Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA هر سال روز جانباز به قدردانی از دلیر مردانی می گذرد که مال و فرزند و دیارشان را به عشق وطن و بنا بر تکلیف شرعی و به دستور پیرکبیر انقلاب حضرت امام خمینی (‌ره )‌ را رها کرده و جانشان را بر کف دست گرفته و غیورانه به میدان کارزار رفتند . همانها که همچون مولایشان عباس نیمی از بدنشان شهید است و نیمی دیگر زندگی می کند. یا چشم ندارند یا دست  یا پا و یا ریه هایشان دیگر تحمل لایه اوزون را از دست داده است . آنان که هنوز هم  همچون سربازی وظیفه شناس و غیور جان بر کف آماده دستور ولی فقیه زمانشان هستند تا از هر چه دارند برای خاک و سرزمینشان بگذرند.

اما روز جانباز فقط روز این بزرگان نیست.  روز شیر زنانی است که سالها در تنهایی فرندانشان را تربیت کردند تا همسرانشان مقابل دشمن بعثی بایستد. همانهایی که عفت و حیا را با چاشنی شهامت در درونشان آنگونه نهادینه کردند که حتی در پشت جبهه نیز مردانه ایستادند.

دلاورانی که دست دارند، عضوی از بدنشان شهید نشده است، اما دلهایشان هنوز در دهه 60 جا مانده است. قلبهایشان را نثار مردانی کردند که با صورتی زیبا رفتند و با سیرت زیبا برگشتند. شیرزنانی که  سالهای جوانیشان را در پرستاری از همسران جانبازشان گذرانده اند و هیچ گاه گله نکردند.  روز جانباز روز این زنان است.  همسران مردانی از جنس خاک که سفره عقدشان  را با چفیه چیده اند و زندگیشان را با کپسول و اکسیژن و دارو و ویلچر می گذرانند.

روز جانباز روز همسران جانبازان اعصاب و روان است که هر زمان موج انفجار به سراغ شوهرش می آید  شجاعانه خود را در مقابلش می اندازد و آنقدر کتک می خورد که فقط همسرش آرام گردد.

روز جانباز روز این زنان است .