم: «در شرایط امروز جهان، تحقق برنامه های توسعه ملی، با رویکرد سیاست خارجی و تعامل کشورها و نظام بین الملل ارتباط بسیار نزدیکی دارد.
براین اساس، راهبردهای تحقق توسعه، از الگوهای گذشته که بر پایه مفاهیمی مانند خودکفایی، استقلال و…استوار بودند، از نظر محتوایی فاصله گرفته و به الگوی توسعه برون گرا نزدیک یا در حوزه فرهنگ، توسعه گرایان وطنی بیان می‌کنند که با بررسی کشورهای توسعه یافته برای کشف عوامل رشد اقتصادی، به این نتیجه رسیده اند که ۳ درصد رشد اقتصادی کشورهای توسعه یافته، نشأت گرفته از حضور پررنگ بانوان در بخش اقتصاد است و عدم حضور مستقیم بانوان در بخش اقتصاد که از نظر تفکر توسعه گرا لزوما به دلیل پرداختن به وظایف خانواده و نقش مادری است، نیمی از جامعه تنها مصرف کننده خواهد بود و این مسئله را نوعی عدم توازن اقتصادی تعریف می‌کنند.
به نظر می آید سیر حرکت جریان توسعه گرا این است که حتی اگر گزاره های دینی ما از نگاه توسعه گرایان با بخش اقتصاد در تضاد باشد و آن را به چالش بکشد، باید دین به نفع اقتصاد اصلاح شود.
پایه تفکر اصلاحات در کشور ما همین است؛ اصلاح فرهنگ بومی و دینی کشور به نفع توسعه و مدرنیته، همان تفکری که قبل از انقلاب، در دوران قاجار و پهلوی حاکم بود؛ میگفتند اگر میخواهیم به سرانجام مطلوب دست پیدا کنیم باید از فرق سر تا انگشت پا غربی شویم .
این همان تفکر، منتهی با الفاظی دیگر است. نکته دیگر اینکه تفکرات توسعه چگونه و توسط چه ارگان‌هایی وارد کشور می شود؟ و چگونه در کشور مبنای عمل قرار میگیرد و بر مقتضیات کشور تحمیل می گردد؟
بخش عمده نفوذ تفکر توسعه گرا، از طریق دانشگاه‌های کشور است. دانشگاه‌های ما به دست خود، دانشجوی علوم اداری، علوم سیاسی، اقتصاد، جامعه شناسی و … را توسعه گرا تربیت می کنند؛ مکاتب توسعه را به آنها تدریس می‌کنند تا پس از فارغ التحصیلی، مکاتب توسعه گرا را مبنای عمل خود برای اداره جامعه قرار دهند.
از دیگر منافذ ورودی برنامه های توسعه، قوانین، بخشنامه ها و اسناد سازمان ملل و سایر سازمان‌های مرتبط با سازمان ملل، مثل یونسکو، برنامه جهانی غذا (WFP)، سازمان بهداشت جهانی (WHO)، کنوانسیون هایی که توسط سازمان ملل ایجاد شده و نهادهای نظارتی ذیل این کنوانسیون ها است.
گزارش هایی که این نهاد ها در مورد کشورها ارائه داده و بر اساس آن، این کشورها را توبیخ یا تنبیه می کنند، بخشی از منافذ ورودی برنامه های توسعه به کشورها است.
یکی از نمونه های این اسناد، سند توسعه پایدار معروف به سند ۲۰۳۰ سازمان ملل است. بررسی سیر تحول و تاثیرگذاری این سند بر مسائل فرهنگی کشور، موضوع کتاب پیش روست.

تاریخچه سند ۲۰۳۰

در پایان قرن ۲۰ میلادی سازمان ملل و کشورهای عضو تصمیم گرفتند برنامه ای در هزاره سوم برای یکسان سازی فرهنگی و به هم پیوستن اقتصادی کشورها و به تعبیری تربیت شهروند جهانی و از بین بردن مرزها داشته باشند.
آن برنامه «سند توسعه هزاره» نام گذاری شد. اهداف سند توسعه هزارها یا MDG، ۸بند بود و قرار بر این شد که این بندها از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۵ اجرایی شود.
این سند مبنای عمل قرار گرفت و اجرایی شد و در سال ۲۰۱۵ سازمان ملل به ریاست آقای بان کی مون گزارش اجرا شدن اهداف توسعه هزاره را منتشر کرد.
این برنامه در بخش هایی موفق و در بخش هایی نیز ناموفق بود. آقای بان کی مون در ابتدای گزارش خود می نویسد: «آرمان‌های توسعه هزاره موفق ترین جنبش ضد فقر را در طول تاریخ به راه انداخته است».
 این در حالی است که در کشورهای توسعه‌یافته فقر و بی عدالتی در اوج خود به سر می برد. به طوری که وال استریت تبدیل به‌یکی از هزاران نماد بی عدالتی در دنیا شده است.
در سال ۲۰۱۴ نیز تصمیم گرفتند برای ۱۵ سال بعد اهدافی تعیین کنند؛ اهداف ۱۷گانه ای تدوین و نام آن اهداف، توسعه پایدار یا SDGs گذاشته شد.
اهداف توسعه پایدار به این شرح است:
 آرمان ۱ – پایان دادن به فقر در همه اشکال آن؛
آرمان ۲- پایان دادن به گرسنگی، دستیابی به امنیت غذایی و بهبود تغذیه و ترویج کشاورزی پایدار؛
آرمان ۳- تأمین زندگی های سالم و ترویج و تأمین رفاه برای همگان در همه سنین ؛
آرمان ۴- تأمین آموزش جامع و برابر و ترویج فرصت های یادگیری مادام العمر برای همه؛
آرمان ۵- تأمین برابری جنسیتی و توانمند کردن همه زنان و دختران؛
آرمان ۶- تأمین مدیریت پایدار و قابلیت دسترسی به آب و بهداشت برای همه ؛
آرمان ۷- تأمین دسترسی به انرژی پایدار، مطمئن، قابل تهیه و پیشرفته و مدرن برای همه ؛
آرمان ۸- ترویج رشد اقتصادی محکم، جامع و پایدار، شغل کامل و مداوم و مولد و شایسته برای همه؛
آرمان ۹- ایجاد زیرساخت های قابل احیا، ترویج صنعتی سازی پایدار و پرورش نوآوری ها؛
آرمان ۱۰ کاهش نابرابری درون و مابین کشورها؛
آرمان۱۱- ساخت شهرها و سکونت گاه های انسانی جامع، ایمن، قابل احیاء و پایدار؛
آرمان ۱۲- تأمین الگوهای پایدار تولید و مصرف؛
آرمان ۱۳- انجام اقدام فوری برای نبرد با تغییرات اقلیمی و اثرات آن؛
آرمان ۱۴- نگهداری و استفاده پایدار از اقیانوس ها، دریاها و منابع دریایی برای توسعه پایدار؛
آرمان ۱۵ – محافظت، اعاده و ترویج استفاده پایدار از اکوسیستم های زمینی، مدیریت پایدار جنگل، مبارزه با بیابان زایی و متوقف ساختن تخریب زمین ها و احیاء آن ها؛
آرمان ۱۶ – ارتقاء جوامع کامل و آرام و صلح طلب برای توسعه پایدار و فراهم نمودن دسترسی به عدالت برای همه و ایجاد نهادهای جامع، قابل اتکاء و موثر در همه سطوح؛
آرمان ۱۷ – تقویت اهداف اجرا و احیاء مشارکت جهانی برای توسعه پایدار؛
اهداف هفده گانه فوق که جاذبه بسیاری داشت، برای سال های ۲۰۱۵ تا ابتدای سال ۲۰۳۰ مشخص شد. چهارمین هدف آن نیز بحث آموزش  است. در سازمان ملل به این نتیجه رسیده اند که اگر بخواهند سایر اهداف هفده گانه هم محقق شود.
زیرساخت همه آن ها بخش آموزش است. اگر بخش آموزش محقق مشود، سایراهداف هم محقق نخواهد شد.
در مجمع جهانی آموزش و یونسکو تصمیم بر آن شد که سندی مجزا و چهارچوبی اجرایی برای هدف چهارم توسعه پایدار تدوین کنند.
در سال ۲۰۱۵ این سند تدوین و آماده شد. در مجمع جهانی آموزش که در سطح وزرا برگزار شده بود، وزیر آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران نیز شرکت و سخنرانی کرده و اجرای سند ۲۰۳۰ را می پذیرد.
این سند از طریق وزارت آموزش و پرورش در شهریورماه ۱۳۹۴ مورد پذیرش قرار گرفت.در بهمن ۱۳۹۴ وزارت آموزش و پرورش در جلسه هیئت وزیران پیشنهاد می کند که برای سند جهانی آموزش ۲۰۳۰ چهار چوب ملی و راهبردهای اجرایی در سطح ملی تدوین شود.
این مسئله در ۲۱ شهریور ۱۳۹۵، هفت ماه پس از پیشنهاد آموزش و پرورش، در هیئت وزیران تصویب شد و ۴ روز پس از آن معاون اول رئیس جمهور در ۹۵/۶/۲۵ در نامه ای به وزارت آموزش و پرورش، دستور تشکیل کمیته تدوین سند ملی آموزش ۲۰۳۰ را می دهد.
اعضای آن توسط معاون اول، مشخص و در آن نامه به صراحت نوشته می شود برای تحقق اهداف و تعهدات اهداف توسعه پایدار…؛ یعنی رسما اشاره به تعهدات ایران برای اجرای سند ۲۰۳۰ و اجرای اهداف توسعه پایدار می کنند.
آذرماه ۱۳۹۵ این سند توسط آموزش پرورش رونمایی و علنی می شود و این آغاز اطلاع اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی از این سند است.
در تاریخ ۲۲ دی ماه ۱۳۹۵ آقای مخبر دزفولی، دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی، در جلسه ستاد راهبری نقشه جامع علمی کشور به شدت از وزارت آموزش و پرورش و وزارت علوم به خاطر دور زدن شورای عالی انقلاب فرهنگی گله می کنند.
این گفت و گوها بین دولت و شورای عالی انقلاب فرهنگی ادامه پیدا میکند و دولت اعتراف به اشتباه خود می نماید. معاون شورای عالی از شورا می خواهد که مسئله را به محضر رهبری نکشانند و موضوع را بین خود فیصله دهند .
این گفت و گوها همچنان ادامه داشت تا آنجا که قرار بود در اسفند ۱۳۹۵، در جلسه شورای عالی انقلاب فرهنگی به این موضوع بپردازند. در این جلسه آقای روحانی بررسی این سند را به جلسه بعد شورا موکول می کنند. یعنی در آن جلسه هم به موضوع نپرداختند!
پس از این اتفاقات، سرانجام در فروردین ماه ۱۳۹۶ مقام معظم رهبری شخصا ورود پیدا می‌کنند و جلو این قضیه را می گیرند.
 با این اقدام، در۱۰اردیبهشت ماه ۱۳۹۶ آقای جهانگیری بخشنامه‌ای مبنی بر توقف اجرای سند ۲۰۳۰ صادر می کنند.
 در ۱۷ اردیبهشت ماه هم مقام معظم رهبری در دیدار با فرهنگیان مسئله مخالفت خود را بطور عمومی اعلام نمودند و علت مخالفت خود با این سند را توضیح دادند.
پس از این ابلاغ ، نیروهای انقلابی به تبیین مسئله پرداختند و اجماعی در بین ارزش مداران و کسانی که دغدغه دین دارند بوجود آمد و دولت مجبور شد در جلسه شورای عالی انقلاب فرهنگی به این مسئله بپردازد و قول ملغی کردن آن را بدهد.
هر چند که با زیرکی تمام، در مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی این‌گونه نوشت: هر سندی که مغایر با اسناد بالادستی جمهوری اسلامی است ملغی است؛ و هیچ اشاره ای به سند ۲۰۳۰ نکرده و فقط به قول شفاهی درباره لغو آن بسنده کرد.
در نهایت در تیرماه ۱۳۹۶ مقام معظم رهبری با حکم حکومت سند ۲۰۳۰ را دادند، اما نکته تاسف بار ادامه دادن و دامن زدن به این سند در اجتماعات غرب گرایان توسعه گرا است.
آنان دست از سند ۲۰۳۰ برنمی دارند؛ زیرا قائل بر ارتباط با دنیا به هر قیمتی هستند. هجمه به منتقدان سند ۲۰۳۰ و نگاه های سطحی و غفلت نخبگان جامعه، تدوین کتابی در زمینه سند ۲۰۳۰ به دور از دعواها و جنجال های سیاسی را به عینه نشان می داد.
این کتاب خلاصه ای از مباحث مرتبط با سند ۲۰۳۰، خصوصا بند ۴ این سند که برای گروهی از نخبگان دانشگاهی تدوین شده است، می باشد.
این کتاب بطور کامل با اسناد معتبر جمع آوری شده و به هیچ عنوان به دنبال حمایت یا تخریب جریان سیاسی خاصی نیست.
بر خود لازم می دانم از اساتید و دانشجویان خصوصا آقایان سیدمحمدرضا خاتمی، محسن فوجی، محمدصادق شالچیان، حسین بیک محمدلو، امیررضا جلالیان، احمد محمدآبادی، امیر دربان لقمانی، محمد جواد هاشمیان و خانمها قنبری، ملازاده، مرتضی پور، حسین زاده، رسولی و سایر دوستانی که در این زمینه به صورت شبانه روزی زحمت کشیده اند، تشکر و قدردانی کنم، ان شاء الله این اندک، مورد رضایت حجت بن الحسن(عج) قرار گرفته باشد و عاقبت همه ما را ختم به شهادت قرار بدهد.

کتاب «نقد علمی بر سند ۲۰۳۰» در ۲۸۵ صفحه و به همت انتشارات کتابستان ماجد منتشر شد.