به گزارش شهدای ایران،  شفقنا نوشت:حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی گفت: وداع برای کسی است که با ماه مبارک رمضان مأنوس بوده و این ماهْ دوست او باشد وگرنه آن کس که با این ماه نبوده، وداعی ندارد.

این مرجع تقلید با اشاره به فرازهایی از صحیفه سجادیه در خصوص وداع با ماه مبارک رمضان، بیان داشت: امام سجاد (ع) آخر ماه مبارک رمضان که می‏ شد، با سوز و گداز این دعا را می‏ خواند و می‏ فرمود: ماه رمضان در بین ما اقامت داشت و جای حمد و ثنا بود؛ زیرا به همراه خود رحمت آورد و رفیق بسیار خوبی برای ما بود. ما در صحبت و همراهی با او به فضایل و نعمتهای زیادی رسیدیم. دوستی بود که به همراهش رحمت و مغفرت و برکت آورد.

او ادامه داد: حضرت در ادامه دعا فرمود: «ثمّ قدْ فارقنا عند تمام وقْته وانقطاع مدّته ووفاء عهده [عدوه] و نحن مُودّعوه». این ماه بعد از آنکه پایانش فرا رسید، از ما مفارقت و هجرت کرد و ما را تنها گذاشت و ما هم اکنون با ماه خدا وداع می‏ کنیم. «وداعَ مَن عزّ فراقه علیْنا»؛ وداع با دوست عزیزی که مفارقتش برای ما توان فرساست؛ آن کس که اهل معنا بود خیرش در این ماه بیشتر شد و آن کس که گرفتار گناه بود از گناهش کاسته شد. ما کسی را وداع می‏ کنیم که رفتنش برای ما بسیار گران و سخت است و ما را غمگین می‏ کند.

آیت الله جوادی آملی خاطرنشان کرد: امام سجاد (ع) در این دعای خود فرمود: این ماه ماهی است که «وأوحشنا انْصرافه عنّا» وقتی از ما فاصله گرفت، ما را به وحشت انداخت. ما دوست مهربان و پر برکتی را از دست می‏ دهیم، لذا به وحشت می‏ افتیم. از این رو بود که آخر ماه مبارک رمضان که می شد، اولیای خدا احساس غربت می‏ کردند. «ولزمنا له الذِمام المحْفوظ والحُرمه المرْعیّه والحق المقضى». ما باید حقی که او بر عهدهٴ ما دارد رعایت کرده حرمتی که در پیش ما دارد ارج بنهیم. باید به تعهدی که بین ما و اوست وفا کنیم.

او در ادامه اظهار داشت: امام سجاد (ع) در دعای خود چندین بار به این ماه سلام می‏ کند؛ «السّلام علیک یا أکْرم مصحوبٍ من الأوقات ویا خیْر شهرٍ فى الأیام والسّاعات» ، ماه رمضان اگر زمانی گذرا بود و باطن و سرّ و حقیقت و روح نداشت، ولیّ الله به او سلام نمی‏ کرد. این گفته‏ های معرفتی ـ معاذ الله ـ نظیر اشعار خیالی شعرا نیست که بر خطابه‏ های خیالی حمل شود که مثلا ً به کوه و یا آثار مخروبه خطاب می‏ کنند. بیان حضرت این است که ما خیلی دوست و رفیق، داشته و داریم؛ اما هیچ دوستی به عظمت این ماه نبوده. ماهی که نه هیچ روزی مثل روزهای آن و نه شبی چون شبهای آن بود.

او ادامه داد: این که در آخر ماه مبارک رمضان عید فطر می‏ گیرند، چون جایزه‏ های یک ماه را به ما می‏ دهند، که در حقیقت محصول ماه مبارک رمضان است. ضیافه الله، لقاء الله را به دنبال دارد. پس عظمت از آنِ ماه شوال نیست؛ بلکه عظمت از آنِ ماه مبارک رمضان است که نتیجهٴ یک ماهه را در روز عید می‏ دهند.

روز عید است و من مانده در این تدبیرم / که دهم حاصل سی‏ روزه و ساغر گیرم

وداع برای کسی است، که با ماه مبارک رمضان مأنوس بوده و این ماهْ دوست او باشد وگرنه آن کس که با این ماه نبوده، وداعی ندارد. انسان از دوستش و یا کسی که مدّتی با او مأنوس بوده خداحافظی می‏ کند. کسی که اصلا ً نمی‏ داند چه وقت ماه مبارک رمضان آمد و چه وقت سپری شد، چرا آمد و چرا سپری شد وداعی ندارد.