به گزارش  شهدای ایران،  رزمندگان با نثار جان خود رسالت عظیمی را بر دوش بازماندگان گذاشتند. غریب به 30 سال از پایان جنگ تحمیلی و 40 سال از پیروزی انقلاب اسلامی می‌گذرد، اما نام برخی از شهدا در میان مردم گمنام است. به این منظور خبرگزاری دفاع مقدس در نظر دارد به معرفی زندگی‌نامه شهدایی بپردازد که نامی از آن‌ها به میان نیامده است. در ادامه ماحصل زندگی شهید «یعقوب احمدی» را می‌خوانید:

یعقوب احمدی در سال 1339 حوالی خیابان هاشمی تهران به دنیا آمد. وی به علت نداشتن امکانات مادی تحصیلات خود را تا دوم متوسطه بیشتر ادامه نداد و به ناچار مشغول به کار در یک کارگاه کانال‌سازی شد.

برادر شهید روایت کرد که یعقوب از همان سنین کودکی کارهای بزرگ انجام می‌داد، وقتی که می‌دید در سفره دو نوع غذا هست با لحن تند می‌گفت: «شما چرا این قدر اسراف می‌کنید.» به راستی که او خود را شناخته، و از درون منقلب شده بود.

یعقوب برای پیروزی انقلاب از هیچ کاری دریغ نمی‌کرد و یک روز در تظاهرات به دست یکی از مزدوران رژیم افتاد و بر اثر ضرب و شتم مجروح شد.

بعد از پیروزی انقلاب و تشکیل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، وی برای به ثمر رساندن رسالتی را که عهده‌دار شده بود وارد سپاه پاسداران شد و بعد از طی دوره آموزشی در پادگان ولی‌عصر (عج) مشغول به خدمت شد و با شور و شعف چشمگیری شبانه روز فعالیت می‌کرد.

همرزمان شهید احمدی روایت کردند که یعقوب می‌گفت: «باید پرچم اسلام را در تمام دنیا به اهتزار درآوریم و در این راه من خون خود را ایثار خواهم کرد.»

یعقوب احمدی قبل از این که به آخرین مأموریتش اعزام شود تصمیم داشت که برای کمک به برادران مسلمان افغانستانی به افغانستان برود، وقتی که به او می‌گفتند در ایران ضد انقلاب زیاد هست اول باید با اینها مبارزه کنیم و بعد به دیگر کشورهای اسلامی کمک کنیم، در جواب می‌گفت که در اسلام مرزی وجود ندارد و باید طبق گفته امام‌خمینی این انقلاب را به خارج از کشور خودمان صادر کنیم.

شهید احمدی مدت هشت ماه در سپاه پاسداران فعالیت کرد. نمونه‌ای از یک پاسدار واقعی اسلام بود. همرزمانش روایت کردند که وی می‌گفت: «سپاه یک حوزه  امتحان است، برای مشتاقان دیدار با خدا، و در سپاه است که یک پاسدار از صافی‌ها عبور می‌کند و عاری از هر گونه ناپاکی می‌شود.»

یعقوب احمدی سرانجام در تاریخ 8 اردیبهشت ماه 59 در منطقه کردنشین سنندج به شهادت رسید.

*دفاع پرس