«سیاه‌نمایی» دیگر قاتق نان دولت و اصلاح‌طلبان نیست زیرا رئیس‌جمهور به تازگی از آن با عنوان جرم یاد کرده است.
به گزارش شهدای ایران، «سیاه‌نمایی» دیگر قاتق نان دولت و اصلاح‌طلبان نیست زیرا رئیس‌جمهور به تازگی از آن با عنوان جرم یاد کرده است.
به نوشته مشرق، رئیس‌جمهور و یاران او در دولت چند وقتی است که با آغاز التهابات قیمتی در بازار ارز و سکه و سنگین شدن فضای عمومی علیه دولت، دست به بیان سخنان عجیبی می‌زنند.
آنها اگرچه همان کسانی هستند که گفتند «خزانه خالیست»، پول‌های کشور را بردند و خوردند! کشور در «شرایط ته دره» است، مردم ایران گرسنه‌اند، اقتصاد ایران خونریزی داشته است و اگر برجام نبود به سیاست نفت در مقابل غذا می‌رسیدیم! اما این روزها طریقی دیگر برگزیده‌اند.»
این چند نفر اما اکنون می‌گویند که «سیاه‌نمایی» یک خیانت بزرگ است! گرا دادن به دشمن است و در تنور منتقدان دولت ساخته و پرداخته می‌شود.
جالب آنکه حتی رئیس‌جمهور که زمانی گفته بود آب خوردن ایران هم مشکل دارد و این مشکل باید با برجام حل شود. اخیرا طی اظهاراتی در همایش قوه قضاییه گفته است: «اگر آینده را سیاه ببینیم و با سیاه‌نمایی بخواهیم پیش برویم، معلوم نیست چه خواهد شد. یکی از توطئه‌های دشمن برای ضربه زدن به امید مردم به آینده و اعتماد آنها به نظام، این است که به اذهان عمومی القاء کنند قضات در ایران تحت تاثیر پول، جناح، حزب، مذهب یا قومیت هستند و مستقل نیستند و لذا بسیار مهم است که در این زمینه‌ها بهانه‌ای به دست دشمن ندهیم.»
او همچنین با تاکید بر اینکه سیاه‌نمایی جرم است، می‌افزاید: امروز قضات باید سیاه‌نمایی را همچون همیشه سیاه‌نمایی ببینند و اجازه ندهند که سیاه‌نمایی‌ها درباره نظام مردم را از آینده ناامید کند، دادستان‌های کشور، امروز وظیفه سنگین‌تری برعهده دارند.
قضیه اما روشن است و روحانی و حامیان اصلاح‌طلب او به چالشی رسیده‌اند که اگرچه جز خودشان کسی مقصر به‌وجود آمدن آن نیست اما بایستی این چالش را به هر نحو ممکن حل کرد.
اگرچه از قدیم گفته‌اند «خودکرده را تدبیر نیست»! اما از سمت دیگر، راهی وجود ندارد جز اینکه برای این چاله کنده شده توسط دولتی‌ها و اصلاح‌طلبان چاره‌ای اندیشیده شود.
برخی محافل تحلیلی و رسانه‌ها در کشور پیش از آقای روحانی، تاکید داشتند بایستی به سیاه‌نمایی‌ها پیوست امنیتی زده شود زیرا این مسئله اولا باعث مستور ماندن پیشرفت‌های بزرگ کشور می‌شود و در ثانی قرار است این سیاه‌نمایی‌ها و ناامیدسازی‌ها نقش آتش‌زنه را برای یک اعتراض خیابانی ایفا کند.
رئیس‌جمهور محترم، برخی مقامات دولتی و حامیان اصلاح‌طلب آنها بایستی مسئولیت خود در ایجاد فضای ناامیدی و سیاه‌نمایی صورت گرفته را بپذیرند و به هر نحو که خود صلاح می‌دانند از آن تبری بجویند.
امر مشخص آن است که مادام که افکار عمومی با شنیدن سیاه‌نمایی و مخالفت‌های رئیس‌جمهور محترم با این مقوله به یاد جملاتی مثل «خزانه خالیست»، اقتصاد ایران بحران‌زده است و کشور در «شرایط ته دره» قرار دارد! بیفتند؛ این زخم درمان نخواهد شد.
چاره آن است که آقایان یا در این باره عذرخواهی کنند و یا رفتاری را از خود بروز دهند که بیانگر بازگشت از این سخنان و تاکید بر ناصحیح بودن آنهاست.
سیاه‌نمایی و ناامیدسازی به سان یک سرطان بدخیم در جسم و جان برخی سیاسیون، رسانه‌ها و رجال دولتی و اصلاح‌طلب ریشه دوانده است. شاهد مثال آنکه حتی خبرگزاری دولتی ایرنا هم گاهی به نقل از اصلاح‌طلبان تاکید می‌کند که مردم «ناامید» شده‌اند! و یا یک چهره مشهور برجامی، همین روزها در سرمقاله یک روزنامه اصلاح‌طلب با کنایه درباره شدت تحریم‌ها از این می‌نویسد که دشمن قصد دارد ایران را در شرایط «نفت درمقابل غذا» قرار دهد.
اکنون اگر آقای روحانی و مقامات دولتی واقعا قصد دارند از فضای فعلی عبور و با سیاه‌نمایی مبارزه کنند، بایستی حتما دست به یک جراحی بزرگ بزنند و اینچنین خیانت‌های بزرگی را با مشت آهنین پاسخ بدهند.
درواقع قوه قضاییه نمی‌تواند پیشگام این جراحی بزرگ باشد و این آقای روحانی است که بایستی در این قضیه علمداری کند.
آنها اگرچه همان کسانی هستند که گفتند «خزانه خالیست»، پول‌های کشور را بردند و خوردند! کشور در «شرایط ته دره» است، مردم ایران گرسنه‌اند، اقتصاد ایران خونریزی داشته است و اگر برجام نبود به سیاست نفت در مقابل غذا می‌رسیدیم! اما این روزها طریقی دیگر برگزیده‌اند.»
این چند نفر اما اکنون می‌گویند که «سیاه‌نمایی» یک خیانت بزرگ است! گرا دادن به دشمن است و در تنور منتقدان دولت ساخته و پرداخته می‌شود.
جالب آنکه حتی رئیس‌جمهور که زمانی گفته بود آب خوردن ایران هم مشکل دارد و این مشکل باید با برجام حل شود. اخیرا طی اظهاراتی در همایش قوه قضاییه گفته است: «اگر آینده را سیاه ببینیم و با سیاه‌نمایی بخواهیم پیش برویم، معلوم نیست چه خواهد شد. یکی از توطئه‌های دشمن برای ضربه زدن به امید مردم به آینده و اعتماد آنها به نظام، این است که به اذهان عمومی القاء کنند قضات در ایران تحت تاثیر پول، جناح، حزب، مذهب یا قومیت هستند و مستقل نیستند و لذا بسیار مهم است که در این زمینه‌ها بهانه‌ای به دست دشمن ندهیم.»
او همچنین با تاکید بر اینکه سیاه‌نمایی جرم است، می‌افزاید: امروز قضات باید سیاه‌نمایی را همچون همیشه سیاه‌نمایی ببینند و اجازه ندهند که سیاه‌نمایی‌ها درباره نظام مردم را از آینده ناامید کند، دادستان‌های کشور، امروز وظیفه سنگین‌تری برعهده دارند.
قضیه اما روشن است و روحانی و حامیان اصلاح‌طلب او به چالشی رسیده‌اند که اگرچه جز خودشان کسی مقصر به‌وجود آمدن آن نیست اما بایستی این چالش را به هر نحو ممکن حل کرد.
اگرچه از قدیم گفته‌اند «خودکرده را تدبیر نیست»! اما از سمت دیگر، راهی وجود ندارد جز اینکه برای این چاله کنده شده توسط دولتی‌ها و اصلاح‌طلبان چاره‌ای اندیشیده شود.
برخی محافل تحلیلی و رسانه‌ها در کشور پیش از آقای روحانی، تاکید داشتند بایستی به سیاه‌نمایی‌ها پیوست امنیتی زده شود زیرا این مسئله اولا باعث مستور ماندن پیشرفت‌های بزرگ کشور می‌شود و در ثانی قرار است این سیاه‌نمایی‌ها و ناامیدسازی‌ها نقش آتش‌زنه را برای یک اعتراض خیابانی ایفا کند.
رئیس‌جمهور محترم، برخی مقامات دولتی و حامیان اصلاح‌طلب آنها بایستی مسئولیت خود در ایجاد فضای ناامیدی و سیاه‌نمایی صورت گرفته را بپذیرند و به هر نحو که خود صلاح می‌دانند از آن تبری بجویند.
امر مشخص آن است که مادام که افکار عمومی با شنیدن سیاه‌نمایی و مخالفت‌های رئیس‌جمهور محترم با این مقوله به یاد جملاتی مثل «خزانه خالیست»، اقتصاد ایران بحران‌زده است و کشور در «شرایط ته دره» قرار دارد! بیفتند؛ این زخم درمان نخواهد شد.
چاره آن است که آقایان یا در این باره عذرخواهی کنند و یا رفتاری را از خود بروز دهند که بیانگر بازگشت از این سخنان و تاکید بر ناصحیح بودن آنهاست.
سیاه‌نمایی و ناامیدسازی به سان یک سرطان بدخیم در جسم و جان برخی سیاسیون، رسانه‌ها و رجال دولتی و اصلاح‌طلب ریشه دوانده است. شاهد مثال آنکه حتی خبرگزاری دولتی ایرنا هم گاهی به نقل از اصلاح‌طلبان تاکید می‌کند که مردم «ناامید» شده‌اند! و یا یک چهره مشهور برجامی، همین روزها در سرمقاله یک روزنامه اصلاح‌طلب با کنایه درباره شدت تحریم‌ها از این می‌نویسد که دشمن قصد دارد ایران را در شرایط «نفت درمقابل غذا» قرار دهد.
اکنون اگر آقای روحانی و مقامات دولتی واقعا قصد دارند از فضای فعلی عبور و با سیاه‌نمایی مبارزه کنند، بایستی حتما دست به یک جراحی بزرگ بزنند و اینچنین خیانت‌های بزرگی را با مشت آهنین پاسخ بدهند.
درواقع قوه قضاییه نمی‌تواند پیشگام این جراحی بزرگ باشد و این آقای روحانی است که بایستی در این قضیه علمداری کند.
